تصویر روز نجوم ناسا 4 فوریه 2023: سحابی در فاصله 3200 سال نوری از ما

سحابی چیزی نیست جز آغاز یک ستاره! چگونه ناسا توضیح می دهد که سحابی ها از غبار و مواد گازی، عمدتا هیدروژن و هلیوم تشکیل شده اند. اگرچه گرانش پراکنده است، اما می تواند باعث جمع شدن توده های غبار و گاز در طول زمان شود و در نتیجه کشش گرانشی افزایش یابد. هنگامی که این توده ها قابل توجه می شوند، تحت گرانش خود فرو می ریزند و مواد مرکزی را گرم می کنند و آغاز یک ستاره را تشکیل می دهند.

تصویر نجوم امروز ناسا NGC 2626 است، یک سحابی انعکاسی زیبا، درخشان و آبی در قسمت جنوبی کهکشان راه شیری که در مرکز این بوم رنگارنگ کیهانی قرار دارد. NGC 2626 در نزدیکی یک ابر غبار قرار دارد و توسط انتشار هیدروژن مایل به قرمز از ناحیه H II RCW 27 احاطه شده است. این بخشی از یک خوشه از ابرهای مولکولی غبارآلود به نام پشته مولکولی Vela است. این سحابی از غبار بین ستاره ای تشکیل شده است که نور آبی را از یک ستاره جوان، داغ و جاسازی شده منعکس می کند.

با این حال، چندین مطالعه نجومی دیگر بسیاری از ستاره‌های جوان دیگر و سحابی‌های مرتبط با آن‌ها را در ناحیه ستاره‌زایی نشان داده‌اند. NGC 2626 تقریباً 3200 سال نوری از ما فاصله دارد، با یک میدان دید تلسکوپی که تقریباً 30 سال نوری در پشته مولکولی Vela قرار دارد.

دانشمندان چگونه سحابی ها را کشف می کنند؟

ستاره شناسان سحابی های دوردست را از طریق عدسی تلسکوپ های بسیار پیشرفته رصد می کنند. به عنوان مثال، اسپیتزر ناسا و جدیدترین تلسکوپ فضایی هابل تصاویر متعددی از سحابی های دور از فضا گرفته اند.

میدونی؟

برخی از سحابی ها به عنوان “مهد کودک ستاره” نیز شناخته می شوند، به این دلیل که سحابی ها مناطقی هستند که در آن ستاره های جدید شروع به تشکیل می کنند. سحابی ها می توانند در نتیجه گاز و غبار خارج شده در طی انفجار یک ستاره در حال مرگ، مانند یک ابرنواختر ظاهر شوند.

نزدیکترین سحابی شناخته شده به زمین سحابی هلیکس است که گمان می رود بقایای ستاره ای شبیه خورشید باشد و تقریباً ۷۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد. این بدان معناست که حتی اگر بتوانید با سرعت نور سفر کنید، باز هم 700 سال طول می کشد تا به سحابی هلیکس برسید!