آیا اتومبیل های هیدروژنی اتومبیل های الکتریکی را در نمای عقب رها می کنند؟

همکاری هوندا و جنرال موتورز برای توسعه خودروهای هیدروژنی، حمایت مداوم تویوتا از فناوری هیدروژن و پتانسیل بهسازی موتورهای گازی سنتی برای کار با هیدروژن ممکن است باعث شود برخی در مورد دوام خودروهای الکتریکی در آینده تردید کنند.

با وجود در دسترس بودن کیت‌های تبدیل در اروپا که خودروهای گازسوز را به هیدروژن تبدیل می‌کنند، رانندگان به دلیل مسائل مربوط به قابلیت اطمینان، استفاده از آن‌ها را محدود کرده‌اند. این تغییرات اغلب منجر به خودروهای کمتر قابل اعتماد می شود، که به شدت با عملکرد قابل اطمینان تر خودروهای الکتریکی مجهز به سلول های سوختی هیدروژنی در تضاد است.

تویوتا در حال حاضر یک موتور هیدروژنی منحصربفرد را توسعه داده است که با اطمینان بیشتری از هیدروژن کار می کند تا یک موتور گازی بازطراحی شده، اما از مزایای عملکرد رویکرد رایج تر پیل سوختی برخوردار نخواهد بود. هر دو نوع انرژی یک مشکل بزرگ دارند: زیرساخت هیدروژنی وجود ندارد و ژنراتورهای هیدروژن ارزان نیستند.

بیایید این هفته درباره خودروهای هیدروژنی صحبت کنیم. سپس با محصول هفته من، ماشینی از سوئیس به نام Microlino، کار را تمام می کنیم. این می تواند الکتریکی ایده آل برای موقعیت هایی باشد که ماشین های الکتریکی بهترین عملکرد را دارند: پرش های کوتاه.

هیدروژن در مقابل خودروهای الکتریکی

روی کاغذ، هیدروژن انتخاب بهتری برای تامین انرژی خودرو نسبت به باتری است. این برتری از آنجا ناشی می‌شود که در اکثر اعدام‌ها ویژگی‌های یک وسیله نقلیه الکتریکی را به دست می‌آورید که موتوری فوق‌العاده قابل اعتماد است و بدترین قسمت یعنی باتری را دریافت نمی‌کنید.

درست مانند مخازن گاز که فرسوده نمی شوند – اگرچه مخازن قدیمی تر اگر مراقب آنها نباشید زنگ می زنند – مخازن هیدروژن نیز تفاوتی ندارند زیرا اگر به درستی نگهداری شوند به طور نامحدود دوام می آورند.

در هر دو مورد، سیستم‌های تحویل سوخت باید حفظ شوند و از آنجایی که هیدروژن معمولاً به صورت مایع عرضه می‌شود، تحت فشار قرار می‌گیرد که هزینه و پیچیدگی را در مقایسه با گاز افزایش می‌دهد. هنوز هم به طور بالقوه بسیار قابل اعتمادتر از باتری های امروزی است.

رویکرد تویوتا برای استفاده از موتور احتراق داخلی اختصاصی (ICE) جالب است زیرا شما تجربه ICE (صدای موتور و غیره) را دریافت می کنید، اما پیچیدگی آن نوع موتور را نیز دریافت می کنید.

موتورهای احتراق داخلی معمولاً بسیار کمتر از موتورهای الکتریکی قابل اعتماد هستند زیرا پیچیده تر هستند. اما اگر به ماشین بنزینی عادت دارید، این تجربه باید تقریباً مشابه باشد. بنابراین رویکرد تویوتا ممکن است بهترین گزینه برای کسی باشد که می‌خواهد آن ماشین بنزینی غرش کند و احساس کند.

برای به دست آوردن تجربه ای مشابه از یک موتور الکتریکی، معمولاً باید صداهای موتور را به صورت مصنوعی اضافه کنید، راه حلی که تا کنون چندان محبوب نبوده است. هم BMW و هم اولین فیسکر این کار را با نتایج متفاوتی انجام دادند. صاحبان خودروهای برقی معمولاً به سرعت نیاز به صدا را پشت سر می گذارند، به خصوص زمانی که مزایای گشتاور و شتاب عظیم یک خودروی الکتریکی را تجربه می کنند.

بنابراین اگر در مورد جایی که اکثر خودروسازان از هیدروژن استفاده می کنند صحبت کنید، به عنوان مثال در خودروهای سلول سوختی، روی کاغذ، یک وسیله نقلیه هیدروژنی بسیار بهتر از یک وسیله نقلیه الکتریکی با باتری است.

اما هیدروژن یک مشکل بزرگ دارد

چیزی که باعث شد تسلا کار کند، سرمایه گذاری عظیمی بود که این شرکت در اکوسیستم الکتریکی انجام داد، همراه با معرفی سریع شارژرهای سطح 2 ارزان قیمت که به شما امکان می داد در خانه شارژ کنید.

می توانید شارژرهای الکتریکی سطح 2 را با قیمت کمتر از 300 دلار و یک شارژر انعطاف پذیر خوب مانند آنچه که من استفاده می کنم، شارژر فلکس خانگی ChargePoint، با قیمت کمتر از 600 دلار تهیه کنید.

طبق گزارش Statista، با گسترش شارژرهای عمومی، ایالات متحده تا سال 2022 شاهد بیش از 53000 مکان شارژ بود. این گسترش نشان می دهد که با وجود مسائل مربوط به قابلیت اطمینان شارژرهای عمومی، در دسترس بودن آنها قابل توجه است و با سرعت فزاینده ای نصب می شوند. بیش از 44000 از این ایستگاه های شارژ تنها در کالیفرنیا وجود دارد.

برای مقایسه، در حال حاضر 111000 پمپ بنزین در ایالات متحده وجود دارد، بنابراین اگر در نظر نگیرید که بسیاری از این پمپ‌ها اغلب از کار افتاده‌اند، ما حدود 50 درصد از مسیر برابری را طی می‌کنیم.

آن را با تنها 58 ایستگاه سوخت رسانی عمومی هیدروژن در ایالات متحده مقایسه کنید که 57 مورد از آنها در کالیفرنیا هستند. پس با سوخت در هر ایالت دیگر ایالات متحده موفق باشید

پیش بینی ها حاکی از آن است که تا سال 2030 حدود 4300 ایستگاه سوخت رسانی هیدروژنی در ایالات متحده وجود خواهد داشت، اما بیشتر آنها برای استفاده تجاری هستند. این هنوز کسری از چیزی است که امروزه در مورد ایستگاه های شارژ الکتریکی داریم و ایستگاه های شارژ عمومی به اندازه کافی وجود ندارد.

بنابراین، با برنامه‌ریزی نزدیک به 1000 برابر مکان‌های شارژ بیشتر، خودروهای برقی با باتری به همان مزیتی نزدیک می‌شوند که خودروهای گازسوز در حال حاضر در مورد مکان‌های سوخت‌گیری دارند – یا اگر ایستگاه‌های شارژ قابل اطمینان‌تر بودند، می‌توانستند.

با این حال، این تعداد بسیار بیشتر از هیدروژن است. باید اضافه کنم که پیش‌بینی‌های کنونی ما را به 35 میلیون شارژر ماشین الکتریکی تا سال 2030 نشان می‌دهد. البته، بیشتر آنها در خانه‌ها خواهند بود، اما این عدد هنوز بسیار زیاد است.

سوخت هیدروژن داخلی و موانع زیرساخت

اما سوخت هیدروژنی خانگی چطور؟ خوب، این یک مشکل خواهد بود.

یک مولد هیدروژن خانگی نه تنها برای تامین انرژی خود به برق نیاز دارد، بلکه به آب نیز نیاز دارد که نصب آن را دشوارتر می کند و حدود 12000 دلار قیمت دارد. بنابراین در حالی که می‌توانید در خانه سوخت‌گیری کنید، دقیقاً مانند یک خودروی برقی، هزینه سیستم سوخت گران است.

هزینه ژنراتور هیدروژن خود تنها مشکل نیست. شارژ کامل یک ماشین الکتریکی حدود 10 دلار است، در حالی که سوخت گیری یک ماشین هیدروژنی نزدیک به 75 دلار است. رانندگی تقریباً 60 مایل برای یک ماشین الکتریکی حدود 4 دلار و برای یک ماشین هیدروژنی نزدیک به 15 دلار هزینه دارد.

در حال حاضر، هیدروژن مشکل سوخت‌گیری مشابهی دارد که خودروهای برقی با سوخت‌گیری دارند، اما از نظر در دسترس بودن اکوسیستم و هزینه سوخت بسیار بدتر است. تنها راه حل این مشکل، ساختن زیرساختی عظیم و ارزان برای سوخت هیدروژنی است، مانند آنچه تسلا برای خودروهای برقی انجام داد، اما به نظر می‌رسد هیچ‌کس این کار را برای چیزی جز خودروهای تجاری هیدروژنی انجام نمی‌دهد.

این وضعیت باعث شده است که جنرال موتورز و هوندا تلاش خود را در این مسیر متمرکز کنند. تویوتا دیوانه است زیرا بعید به نظر می رسد که بتواند زیرساخت های سوخت رسانی مورد نیاز خود را در خارج از ژاپن تامین کند. تویوتا می تواند این کار را در ژاپن انجام دهد، اگرچه در سال 2022 تنها 250 ایستگاه در آنجا وجود داشت.

خلاصه کردن

هزینه ساخت یک ایستگاه سوخت هیدروژنی حدود 1.9 میلیون دلار است. حتی اگر بتوانید این هزینه ها را 800000 دلار کاهش دهید – با تبدیل یک پمپ بنزین موجود به جای ساختن از ابتدا – برای نزدیک شدن به جایگاه امروزی ایستگاه های شارژ الکتریکی، به 53000 عدد از آنها نیاز دارید. این هزینه تنها برای ایالات متحده به بیش از 58 تریلیون دلار می رسد و تویوتا تنها 273 میلیارد دلار ارزش دارد، به این معنی که برای ساخت اکوسیستم به کمک زیادی از دولت نیاز دارد.

اتفاقاً، این در تضاد با تخمین 7.5 میلیارد دلاری برای ساخت اکوسیستم شارژ EV در ایالات متحده با 500000 شارژر اضافی است.

فناوری باتری، که در بیشتر قرن گذشته راکد بود، اکنون به سرعت در حال پیشرفت است. شرکت خودروهای برقی چینی Zeekr بیش از 640 مایل برد (خودروهای برقی از چین رکورد مسافت پیموده شده را ثبت کردند) برای خودرویی با قیمت کمتر از 40000 دلار تبلیغ می کند که در فاصله قابل توجهی از تویوتا میرای هیدروژنی با برد آزمایش شده 845 قابل توجه است.

می‌دانم که می‌توانید وسایل نقلیه تجاری هیدروژنی را با ترکیبی از بردهای برتر و انبارهای سوخت‌گیری و تعداد محدود توقف‌های سوخت‌گیری در مسافت‌های طولانی کاری کنید. اما وسایل نقلیه مصرفی؟ نه ریاضیات کار نمی کند، بنابراین تلاش های چشمگیر تویوتا احتمالاً با شکست مواجه خواهد شد.

با توجه به اینکه تا چه حد در زمینه برق باتری پیش رفته ایم، برای تغییر به هیدروژن خیلی دیر شده است زیرا هزینه سوئیچ بیش از هزینه ای است که حتی دولت ها نیز حاضرند برای این کار بپردازند.

ماشین برقی میکرولینو

وقتی صحبت از اتومبیل برای رانندگی محلی می شود، واقعاً نمی توانید برق را شکست دهید. شما می توانید آن را در خانه شارژ کنید، به شارژ عمومی اهمیتی نمی دهید و به اندازه و قیمت زیادی نیاز ندارید.

مورد علاقه جدید من در این کلاس، خودروی الکتریکی Microlino از سوئیس است.

متأسفانه، هنوز برنامه‌ای برای فروش این خودرو در ایالات متحده وجود ندارد، اما این بدان معنا نیست که ما نمی‌توانیم این خودروی جالب، کوچک و بسیار مقرون به صرفه را با قیمت 14000 دلار در ایالات متحده آرزو کنیم.

مانند BMW Isetta قدیمی (پدرم در دوران رشد من دو تا از اینها داشت)، Microlino مزایای چشمگیری دارد. بسته به اندازه باتری انتخابی، بردی بین 60 تا 143 مایل برای سفرهای محلی دارد. درب جلو (برای سوار شدن، جلوی ماشین را باز می‌کنید) به شما این امکان را می‌دهد که در مکان‌های بسیار تنگ پارک کنید و همچنان به راحتی داخل و خارج از خودرو شوید.

با حداکثر سرعت 55 مایل در ساعت (در یک جاده هموار)، اکثر محدودیت های سرعت محلی را کنترل می کند، اگرچه من از بزرگراه ها دور می شوم. چند سال پیش یک اسکوتر برقی با محدودیت سرعت 56 مایل در ساعت امتحان کردم و متوجه شدم که تعداد خودروهایی که به نظر می‌رسید می‌خواهند من را در بزرگراه زیر پا بگذارند نگران‌کننده بودند.

با این حال، اگر می‌خواهید چیزی برای فرزندتان به مدرسه برود که ایمن‌تر از دوچرخه، اسکوتر یا موتور سیکلت باشد، یا یک ماشین دوم کوچک می‌خواهید زمانی که وسیله نقلیه بزرگ‌تر شما توسط یکی دیگر از اعضای خانواده استفاده شده است، اما نمی‌خواهید وسایل زیادی را ببندید. پول، این ماشین می تواند کاملاً مناسب باشد، و با توجه به منحصر به فرد بودن آن، احتمالاً در ماشین و کافی شاپ محلی شما مورد توجه قرار می گیرد.

Microlino از یک شارژر سطح 1 استفاده می کند که به یک پریز برق معمولی متصل می شود و همچنان خودرو را در حدود چهار ساعت شارژ می کند. بنابراین هزینه برق ناچیز و با یک دستگاه بزرگ معمولی سازگار است.

من به محض دیدن این ماشین را می خواستم و گاهی اوقات محصول هفته ام را بر اساس این که چقدر آن لعنتی را می خواهم انتخاب می کنم. به خصوص که این بار اجازه خرید آن را ندارم. در نتیجه Microlino محصول هفته من است.

امیدوارم آمازون بفهمد که چگونه آنها را بفروشد زیرا من دوست دارم یکی بخرم.