تصویر روز نجوم ناسا 1 ژوئن 2023: باقیمانده ابرنواختر Cassiopeia A

تصویر روز نجوم امروز ناسا یک عکس فوری از Cassiopeia A، باقیمانده ابرنواختری است که در فاصله 11000 سال نوری از زمین در صورت فلکی Cassiopeia قرار دارد. هنگامی که یک ستاره منفجر می شود، انفجار بعدی که به عنوان ابرنواختر شناخته می شود، بزرگترین انفجاری است که در فضا رخ می دهد. به گفته ناسا، ابرنواختر زمانی رخ می دهد که در هسته یا مرکز یک ستاره تغییری ایجاد شود. یک تغییر می تواند به دو روش مختلف رخ دهد که هر دو منجر به یک ابرنواختر می شود.

اگرچه یک ابرنواختر فقط برای مدت کوتاهی رخ می دهد، اما می تواند چیزهای زیادی در مورد جهان به دانشمندان بگوید. دانشمندان با مطالعه ابرنواخترها، این حقیقت را نیز روشن کرده اند که ما در جهانی در حال انبساط زندگی می کنیم.

فناوری مورد استفاده برای ثبت تصویر

این عکس توسط رصدخانه پرتو ایکس چاندرا و تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است. رصدخانه پرتو ایکس چاندرا که در سال 1999 راه اندازی شد، تلسکوپی است که به طور ویژه برای شناسایی تشعشعات پرتو ایکس از مناطق بسیار گرم کیهان با استفاده از چهار آینه حساس طراحی شده است.

از سوی دیگر، تلسکوپ فضایی هابل توسط ناسا و ESA با همکاری اداره می شود. هابل دارای ابزارهای نوری پیشرفته ای مانند دوربین پیشرفته برای نقشه برداری و دوربین میدان وسیع 3 است. دوربین پیشرفته نقشه برداری (ACS) در درجه اول برای بررسی مناطق وسیعی از آسمان در طول موج های مرئی و قرمز با بازده 10 برابر بازده اولیه طراحی شده است. اولین نمایش دوربین هابل

توضیحات تصویری از ناسا

ستارگان عظیم در کهکشان راه شیری ما زندگی تماشایی دارند. کوره های هسته ای آنها که از ابرهای کیهانی بزرگ فرو می ریزند مشتعل می شوند و عناصر سنگینی در هسته خود ایجاد می کنند. پس از چند میلیون سال، مواد غنی شده دوباره به فضای بین ستاره ای پرتاب می شود، جایی که تشکیل ستاره می تواند دوباره آغاز شود. ابر زباله در حال گسترش که به نام Cassiopeia A شناخته می شود نمونه ای از این مرحله نهایی چرخه زندگی یک ستاره است. نور حاصل از انفجاری که این بقایای ابرنواختر را ایجاد کرد، برای اولین بار در حدود 350 سال پیش در آسمان سیاره زمین دیده می شد، اگرچه حدود 11000 سال طول کشید تا آن نور به ما برسد.

این تصویر با رنگ کاذب که از داده‌های پرتو ایکس و نوری رصدخانه پرتو ایکس چاندرا و تلسکوپ فضایی هابل گردآوری شده است، رشته‌ها و گره‌های هنوز داغ باقیمانده را نشان می‌دهد. در فاصله تقریبی Cassiopeia A حدود 30 سال نوری را در بر می گیرد. پرتوهای پرانرژی ایکس از عناصر خاص دارای کد رنگی هستند، سیلیکون به رنگ قرمز، گوگرد به رنگ زرد، کلسیم در سبز و آهن در بنفش، برای کمک به اخترشناسان برای مطالعه بازیافت مواد ستاره ای در کهکشان ما هنوز در حال گسترش است، موج انفجار بیرونی در سایه های آبی قابل مشاهده است. نقطه درخشان نزدیک به مرکز، یک ستاره نوترونی است، بقایای فوق‌العاده متراکم و فروریخته یک هسته ستاره‌ای عظیم.