زنگ خطر. هشدار! یک سیارک بالقوه خطرناک به اندازه یک استادیوم امروز به طور خطرناکی به زمین نزدیک خواهد شد!
سیارک های بیشتری در کنار زمین پرواز می کنند، البته در فواصل نزدیک اما ایمن. به دلیل خطر بالقوه برخورد، نظارت آژانسهای فضایی مانند ناسا و اسآی این سنگهای فضایی بسیار مهم است. دفتر هماهنگی دفاع سیارهای ناسا آسمان را با تلسکوپ رصد میکند و پروازهای نزدیک به زمین (NEO) را زیر نظر دارد. با استفاده از ماهوارههای پیشرفته و تلسکوپهای زمینی مانند سیستم هشدار آخرین برخورد سیارکی (ATLAS)، تا به امروز 1298692 سیارک شناسایی شده است که از این تعداد بیش از 27000 سیارک نزدیک به زمین با مدارهایی هستند که آنها را از 7.5 میلیون به مدار نزدیکتر میکند. کیلومتر از زمین.
یکی از این سنگها سیارک 2018 UY است که انتظار میرود امروز نزدیکترین فاصله خود را به زمین داشته باشد.
جزئیات سیارک 2018 UY
این سیارک که توسط مرکز مطالعات اجسام نزدیک به زمین (CNEOS) ناسا به عنوان سیارک 2018 تعیین شده است، امروز، 12 ژوئیه، در فاصله 2.8 میلیون کیلومتری نزدیکترین فاصله خود را به زمین خواهد داشت. با سرعت سرسام آور 58979 کیلومتر در ساعت به سمت زمین پرتاب می شود.
نکته نگران کننده در مورد این سیارک بزرگ بودن آن است. تقریباً 760 فوت عرض دارد و تقریباً به اندازه یک استادیوم است! این سیارک به فهرست نزدیک شدن ناسا اضافه شد و همچنین به دلیل فاصله نزدیک و همچنین اندازه بسیار زیادش به عنوان یک سیارک بالقوه خطرناک اعلام شد.
این سیارک متعلق به گروه آپولو از سیارکهای نزدیک به زمین است که صخرههای فضایی با محورهای نیمه بزرگتر از زمین هستند. نام این سیارک ها از سیارک غول پیکر آپولو در سال 1862 گرفته شده است که توسط ستاره شناس آلمانی کارل راینموث در دهه 1930 کشف شد.
سیارک هایی که پشت خورشید پنهان می شوند
ستاره شناسان سه سیارک نزدیک به زمین (NEA) را که در تابش خیره کننده خورشید پنهان شده اند، مشاهده کرده اند. یکی از آنها بزرگترین جرمی است که به طور بالقوه برای زمین خطرناک است که در هشت سال گذشته کشف شده است. تیمی با استفاده از دوربین انرژی تاریک (DECam) نصب شده روی تلسکوپ 4 متری ویکتور ام. بلانکو در شیلی، برنامه ای از NOIRLab NSF، این سیارک ها را کشف کردند.
این یک منطقه بسیار دشوار برای رصد است، زیرا شکارچیان سیارک باید با تابش خیره کننده خورشید مبارزه کنند. با این حال، ستاره شناسان با استفاده از شرایط دید کوتاه اما مطلوب در هنگام گرگ و میش، این سه گانه گریزان را کشف کردند.