سیاهچاله ای 4.5 میلیارد برابر بزرگتر از خورشید ما؟ در اینجا چیزی است که تلسکوپ فضایی هابل ناسا به تازگی کشف کرده است

دانشمندان و محققان در تلاشند تا اطلاعات بیشتری در مورد سیاهچاله های وحشتناکی که به نظر می رسد در همه جای فضا هستند و به میل خود سیارات و ستارگان را نابود می کنند، بیابند. سیاهچاله را می توان به عنوان یک جرم نجومی با کشش گرانشی قوی دانست که هیچ چیز، حتی نور، نمی تواند از آن فرار کند. این مکان تاریکی ابدی غیر قابل نفوذ است. پس چه می شود اگر به شما بگوییم کهکشانی وجود دارد که سیاهچاله ای بسیار بزرگتر از خورشید ما دارد؟ تلسکوپ فضایی هابل ناسا تصویری از کهکشانی به نام M60 گرفته است. این کهکشان 120000 سال نوری وسعت دارد و در مرکز آن یک سیاهچاله بسیار پرجرم قرار دارد که حدود 4.5 میلیارد برابر جرم خورشید ماست.

با اعلام همین موضوع، تلسکوپ فضایی هابل ناسا در توییتی نوشت: «کهکشان بیضی شکل پراکنده و درخشانی که در جلو و مرکز دیده می شود، ستاره این #HubbleClassic است! این کهکشان که M60 نام دارد، قطری برابر با 120000 سال نوری دارد. در مرکز آن یک سیاهچاله بسیار پرجرم قرار دارد که جرم آن حدود 4.5 میلیارد برابر خورشید ماست.

ناسا با ارائه اطلاعات بیشتر در مورد کهکشان، در گزارشی گفت: «خوشه Virgo مجموعه ای از بیش از 1300 کهکشان، از جمله کهکشان بیضوی M60 است. بر خلاف کهکشان های مارپیچی، کهکشان های بیضوی هیچ ساختار سازمان یافته ای ندارند و تقریباً بی خاصیت هستند، شبیه هسته کهکشان مارپیچی سومین عضو درخشان خوشه سنبله، M60 120000 سال نوری وسعت دارد و به جرم یک تریلیون خورشید است. در مرکز آن یک سیاهچاله بسیار پرجرم قرار دارد که جرم آن 4.5 میلیارد برابر خورشید است – یکی از پرجرم ترین سیاهچاله هایی که تاکنون کشف شده است.

در تصویر به اشتراک گذاشته شده توسط تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان M60 (کهکشان بزرگ و پراکنده در مرکز) به همراه کهکشان مارپیچی مایل به آبی NGC 4647 (بالا سمت راست) دیده می شود. NGC 4647 تقریباً دو سوم اندازه M60 – یا تقریباً به اندازه کهکشان راه شیری – و جرم بسیار کمتری دارد. این دو کهکشان یک جفت به نام Arp 116 را تشکیل می دهند.

به گفته ناسا، ستاره شناسان مدت هاست در تلاش بوده اند تا مشخص کنند که آیا این دو کهکشان واقعاً در حال تعامل هستند یا خیر. اگرچه به نظر می رسد که آنها از زمین همپوشانی دارند، اما شواهدی از تشکیل ستاره جدید وجود ندارد، که می تواند یکی از واضح ترین نشانه هایی باشد که این دو کهکشان واقعاً در حال تعامل هستند. با این حال، مطالعات اخیر بر روی تصاویر بسیار دقیق هابل، آغاز نوعی تعامل جزر و مدی بین این دو را نشان می دهد.

M60 که توسط ستاره شناس آلمانی یوهان گوتفرید کوهلر در سال 1779 کشف شد، در صورت فلکی سنبله در فاصله تقریباً 54 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد. قدر ظاهری آن 9.8 است و منطقه مرکزی آن را می توان از طریق یک تلسکوپ کوچک به راحتی در ماه مه مشاهده کرد. تلسکوپ بزرگتر نیز ممکن است NGC 4647 را نشان دهد.