راه رو به جلو در نیمه هادی ها

توسط دکتر Ajay Chowdhury، بنیانگذار، HCL و رئیس، بنیاد حماسه

من مقالات خبری در مورد وضعیت کارخانه های نیمه هادی که قرار است در هند راه اندازی شود را دنبال کرده ام. دولت ممکن است خیلی زود در مورد چند کارخانه اول تصمیم بگیرد.

در سال 1999، زمانی که من بخشی از گروه ویژه نخست وزیر در زمینه سخت افزار بودم، شروع به صحبت در مورد راه اندازی یک کارخانه نیمه هادی در هند کردم. در سال 2005، من دوباره مقاله ای برای دولت در مورد معرفی اکوسیستم نیمه هادی و جزء (SIPS) در هند نوشتم. هر دو توصیه اشتباه شد. در کارگروه سال 2009 که من و کیران کارنیک ریاست مشترک آن را بر عهده داشتیم، ما توصیه کردیم که کارخانه‌های نیمه‌رسانا راه‌اندازی کنیم و پیش‌بینی کردیم که صورت‌حساب واردات الکترونیک از قبض نفت بیشتر شود. اما همچنین هرگز فراتر از برخی از حوزه های کلیدی که اجرا شد، نرفت. اما منطقه Fab نادیده گرفته شده است.

بسیاری از شکاکان می گفتند که ما باید کشوری بدون افسانه باشیم، زیرا توانایی های طراحی VLSI داریم. اما من همیشه حامی بزرگ راه اندازی کارخانه ها بوده ام. و کمبود نیمه هادی ها که بیش از 250 صنعت را تحت تأثیر قرار داده است، اکنون ثابت کرده است که ما باید مدت ها پیش در نیمه هادی ها می بودیم.

گاهی اوقات بسیاری از نظرات پیرامون این موضوع فراموش می کنند که این اولین قدم ماست و از این تجربه درس خواهیم گرفت. ما باید به یاد داشته باشیم که نمی توانیم بلافاصله به لبه اصلی پرش کنیم. این یک صنعت بسیار پیچیده است که تنها چند کشور به آن تسلط دارند. و هر کدام از آنها سالها و حتی دهها سال طول کشید تا به دوره های قبلی برسد.

زمانی که کشوری مانند هند از صفر شروع می‌کند، این تصور که سازمانی با تجربه زیاد در زمینه نیمه‌رساناها باید مسئولیت را رهبری کند، همیشه واقع بینانه نیست. هیچ شرکت هندی به طور تعریف تجربه ندارد. و شرکت‌های زیادی در سطح جهان وجود ندارند که دانش و قدرت مالی لازم برای راه‌اندازی یک کارخانه در یک جغرافیای جدید را داشته باشند. کسانی که این کار را انجام می دهند تمایل دارند از فناوری خود به دقت محافظت کنند. و منافع آنها اساساً با جایی است که می توانند حداکثر بازده سرمایه گذاری خود را کسب کنند. این شرکت‌ها مانند کشورها یا دولت‌هایی فکر نمی‌کنند که دید بسیار جامع‌تری دارند و اولویت‌های خود را نه تنها از نظر اقتصادی، بلکه از نظر امنیتی و استراتژی تعیین می‌کنند.

چگونه با ماشین شروع کردیم؟ ماروتی توسط دولت و با همکاری سوزوکی ساخته شد. سوزوکی نام بزرگی در دنیا نبود. اما هم یاد گرفتند و هم آرام آرام بزرگترین شرکت خودروسازی کشور را ساختند. و برای ایجاد محصولات مناسب برای هند نوآوری کردند و امروزه خودروهای کوچک را از هند صادر می کنند.

باید از نخست وزیر مودی و دولت هند به دلیل چشم اندازشان و حمایت از این چشم انداز با منابع مالی قابل توجه قدردانی شود. دولت از کارخانه های نیمه هادی و نمایشگر با بسته ای 10 میلیارد دلاری حمایت خواهد کرد که مبلغ قابل توجهی برای اقتصاد در حال توسعه Sensitivity: Public (C4) مانند هند است. دولت به وضوح درک کرد که این صنعت پیچیده به صورت ارگانیک ظهور نخواهد کرد. نیاز به حمایت زیادی از سوی دولت دارد. در واقع، این تجربه در کشورهای دیگر در گذشته بوده است، و همچنین قانون اخیر تراشه های ایالات متحده بیش از 50 میلیارد دلار مشوق برای نقل مکان کارخانه های نیمه هادی به آمریکا فراهم کرد.

البته چالش این است که نهادهای بخش خصوصی از حمایت دولت بهره ببرند و کارخانه ها را اداره کنند. برای ایالات متحده، با تجربه طولانی خود در این بخش، این کار نسبتا آسان است. برای هند سخت است. یک سرمایه گذاری مشترک یا کنسرسیوم از یک شرکت بزرگ هندی و یک شرکت بین المللی که تخصص مربوطه را به ارمغان می آورد منطقاً مورد نیاز است.

من معتقدم پیشنهاداتی که در دولت ارائه می شود به طور کامل بررسی خواهد شد. و با توجه به اینکه دولت 50 درصد از هزینه های سرمایه ای را صرف می کند (و دولت های ایالتی 20 درصد دیگر)، این تصمیمی است که باید با دقت گرفته شود.

پیشنهاد شایعه شده Vedanta-Foxconn شبیه به داستان Maruti-Suzuki است. Vedanta یک شرکت بزرگ است، Foxconn یک شرکت بزرگ تایوانی است. من همیشه بر این باور بوده‌ام که تایوان کشور شریک ایده‌آلی برای هند است تا یک کشور محصول باشد. فاکسکان در حال حاضر حضور چشمگیری در هند دارد و باید یک شریک فناوری نیز جذب کند. انتشارات مطبوعاتی حاکی از یک رابطه آینده نگر با ST Micro است. این به نظر جالب می رسد. به نوعی، فاکسکان با ادغام عمودی از نیمه هادی ها به محصولات، خود را در هند در این سرمایه گذاری مشترک دوباره اختراع می کند.

امیدوارم با ایجاد یک رابطه منحصر به فرد بین یک شرکت بزرگ هندی، یک شریک فناوری و یک شرکت بزرگ الکترونیک جهانی، پیشنهادات بیشتری مانند اینها پدیدار شود. یک برند بزرگ الکترونیک نیز می تواند مشتری کارخانه باشد. ما برای نیازهای خود به راه حل های منحصر به فرد هندی نیاز خواهیم داشت.

تا کنون، تقریبا غیرممکن است که TSMC یا سامسونگ را مجبور به راه اندازی کارخانه در هند کنیم. ما باید با گزینه های دیگر برویم. هنگامی که آنها موفق شدند، دیگران نیز دنبال خواهند شد. با این حال، در انتظار ماندن در انتظار یک سرمایه گذار ایده آل، توصیه نمی شود. زمان برای کارخانه ای در هند فرا رسیده است.