استارت‌آپ‌های فضایی تلاش می‌کنند تا با رفتن به ماه درآمد کسب کنند

ناسا سال‌هاست که بذر چیزی را می‌کارد که امیدوار است روزی در یک اقتصاد کامل قمری جوانه بزند. در آینده، شرکت‌های خصوصی می‌توانند افراد و محموله‌ها را به ماه و از ماه منتقل کنند و پایگاهی برای انجام علم و احتمالا استخراج منابع و حتی یخ ماه به عنوان ماده‌ای برای ساخت سوخت موشک ایجاد کنند. این یک چشم انداز بزرگ است که می تواند در سال جاری شکل بگیرد و در نهایت به بازاری منتهی شود که در آن شرکت ها می توانند از محیط ماه برای کسب سود استفاده کنند، همانطور که اکنون در مورد ماهواره های در حال گردش انجام می دهند.

بسیاری از چیزها باید به درستی پیش بروند تا آینده در دهه آینده گرد هم بیاید، با شروع سفرهای معمول به ماه و از ماه به عنوان پرتاب ماهواره ها. در حال حاضر، اقتصاد قمری عمدتاً از پول قراردادهای ناسا تشکیل شده است و احتمالاً تا یک دهه نیز چنین خواهد ماند. اگر قرار است یک اقتصاد قمری خودپایه پدید آید، شرکت‌های خصوصی باید راه‌هایی برای انجام تجارت در ماه بیابند که به پول دولت متکی نباشد.

چاد اندرسون، شریک مدیریتی در شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر اسپیس کپیتال، گفت: “اولین مانع این است: آیا آنها می توانند به آنجا برسند؟” “پس این است: آیا آنها می توانند به طور معمول و قابل اعتماد به آنجا برسند؟”

در نوامبر، آژانس اولین ماموریت از چندین ماموریت خود را به ماه در برنامه آرتمیس خود، فرستادن یک فضاپیما به مدار ماه و بازگشت به زمین، پیش‌رو برای فرود انسان بر روی سطح ماه برای اولین بار در بیش از نیم قرن گذشته، انجام داد. . اما این بار، ناسا قصد دارد در مسافت های طولانی ادامه دهد. آژانس برای کمک با بخش خصوصی تماس می گیرد و در عین حال بازار تجاری بالقوه ای را نیز ترویج می کند.

اولین قدم آژانس، اعطای قراردادهای توسعه به شرکت های فضایی تجاری برای طراحی و پرتاب فضاپیماهایی است که می توانند محموله ها و احتمالاً افراد را به سطح ماه حمل کنند. امسال، سه شرکت خصوصی برای اولین باری که یک وسیله نقلیه دست نخورده را روی ماه فرود می آورند، رقابت می کنند. اما فرود صاف تنها یک گام کوچک در جهت درست خواهد بود. نگهداری تجهیزات در محیط قمری با توجه به فاصله متوسط ​​آن از زمین – نزدیک به 24000 مایل (382500 کیلومتر) و دمایی که می تواند از 250 درجه فارنهایت (121 سانتیگراد) تا -208 درجه (-133 سانتیگراد) باشد، چالش های فنی عمده ای را به همراه دارد. و حمل و نقل به و از ماه، در بهترین حالت، ده‌ها سال با مقرون‌به‌صرفه و روتین شدن فاصله دارد.

لوری گارور، معاون سابق ناسا گفت: “امیدوارم که به آنجا برسیم.” “من مراقب آب و هوا هستم.”

در طول دهه گذشته، بزرگترین سرمایه گذاری ها در صنعت فضایی بسیار نزدیک به خانه بوده است. حدود 99 درصد از سرمایه گذاری در فضا در آن زمان، یا حدود 272 میلیارد دلار، صرف ماهواره ها و موشک هایی شده است که آنها را به مدار زمین می برند. اندرسون گفت که بازار نوپا ماه بخشی از یک دسته گسترده تر از سرمایه گذاری در بازارهای نوظهور است که شامل خدمات ماهواره ای و زیستگاه های فضایی می شود. در مجموع، این بازارها تنها 3.3 میلیارد دلار سرمایه گذاری فضایی در دهه گذشته داشته اند.

“این یک خطر بسیار بالاتر است. اندرسون گفت: ریسک مربع یا حتی مکعب ریسک وجود دارد. “شما در حال پذیرفتن خطر اکوسیستم هستید.”

بازگشت ناسا به ماه، که در دولت دونالد ترامپ آغاز شد و در زمان جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا ادامه یافت، کاتالیزوری بود که این خطر را برای برخی قابل قبول کرد. استیو آلتموس، رئیس و مدیر عامل شرکت فضایی Intuitive Machines مستقر در هیوستون، می‌گوید: «وقتی ماه را به‌عنوان یک منافع استراتژیک اعلام می‌کنید، به این معنی است که دولت برای ماه پول خرج می‌کند.

بزرگترین جایزه در آوریل 2021 به SpaceX تعلق گرفت، زمانی که ناسا قراردادی 2.9 میلیارد دلاری برای توسعه فضاپیمای عظیم استارشیپ خود به یک فرودگر با قابلیت حمل انسان به سطح ماه و از آن به این شرکت اعطا کرد.

برنامه ای کمتر شناخته شده برای کمک به پرورش ناوگانی از فضاپیماهای روباتیک کوچکتر برای انتقال محموله و محموله به ماه است. برنامه CLPS که مخفف Commercial Lunar Payload Services است، به شرکت ها کمک می کند تا بودجه توسعه این فرودگرهای رباتیک را تامین کنند. ایده این است که ناسا در نهایت مشتری خواهد شد و پس از تکمیل فضا، فضا را در این فضاپیماها خریداری می کند، که شرکت ها می توانند از آن برای کسب درآمد اضافی با حمل محموله برای سایر مشتریان پولی استفاده کنند. در سال 2019، ناسا دور اول قراردادهای چند میلیون دلاری CLPS را به سه شرکت اعطا کرد که دو شرکت از آنها، Intuitive Machines و Astrobotic Technology مستقر در پیتسبورگ، هنوز برای ماه رقابت می کنند.

Intuitive Machines و Astrobotic قصد دارند در سال جاری روی ماه فرود بیایند. Intuitive Machines قصد دارد در اواخر ژوئن پس از پرتاب با موشک فالکون 9 اسپیس ایکس بر روی قطب جنوبی ماه فرود بیاید، در حالی که Astrobotic به سمت بزرگترین نقطه تاریک در سمت نزدیک ماه به نام Oceanus Procellarum حرکت می کند. سفر Astrobotic اولین پرتاب موشک Vulcan اتحاد پرتاب یونایتد خواهد بود.

آنها همچنین در حال رقابت با یک رقیب هستند: یک شرکت ژاپنی، Ispace Inc.، قبلاً یک فضاپیما را به مقصد ماه پرتاب کرده است، با این امید که اولین شرکت خصوصی باشد که یک وسیله نقلیه دست نخورده را روی سطح فرود می آورد. (یک غیرانتفاعی اسرائیلی، SpaceIL، برنامه‌هایی برای فرود روی ماه در سال 2019 داشت، اما سفینه آن خیلی سریع آمد و روی سطح سقوط کرد.)

به گفته آلتموس، شرکت Intuitive Machines می‌گوید در اولین پروازهای خود تا حدی با فروش فضا در فرودگر خود به مشتریانی غیر از ناسا، از جمله Columbia Sportswear و Lone Star Data Holdings، سود خواهد برد. Astrobotic همچنین محموله های غیر ناسا را ​​حمل می کند. مشتریان او عبارتند از دانشگاه کارنگی ملون و مرکز هوافضای آلمان. برخی از مشتریان می خواهند محموله های مختلف را در محیط خشن ماه آزمایش کنند.

جیم رویتر، معاون ناسا در اداره مأموریت فناوری فضایی، گفت: «ما می‌توانیم از مشتری اصلی ناسا به عنوان مشتری اصلی فعالیت‌هایی که به ایجاد اقتصاد قمری کمک می‌کند، به یکی از بسیاری از آنها تبدیل شویم.

این استراتژی – شرکت‌ها از ناسا کمک می‌گیرند اما پوست خودشان را در بازی دارند – در گذشته زمانی که آژانس فضایی امیدوار بود نوآوری را در منطقه جدیدی از فضا تحریک کند، چه برای پرتاب ماهواره‌ها یا ارسال فضانوردان و پرداخت مشتری، استفاده شده است. مدار پایین زمین

اندرسون گفت: «همیشه در بازارهای جدید، دولت پیشتاز است. این مورد در کل اقتصاد فضایی 12 سال پیش، قبل از SpaceX بود.

همانطور که ناسا با برنامه Artemis خود پیش می رود، آژانس فضایی می گوید که به طیف وسیعی از خدمات ماه، از تولید برق، حمل و نقل محموله، ارتباطات و موارد دیگر نیاز دارد. امید است شرکت های خصوصی در مناقصه این کار شرکت کنند. اما در نهایت، ناسا نمی خواهد تنها کسی باشد که برای کالاها و خدمات در ماه پرداخت می کند. و هنگامی که سفرهای منظم و مقرون به صرفه تر به ماه فراهم شود، ممکن است فرصت های جدیدی پدیدار شود.

یکی از منابع بالقوه تجارت آینده ممکن است بر بهره برداری از منابع طبیعی ماه متمرکز شود، در درجه اول یخ ماه، که گمان می رود در مناطق دائماً سایه دار قطب جنوبی ماه به دام افتاده است. ناسا و دیگران پیشنهاد کرده اند از این یخ برای تامین آب برای زیستگاه یا تبدیل آن به سوخت موشک برای فضاپیماها استفاده شود.

یخ ماه شاید تنها جایزه نباشد. رویتر به پتانسیل استخراج اکسیژن از خاک و همچنین فلزات و مواد معدنی فلزی اشاره کرد که می‌توان از آن‌ها برای تولید زیرساخت‌ها برای پایگاه‌های قمری و سایر اهداف استفاده کرد. رویتر گفت: “کاری که ما در تلاشیم انجام دهیم این است که محیطی ایجاد کنیم که بتوانیم برای آن مشتری باشیم و بتوانیم از آنها استفاده کنیم و در صورت تمایل به نوعی یک توسعه دهنده باشیم.”

مایک گلد، مدیر اجرایی استارت‌آپ Redwire Space و مدیر سابق سیاست‌گذاری فضایی در ناسا، گفت: بازارهای جدیدی که هنوز ارائه نشده‌اند، ممکن است در سال‌های آینده ظهور کنند.

گلد گفت: “بزرگترین فعالیت تجاری” در ماه احتمالاً یکی از مواردی است که ما در حال حاضر حتی به آن فکر نمی کنیم.

اما آیا فروش یک نقطه فرودگر ماه برای حفظ یک شرکت در دراز مدت کافی است؟ همه اینها می تواند شروع یک بازار تجاری پررونق باشد. همچنین ممکن است که ناسا نیاز داشته باشد تا در آینده قابل پیش بینی به عنوان یک مشتری اصلی خدمت کند. اندرسون استدلال می کند که اگر این اتفاق بیفتد، بازار ماه هرگز به طور کامل تجاری نخواهد شد، بلکه چیزی شبیه به یک برنامه دفاعی عظیم است که بیشتر بر قراردادهای دولتی متکی است، مانند بازار ناوهای هواپیمابر.

بنابراین، در حالی که وعده‌های زیادی برای فرودگرهای ماه و وسایل نقلیه بزرگ‌تر مانند Starship اسپیس ایکس وجود دارد، اقتصاد ماه تا زمانی که این فضاپیما واقعاً فرود بیاید، یک پرواز خیالی باقی خواهد ماند. حتی در آن زمان، مدت زیادی طول می کشد تا کسی در ماه پول دربیاورد.