سیارک های قاتل قاره هایی را روی زمین ایجاد کردند، به تولد حیات کمک کردند، راه را برای بشریت هموار کردند.

سیارک ها در مورد زمین رکورد بسیار ضعیفی دارند. آنها باعث ویرانی عظیم، ایجاد عصر یخبندان، انقراض دایناسورها شدند و حتی امروز نیز باعث وحشت می شوند. سیارک ها نگرانی بزرگی برای دانشمندان هستند، به طوری که ناسا و چین در حال آزمایش مکانیسم های مستقل برای محافظت از سیاره در برابر حمله آنها هستند. اما چه می شود اگر بگوییم همان سیارک هایی که موجودیت بشریت را تهدید می کنند همان هایی هستند که در وهله اول اجازه وجود بشریت را داده اند. چگونه با ایجاد قاره ها بر روی زمین. در واقع قدرت آفرینش در قدرت تخریب آنها نهفته است. برای کسب اطلاعات بیشتر به ادامه مطلب بروید.

بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله نیچر منتشر شده است، گروهی از محققان شواهدی یافته اند که نشان می دهد سیارک ها ممکن است در پس ایجاد صفحات قاره ای زمین باشند. اما چرا ما حتی ایجاد قاره ها را زیر سوال می بریم؟ این به این دلیل است که هیچ سیاره دیگری که می شناسیم قاره ندارد. و این صفحات قاره ای نقش مهمی در تکامل حیات در خارج از اقیانوس ها و ایجاد اولین پستانداران داشتند. بنابراین، این مطالعه چه چیزی را نشان داد که تأیید می کند برخورد سیارک به زمین به بشریت کمک کرده است؟

در پستی که تیم جانسون، نویسنده اصلی این مطالعه در گفتگوی خود نوشت: «ما در حال بررسی کانی‌های باستانی استرالیای غربی بوده‌ایم و سرنخ‌های وسوسه‌انگیزی پیدا کرده‌ایم که نشان می‌دهد فرضیه برخورد غول‌پیکر ممکن است درست باشد.»

سیارک ها می توانستند قاره های زمین را به وجود آورند

در حالی که درک جغرافیای فنی دشوارتر است، به زبان ساده، زمین به سه لایه – پوسته، گوشته و هسته تقسیم می شود. در این میان، پوسته شامل لیتوسفر است که شامل کف اقیانوس ها و قاره ها می شود. و درست زیر آن این گوشته تقریبا مذاب است که ساختاری شبیه گدازه دارد. نظریه این است که گوشته پوسته را به وجود آورده است. اما برای این منظور، گوشته ای که در یک محیط پرفشار و دمای بالا نگهداری می شود، باید بتواند آن را آزاد کند و جامد شود تا به پوسته تبدیل شود. و اینجاست که سیارک ها وارد می شوند.

سیارک های عظیم شهر کش حجم عظیمی از گوشته را منفجر می کنند و آن را به شعاع صدها کیلومتری بیرون می اندازند که پس از عبور از برخی مراحل میانی، سرد شده و پوسته ای تشکیل می دهند.

محققان دو مدرک برای این موضوع پیدا کردند. اولین مورد اندازه گیری نسبت ایزوتوپ های اکسیژن در زیرکون، قدیمی ترین ماده پوسته شناخته شده بود. نسبت‌های موجود در دانه‌های زیرکون جوان ذوب عمیق این ماده معدنی را نشان داد که شبیه گوشته حالتی است که در آن یافت می‌شود.

مدرک دیگری نیز وجود دارد. به نظر می‌رسد که زیرکن‌های پیلبارا کراتون (غرب استرالیا) در تعداد انگشت شماری از دوره‌های متمایز به‌جای پیوسته در طول زمان شکل گرفته‌اند… بسترهای کروی (از پیلبارا کراتون) رسوبات قطرات موادی هستند که توسط برخورد شهاب‌سنگ‌ها روی آن‌ها پاشیده می‌شوند. زمین.” این واقعیت که زیرکن ها هم سن هستند نشان می دهد که آنها ممکن است از اتفاقات مشابهی تشکیل شده باشند.