تاریخی! IXPE ناسا سحابی سرطان را بیسابقه میگیرد
سحابی سرطان بخشی از چندین مطالعه توسط ستاره شناسان است. در 22 فوریه 1971، زمانی آغاز شد که یک موشک با صدای بلند حامل حسگرهای تخصصی به سمت سحابی خرچنگ از جزیره والوپس، ویرجینیا بلند شد. بعدها، مارتین وایسکوف، ستاره شناس، پیشنهاد ایجاد ماهواره ای در مدار زمین مجهز به ابزارهای پیشرفته را برای به دست آوردن اطلاعات جامع تر در مورد سحابی سرطان و دیگر موجودات مرموز کیهانی ارائه کرد. این ایده در نهایت با کاوشگر قطب سنجی اشعه ایکس تصویربرداری ناسا (IXPE) که در 9 دسامبر 2021 پرتاب شد، محقق شد.
بیش از پنج دهه پس از آزمایش کاوشگر، دانشمندان از IXPE برای ایجاد تصویری جامع و پیچیده از میدان مغناطیسی سحابی سرطان استفاده کردهاند که بیش از هر زمان دیگری در مورد مکانیک داخلی آن آشکار میشود. با توجه به یافتههای IXPE، ساختار میدان مغناطیسی سحابی سرطان شبیه به سحابی باد پالسار Vela است که شکل دونات مشابهی دارد. با این حال، دانشمندان با تعجب متوجه شدند که در سحابی خرچنگ تکههای تلاطم مغناطیسی به طور نابرابر و نامتقارنتر از حد انتظار توزیع شدهاند.
اطلاعات بیشتر در مورد سحابی سرطان
سحابی سرطان در صورت فلکی ثور، در فاصله حیرت آور 6500 سال نوری از زمین قرار دارد و در نتیجه یک ابرنواختر ثبت شده در سال 1054 شکل گرفته است. عواقب انفجار یک جرم متراکم به نام تپ اختر سرطان را پشت سر گذاشت. به اندازه هانتسویل، آلاباما یا طول منهتن است، اما جرمی معادل دو خورشید دارد.
فناوری پشت تصاویر سحابی سرطان
آنها به امید درک شرایط محیطی شدید سحابی، از قطبش پرتوهای ایکس ساطع شده توسط سحابی سرطان استفاده کردند که درخشش پرتو ایکس درخشانی از خود ساطع می کند. قطبش پرتوهای ایکس سرنخ هایی در مورد جهت گیری میدان مغناطیسی در بخش های مختلف یک واحد کیهانی و درجه نظم در میدان مغناطیسی به دانشمندان می دهد. ناسا توضیح داد: «هندسه و تلاطم میدان مغناطیسی تعیین می کند که چگونه ذرات به سرعت نور منجنیق می شوند. به طور متوسط، سحابی سرطان سطح قطبش تقریباً 20٪ را نشان می دهد.
سحابی سرطان، باقیمانده ابرنواختر مرموز، موضوع مطالعه چندین تلسکوپ بزرگ در زمان های اخیر بوده است. ناسا توضیح داد، با این حال، توانایی منحصر به فرد برای مطالعه قطبش اشعه ایکس، معیاری برای سازماندهی میدان های الکترومغناطیسی، از سحابی سرطان، منحصر به فرد IXPE است.