داده های ناسا نشان می دهد که سیارک 110 فوتی 2023 LL با سرعت 49095 کیلومتر در ساعت به سمت زمین می چرخد.

اکثر سیارک ها پس از جابجایی از مدار اصلی خود، از کمربند سیارکی می آیند که بین مریخ و مشتری قرار دارد. این سیارک ها مداری بیضوی دارند و اغلب دارای چرخش آشفته ای هستند که در فضا می چرخند. آیا این سنگ های هیولا می توانند به سیاره ها برخورد کنند؟ ناسا می گوید که نیروهای گرانشی اعمال شده توسط سیارات در منظومه شمسی می تواند بر مسیر حرکت آنها تأثیر بگذارد و باعث شود که آنها به طور غیرقابل پیش بینی به سمت منظومه شمسی داخلی از جمله زمین حرکت کنند. برای نظارت بر این سیارک‌های خطرناک، آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا نظارت ثابتی دارد.

در حال حاضر، ناسا در مورد سیارکی که به سمت زمین می رود و انتظار می رود به طرز خطرناکی از نزدیکی آن عبور کند، ابراز نگرانی کرده است. سیارک مورد بحث 2023 LL نام دارد و قطر آن 110 فوت است و ناسا فاش کرده است که انتظار می رود امروز 10 ژوئن به زمین نزدیک شود. مرکز اکتشاف اجسام نزدیک زمین ناسا (CNEOS) همه سیارک‌های آینده را که از فاصله 4.6 میلیون مایلی یا 7.5 میلیون کیلومتری نزدیک زمین عبور می‌کنند و بزرگتر از 150 متر هستند، با پرچم قرمز نشان می‌دهد. اگر یک سیارک به این فاصله نزدیک شود، آژانس فضایی آن را به عنوان بالقوه خطرناک شناسایی می کند و هشدار می دهد.

بنابراین، آیا سیارک 110 فوتی 2023 LL تهدیدی برای زمین است؟ در اینجا ارزیابی ناسا می گوید.

جزئیات سیارک 2023 LL

طبق داده‌های ردیابی سیارک‌ها، ناسا می‌گوید سیارک 2023 LL امروز در فاصله نزدیک تنها 1.31 میلیون مایل از کنار زمین عبور خواهد کرد. داده‌های CNEOS ناسا نشان می‌دهد که با سرعت باورنکردنی 49095 کیلومتر در ساعت در حال حرکت است.

ستاره شناسان این سیارک معروف به 2023 LL را اخیراً – 26 مه 2023 – کشف کرده بودند. این سیارک به عنوان متعلق به گروه آپولو طبقه بندی می شود. به گفته Sky.org، هر 592 روز یک دور به دور خورشید می چرخد. خوشبختانه، این سیارک به عنوان یک سیارک بالقوه خطرناک طبقه بندی نمی شود. با این حال، با توجه به این واقعیت که انتظار می‌رود رویکرد نزدیک خطرناکی داشته باشد، حفظ نظارت مداوم بر این سنگ فضایی عظیم برای جلوگیری از هر گونه اتفاق ناگوار بسیار مهم است.

فناوری ردیابی سیارک ها

برای تشخیص به موقع این نوع خطر، ناسا برنامه رصد NEO را ایجاد کرد که وظیفه آن یافتن، ردیابی و شناسایی NEO ها و شناسایی آنهایی است که ممکن است برای زمین خطرآفرین باشند. در حال حاضر از تلسکوپ های زمینی و فضاپیمای NEOWISE ناسا برای مکان یابی NEO ها استفاده می شود.

این تلسکوپ فضایی که در ابتدا WISE (کاوشگر بررسی مادون قرمز میدان وسیع) نام داشت، در دسامبر 2009 به فضا پرتاب شد، مأموریت این تلسکوپ فضایی بررسی آسمان در مادون قرمز برای شناسایی ستارگان، سیارک ها و کهکشان های کم نور بود. این تلسکوپ ماموریت خود را تا فوریه 2011 با موفقیت به پایان رساند. بعداً در دسامبر 2013، تلسکوپ مجدداً به عنوان NEOWISE برای مطالعه NEO ها، سیارک ها و دنباله دارها پس از بیرون آمدن از خواب زمستانی طراحی شد.