ستاره های تاریک توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب کشف شدند؟ سرنخ هایی از ماده تاریک؟

تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) سه جرم درخشان را کشف کرده است که به طور بالقوه می توانند “ستاره های تاریک” باشند. تصور می شود که این اجرام فرضی از تخریب ذرات ماده تاریک نیرو می گیرند و می توانند از اندازه و درخشندگی خورشید ما فراتر بروند.

اولین مشاهدات ستاره های تاریک

طبق یک انتشار رسمی، کاترین فریز، اخترفیزیکدان در دانشگاه تگزاس در آستین، هیجان خود را از این کشف ابراز کرد و گفت: “کشف نوع جدیدی از ستاره ها به خودی خود جذاب است، اما اگر متوجه شویم که ماده تاریک به این ستاره ها دامن می زند. ستاره‌ها، این امر پیشگامانه خواهد بود.”، بر اساس گزارشی توسط Interesting Engineering.

ماده تاریک، ماده ای گریزان که حدود 25 درصد از جهان را تشکیل می دهد، به دلیل عدم تعامل با نور، مشاهده چالش برانگیز است. تایید این ستاره های تاریک می تواند بینش های ارزشمندی را ارائه دهد.

شناسایی نامزدهای ستاره تاریک

نامزدهای ستاره تاریک JADES-GS-z13-0، JADES-GS-z12-0 و JADES-GS-z11-0 توسط تلسکوپ وب در دسامبر 2022 کشف شدند. در ابتدا بر اساس داده های تجزیه و تحلیل شده توسط تیم JWST از کهکشان ها طبقه بندی شدند. بررسی های فراکهکشانی پیشرفته (JADES)، مشاهدات طیف سنجی انجام شده توسط وب نشان می دهد که این اجرام تقریباً 320 تا 400 میلیون سال پس از انفجار بزرگ شکل گرفته اند. این آنها را به اولین نمونه های شناخته شده از این نوع شی تبدیل می کند.

فریز افزود: «وقتی داده‌های جیمز وب را بررسی می‌کنیم، دو احتمال رقابتی برای این اشیا پیدا می‌کنیم. بر اساس یک نظریه، آنها می توانند ستاره های تاریک یا کهکشان هایی با میلیون ها ستاره کل جمعیت III باشند. به طور شگفت انگیزی، یک ستاره تاریک می تواند به اندازه یک کهکشان کامل از ستاره ها نور ساطع کند.”

ستاره های تاریک عظیم و درخشان

تصور می‌شود که این ستاره‌های تاریک بسیار پرجرم هستند، با پتانسیل رشد تا چندین میلیون برابر جرم خورشید و تا ده میلیارد بار درخشان‌تر از خورشید ما.

دانشمندان حدس می زنند که ستارگان تاریک ممکن است از نوع جدیدی از ذرات بنیادی به نام ذرات با تعامل ضعیف (WIMPs) تشکیل شده باشند. بر اساس این مطالعه، این ذرات در اثر برخورد خود تخریب می شوند و گرما را در ابرهای هیدروژنی در حال فروپاشی آزاد می کنند و آنها را به ستاره های به شدت تاریک تبدیل می کنند.

اگر وجود این ستاره‌های تاریک مرموز تأیید شود، می‌تواند توزیع کهکشان‌های عظیم را در کیهان اولیه روشن کند. علی‌رغم کشف قبلی کهکشان‌های عظیم الجثه در کیهان اولیه، مکانیسم پشت تجمع ماده ستاره‌ای و فراوانی بیش از حد آن‌ها با انتظارات مدل استاندارد کیهان‌شناسی در تضاد است.