تصویر روز نجوم ناسا 5 آوریل 2023: تصویر کهکشان روبین توسط تلسکوپ فضایی هابل
کهکشان راه شیری ما حدود 100000 سال نوری وسعت دارد، اما این کهکشان حتی بزرگترین کهکشان در جهان نیست. عنوان این کهکشان روبین، بزرگترین کهکشان شناخته شده در جهان محلی است. به گفته ناسا، این کهکشان مارپیچی است که بیش از 1 تریلیون ستاره دارد. این بیش از 10 برابر ستاره های کهکشان راه شیری ماست.
تصویر روز نجوم ناسا که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است UGC 2885 است که به نام کهکشان روبین نیز شناخته می شود. این نام به افتخار ستاره شناس ورا روبین (1928 – 2016) گرفته شده است که سرعت چرخش کهکشان را در جستجوی ماده تاریک مطالعه کرد. کهکشان روبین در فاصله 232 میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی شمالی برسائوس قرار دارد و وسعت آن حدود 800000 سال نوری است. این کهکشان بزرگترین کهکشان شناخته شده در کیهان محلی است که نام مستعار آن را «کهکشان گودزیلا» گذاشته است.
فناوری که به ثبت تصویر کمک کرد
این تصویر توسط تلسکوپ فضایی هابل که به طور مشترک توسط ناسا و ESA اداره می شود، گرفته شده است. این کشف خیره کننده توسط تلسکوپ هابل اهمیت آن را با وجود حدود 3 دهه قدمت برجسته می کند. دارای فناوری هایی است که امروزه به عنوان عصر حجر تلقی می شود، اما همچنان با تصاویر خیره کننده از اجرام آسمانی دور ما را شگفت زده می کند.
برای تصویربرداری از چنین اجسامی، هابل ابزارهای نوری پیشرفته ای مانند دوربین پیشرفته برای نقشه برداری و دوربین میدان وسیع 3 دارد. دوربین پیشرفته برای نقشه برداری (ACS) اساساً برای بررسی مناطق وسیعی از آسمان در طول موج های مرئی و قرمز با 10 برابر بیشتر طراحی شده است. بازدهی نسبت به دوربین های درجه یک قبلی هابل. این مطمئناً مثمر ثمر بود، زیرا بیشتر تصاویر هابل توسط ACS گرفته شده است.
توضیحات تصویری از ناسا
در این تصویر از تلسکوپ فضایی هابل، ستارگان درخشان و تیز در پیش زمینه به سمت صورت فلکی قهرمان شمالی پرسئوس و در کهکشان راه شیری ما قرار دارند. در فوکوس دقیق فراتر UGC 2885، یک کهکشان مارپیچی غول پیکر در فاصله 232 میلیون سال نوری از ما قرار دارد. حدود 800000 سال نوری وسعت، در مقایسه با قطر حدود 100000 سال نوری کهکشان راه شیری، حدود 1 تریلیون ستاره دارد. این تقریباً 10 برابر بیشتر از کهکشان راه شیری است.
UGC 2885 بخشی از تحقیقات برای درک اینکه چگونه کهکشان ها می توانند به چنین اندازه های عظیمی رشد کنند، بخشی از یک سفر جالب و مطالعه پیشگامانه چرخش کهکشان های مارپیچی توسط ستاره شناس ورا روبین بود. کار او اولین کاری بود که حضور غالب ماده تاریک را در جهان ما به طور متقاعدکننده ای نشان داد.