تکنولوژی

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا قدیمی ترین کهکشان نزدیک به عصر انفجار بزرگ را کشف کرد.

تلسکوپ جیمز وب ناسا قدیمی ترین کهکشان را کشف کرد که بیش از 13 میلیارد سال قدمت دارد.

قدرتمندترین تلسکوپ فضایی ناسا، تلسکوپ فضایی جیمز وب، همین چند روز پیش اولین تصاویر خود را در جهان منتشر کرد و حالا با کشف دورترین کهکشان، رکورد جدیدی را به ثبت رسانده است. او کهکشانی را کشف کرده است که 13.5 میلیارد سال پیش وجود داشته است. روهان نایدو از مرکز اخترفیزیک هاروارد گفت که کهکشان تازه کشف شده که GLASS-z13 نام دارد، به 300 میلیون سال پس از انفجار بزرگ باز می گردد، یعنی حدود 100 میلیون سال زودتر از هر چیزی که قبلاً شناسایی شده بود. او به خبرگزاری فرانسه گفت: “ما به طور بالقوه به دورترین نور ستاره ای که کسی تا به حال دیده است نگاه می کنیم.” نیوساینتیست در توییتی نوشت: کهکشان GN-z11 که توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شد، رکورددار قبلی بود که قدمت آن به 400 میلیون سال پس از تولد کیهان بازمی‌گردد.

برای افراد غیرقابل درک، هر چه اشیاء دورتر باشند، نور آنها بیشتر طول می کشد تا به ما برسد. اگرچه اعتقاد بر این است که GLASS-z13 در دوران اولیه جهان وجود داشته است، سن دقیق آن هنوز ناشناخته است. حدس زده می شود که در هر زمان در 300 میلیون سال اول شکل گرفته باشد.

GLASS-z13 در داده‌های به اصطلاح «رهاسازی زودهنگام» از دوربین اصلی مادون قرمز رصدخانه مداری به نام NIRcam گرفته شد.

بر اساس این گزارش، کهکشان GLASS-z13 پس از تبدیل شدن به طیف مرئی به صورت یک لکه قرمز با مرکز سفید ظاهر شد. نایدو و تیمش متشکل از 25 ستاره شناس از سراسر جهان یافته های خود را در یک مجله علمی ارائه کرده اند و این مطالعه نیز بر روی یک سرور پیش چاپ منتشر شده است. این تحقیق هنوز مورد بازبینی همتایان قرار نگرفته است، اما در حال حاضر سر و صدایی در جامعه نجوم جهانی ایجاد کرده است.

مطلب پیشنهادی:  هندی‌ها اکنون از برنامه‌های دوستیابی برای "کشف خود" استفاده می‌کنند - گزارش Quack Quack نشان می‌دهد که Gen Z در حال انجام چه کاری است.

توماس زوربوخن، دانشمند ارشد ناسا در توییتی نوشت: رکوردهای نجومی در حال شکستن هستند و دیگران در حال تزلزل هستند. او افزود: «بله، من فقط پس از بررسی دقیق علم از همتایان، تمایل دارم که خوشحال باشم. اما این بسیار امیدوارکننده به نظر می رسد.»

چیزی که نایدو را تشویق می کند این است که یافته های او توسط تیمی از ستاره شناسان به رهبری مارکو کاستلانو که روی همان داده ها کار می کردند نیز پشتیبانی می شود.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا