این سیارک در واقع به زمین برخورد کرد و علم فضایی را برای همیشه تغییر داد

سیارک‌ها اغلب به زمین نزدیک می‌شوند و در بیشتر موارد این کار را بدون ایجاد آسیب انجام می‌دهند. با این حال، هیچ تضمینی وجود ندارد که یک سیارک در آینده به زمین برخورد نکند. اگر تاریخ چیزی به ما آموخته باشد، هیچ چیز در زندگی قطعی نیست. این امر به ویژه برای مردم روسیه درست است، زیرا برخورد یک سیارک به زمین در شهر چلیابینسک در 15 فوریه 2013 گزارش شد. این سیارک 59 فوتی را ثبت کرد که بر فراز شهر منفجر شد و تقریباً 8000 ساختمان آسیب دید. بیش از 1000 نفر کشته شدند و زخمی شدند.

با این حال، این تنها برخورد سیارکی در تاریخ نبود که تأثیر ویرانگری بر زمین داشت. یکی دیگر از رویدادهای سیارکی در تاریخ ثبت شده اخیر در سال 1908 رخ داد که یک سیارک به وسعت 196 فوت در نزدیکی رودخانه Podkamennaya Tunguska در شرق سیبری، روسیه منفجر شد. این رویداد که به عنوان رویداد تونگوسکا شناخته می شود، 2150 کیلومتر مربع (حدود نیمی از مساحت رود آیلند) جنگل را تسطیح کرد. به طرز وحشتناکی، 80 میلیون درخت کشته شده است.

بنابراین هنگامی که سیارک بر فراز شهر چلیابینسک منفجر شد، باعث شد که سنگ فضایی به صخره های کوچکی تبدیل شود که بر شهر بارید. خرده شیشه های شکسته شیشه های ناشی از موج ضربه باعث زخمی شدن افراد شد و دیگران آسیب دیدگی چشم را گزارش کردند. این رویداد در چلیابینسک نه تنها به میلیون ها نفر خسارت وارد کرد، بلکه زنگ خطری هم بود.

این رویداد همه چیز را تغییر داد. این یک لحظه مهم برای مردم بود که تهدید وحشتناکی را که بر سرشان وجود داشت را تشخیص دادند. این نیاز به مطالعه و ردیابی بهتر سیارک ها و سایر اجرام آسمانی را نشان داد و منجر به تشکیل سازمان های مختلفی شد که اجرام نزدیک زمین (NEOs) را برای برخورد احتمالی زیر نظر دارند.

سازمان تحقیقات سیارک ها

مرکز مطالعات اجسام نزدیک به زمین ناسا تاسیس شد که مسیرهای مداری بسیار دقیقی را برای NEO ها از موقعیت های گزارش شده به مرکز سیاره کوچک محاسبه می کند. به گفته ناسا، CNEOS مدارها را برای اکتشافات جدید سیارک ها محاسبه می کند و تحلیل های بلندمدتی از موقعیت های احتمالی آینده سیارک های خطرناک نسبت به زمین انجام می دهد تا هرگونه خطر برخورد را مشخص کند و در مورد آن هشدار دهد. CNEOS زمان و مکان ضربه را در صورت پیش‌بینی ضربه محاسبه می‌کند.

به منظور محافظت از زمین در برابر سیارک های سرکشی که برای برخورد احتمالی به سمت زمین حرکت می کنند، ناسا اولین آزمایش دفاع سیاره ای خود را با موفقیت انجام داد. هدف از این ماموریت که تست تشخیص سیارک دوگانه یا آزمایش DART نامیده می شود، برخورد یک فضاپیما به سیارک دیمورفوس برای منحرف کردن آن از مسیرش بود. این آزمایش تاریخی موفقیت آمیز بود و سیارک از مسیر خود منحرف شد و سیاره را از برخورد احتمالی سیارک ایمن کرد.