مخترع می گوید 50 سال بعد چشم از تلفن همراه خود بردارید

مشکل تلفن های همراه این است که مردم بیش از حد به آنها نگاه می کنند. مردی که 50 سال پیش آنها را اختراع کرد یا همینطور ادعا می کند.

مارتین کوپر، مهندس آمریکایی که «پدر تلفن همراه» نام دارد، می‌گوید دستگاه کوچک و مرتبی که همه ما در جیب خود داریم، پتانسیل تقریباً نامحدودی دارد و حتی می‌تواند روزی به غلبه بر بیماری کمک کند.

اما در حال حاضر، ما می توانیم کمی وسواس داشته باشیم.

وقتی کسی را می بینم که در حال عبور از خیابان است و به تلفن همراه خود نگاه می کند، ویران می شوم. آنها دیوانه شده اند.» این پیرمرد 94 ساله از دفترش در دل مار کالیفرنیا به خبرگزاری فرانسه گفت.

او به شوخی گفت: «اما بعد از اینکه چند نفر با ماشین زیر گرفته شوند، متوجه می شوند.

کوپر یک اپل واچ می پوشد و از یک آیفون رده بالا استفاده می کند و به طور مستقیم بین ایمیل، عکس ها، یوتیوب و کنترل های سمعک خود حرکت می کند.

او آخرین مدل را هر بار که به روز می شود دریافت می کند و آن را در یک آزمایش جاده ای کامل قرار می دهد.

اما او اعتراف می‌کند که با چندین میلیون اپلیکیشن موجود، همه اینها می‌تواند کمی خسته‌کننده باشد.

او می‌گوید: «من هرگز و هرگز نخواهم فهمید که چگونه از تلفن همراه مانند نوه‌ها و نوه‌هایم استفاده کنم.

– تحرک واقعی –

آیفون کوپر – که او می‌گوید بیشتر از آن برای صحبت با مردم استفاده می‌کند – مطمئناً با بلوک سنگین کابل‌ها و مدارهایی که برای اولین تماس تلفن همراه در 3 آوریل 1973 استفاده کرد، بسیار فاصله دارد.

در آن زمان، او برای موتورولا کار می‌کرد و تیمی از طراحان و مهندسان را رهبری می‌کرد که در یک دوی سرعت درگیر بودند تا اولین فناوری واقعاً تلفن همراه را ایجاد کنند و از بیرون راندن از بازارهای نوظهور جلوگیری کنند.

این شرکت میلیون‌ها دلار در این پروژه سرمایه‌گذاری کرده بود، به این امید که سیستم بل را شکست دهد، غولی که بیش از یک قرن از زمان شروع آن در سال 1877 بر مخابرات ایالات متحده تسلط داشت.

مهندسان بل بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم ایده یک سیستم تلفن همراه را مطرح کردند و در اواخر دهه 1960 آن را به سمت قرار دادن تلفن در ماشین‌ها سوق دادند – تا حدی به دلیل باتری عظیمی که مورد نیاز آنها بود.

اما برای کوپر، این به معنای تحرک واقعی نیست.

در اواخر سال 1972، او تصمیم گرفت که دستگاهی را می خواهد که بتوان از آن در هر جایی استفاده کرد.

بنابراین با تمام منابع موتورولا که در اختیار داشت، متخصصانی را در زمینه نیمه هادی ها، ترانزیستورها، فیلترها و آنتن ها جمع آوری کرد که به مدت سه ماه شبانه روز کار می کردند.

تا پایان ماه مارس، آنها آن را کرک کردند و تلفن DynaTAC – Dynamic Adaptive Total Area Coverage را معرفی کردند.

او گفت: وزن این گوشی بیش از یک کیلوگرم – حدود دو و نیم کیلوگرم – بود و عمر باتری آن تقریباً 25 دقیقه برای مکالمه بود.

“این مشکلی نبود. آن تلفن آنقدر سنگین بود که نمی‌توانستید آن را برای 25 دقیقه نگه دارید.”

اولین تماس تلفنی نباید طولانی باشد. فقط باید کار می کرد.

و چه کسی برای کوپر بهتر از رقیبش؟

“بنابراین من در خیابان ششم (در نیویورک) هستم و به ذهنم رسید که باید با همکارم در سیستم زنگ تماس بگیرم … دکتر جوئل انگل

و من گفتم: “جوئل، این مارتین کوپر است… من با یک تلفن همراه با شما صحبت می کنم.” اما یک تلفن همراه واقعی، شخصی، قابل حمل، دستی.”

“آن طرف خط سکوت بود. فکر کنم داشت دندان قروچه می کرد.”

– “بیماری را شکست دهید” –

اولین تلفن‌های همراه ارزان نبودند – حدود 5000 دلار برای هر تلفن – اما به اولین استفاده‌کنندگان – که کوپر می‌گوید شامل افرادی هم می‌شد که برای فروش املاک و مستغلات تلاش می‌کردند- را به عنوان یک شروع اولیه در اختیار داشتند.

«به نظر می رسد کاری که افراد املاک انجام می دهند این است که خانه ها را به مردم نشان می دهند یا به مشتریان جدید به تلفن پاسخ می دهند.

اکنون آنها می توانند هر دو را همزمان انجام دهند. بهره وری آنها را دو برابر کرد.»

و تلفن های همراه به بهبود زندگی مردم ادامه می دهند.

او گفت: «تلفن همراه در حال حاضر تبدیل به پسوند انسان شده است، می تواند کارهای بسیار بیشتری انجام دهد.

و از این نظر، ما تنها در ابتدای راه هستیم. ما تازه شروع کرده ایم به درک اینکه این چه کاری می تواند انجام دهد.

«در آینده، می‌توان انتظار داشت که تلفن همراه انقلابی در آموزش ایجاد کند، این انقلاب مراقبت‌های بهداشتی را متحول خواهد کرد.

می‌دانم که اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد، اما می‌خواهم بدانید ظرف یک یا دو نسل ما این بیماری را شکست خواهیم داد.»

او می‌گوید همانطور که ساعت او ضربان قلبش را هنگام شنا و تلفنش سمعک‌هایش را کنترل می‌کند، روزی تلفن‌ها به مجموعه‌ای از حسگرهای بدن متصل می‌شوند که قبل از ابتلا به بیماری مبتلا می‌شوند.

از جایی که او با آن گوشی هیولایی شروع کرد، فاصله زیادی دارد، اما اگرچه کوپر هر پیشرفتی را پیش‌بینی نمی‌کرد، کوپر همیشه می‌دانست که دستگاهی که او و تیمش ساخته‌اند، دنیا را تغییر خواهد داد.

ما واقعاً می دانستیم که روزی همه یک تلفن همراه خواهند داشت. ما تقریبا اینجا هستیم.

«امروزه تعداد اشتراک‌های تلفن همراه بیشتر از مردم جهان است. بنابراین آن بخش از رویای ما به حقیقت پیوست.»

در مورد مشکل خیره شدن بیش از حد مردم به تلفن های خود – حتی در هنگام عبور از جاده – او نگران نیست.

فناوری‌های جدید اغلب چالش‌هایی را ایجاد می‌کنند.

زمانی که تلویزیون برای اولین بار منتشر شد، مردم فقط مسحور شدند.

اما به نوعی… ما توانستیم درک کنیم که کیفیتی در ارتباط با تماشای تلویزیون وجود دارد.”

او می‌گوید ما در حال حاضر در مرحله‌ای هستیم که بدون فکر به تلفن‌هایمان خیره می‌شویم، اما این دوام نخواهد داشت.

هر نسل باهوش‌تر خواهد بود… آنها یاد خواهند گرفت که چگونه از تلفن همراه کارآمدتر استفاده کنند.

مردم دیر یا زود متوجه می شوند.»