تصویر روز نجوم ناسا 3 مارس 2023: یک ابرنواختر بزرگ باستانی

انفجار یک ستاره که به عنوان انفجار ابرنواختری شناخته می شود، بزرگترین انفجاری است که در فضا رخ می دهد. اما چرا این اتفاق می افتد؟ به گفته ناسا، ابرنواختر زمانی رخ می دهد که در هسته یا مرکز یک ستاره تغییری ایجاد شود. یک تغییر می تواند به دو روش مختلف رخ دهد که هر دو منجر به یک ابرنواختر می شود. اگرچه یک ابرنواختر فقط برای مدت کوتاهی رخ می دهد، اما می تواند چیزهای زیادی در مورد جهان به دانشمندان بگوید. دانشمندان با مطالعه ابرنواخترها، این حقیقت را نیز روشن کرده اند که ما در جهانی در حال انبساط زندگی می کنیم.

پس از یک انفجار ابرنواختر، بقایای آن باقی می ماند که به عنوان بقایای ابرنواختری (SNR) شناخته می شوند. تصویر نجومی روز ناسا یک تصویر تاریخی بسیار نادر از باقیمانده ابرنواختر RCW 86 است که حدود 100 سال نوری وسعت دارد و تقریباً 8000 سال نوری از ما فاصله دارد. به گفته ناسا، SNR ها برای درک کهکشان بسیار مهم هستند. این بقایای محیط بین ستاره ای را گرم می کنند، عناصر سنگین را در سراسر کهکشان توزیع می کنند و پرتوهای کیهانی را شتاب می بخشند. RCW 86 ناحیه ای از آسمان را در صورت فلکی جنوبی Circinus اشغال می کند.

این تصویر توسط ستاره شناسان NoirLAB، یک مرکز تحقیق و توسعه برای نجوم نوری و مادون قرمز زمینی در شب گرفته شده است. این تصویر با دوربین انرژی تاریک میدان وسیع واقع در رصدخانه بین آمریکایی Cerro Tololo در شیلی گرفته شده است.

توضیحات ناسا

در سال 185 پس از میلاد، ستاره شناسان چینی ظهور یک ستاره جدید را در ستاره نانمن ثبت کردند. این قسمت از آسمان با آلفا و بتا قنطورس در نمودارهای ستارگان مدرن شناسایی شده است. ستاره جدید ماه ها با چشم غیرمسلح قابل مشاهده بود و اکنون تصور می شود که اولین ابرنواختر ثبت شده باشد. این نمای تلسکوپی عمیق، طرح کلی ضعیف سحابی نشری RCW 86 را که به سختی در برابر ستارگان پس‌زمینه قابل مشاهده است، نشان می‌دهد که گمان می‌رود بقایای این انفجار ستاره‌ای باشد.

این تصویر که توسط دوربین میدان وسیع انرژی تاریک در رصدخانه بین آمریکایی Cerro Tololo در شیلی گرفته شده است، وسعت کامل یک پوشش گازی پاره شده را که توسط موج ضربه ای در حال انبساط یونیزه شده است را ردیابی می کند. تصاویر فضایی فراوانی عنصر آهن در RCW 86 و عدم وجود یک ستاره نوترونی یا تپ اختر در باقیمانده را نشان می دهد که نشان می دهد ابرنواختر اولیه از نوع Ia بوده است. بر خلاف انفجار ابرنواختر هسته‌ای یک ستاره عظیم، یک ابرنواختر نوع Ia یک انفجار گرما هسته‌ای روی یک ستاره کوتوله سفید است که موادی را از یک همراه در یک منظومه ستاره‌ای دوتایی تشکیل می‌دهد. در نزدیکی صفحه کهکشان راه شیری ما و بزرگتر از ماه کامل در آسمان، این بقایای ابرنواختر آنقدر کم نور است که با چشم غیر مسلح دیده نمی شود. RCW 86 حدود 8000 سال نوری از ما فاصله دارد و حدود 100 سال نوری قطر دارد.