موفقیت بزرگ: برخورد سیارک ناسا به آزمایش نجات جهان کمک زیادی می کند

ناسا با اعلام نتایج آزمایش نجات جهان گفت، فضاپیمایی که به یک سیارک کوچک و بی‌ضرر در میلیون‌ها کیلومتر دورتر برخورد کرد، توانست مدار خود را تغییر دهد.

آژانس فضایی این آزمایش را دو هفته پیش انجام داد تا ببیند آیا می‌توان در آینده یک سنگ قاتل را از مسیر زمین خارج کرد.

بیل نلسون، مدیر ناسا طی یک نشست توجیهی در مقر آژانس فضایی در واشنگتن گفت: «این مأموریت نشان می‌دهد که ناسا در تلاش است برای هر آنچه که کیهان به سوی ما می‌زند آماده باشد.»

فضاپیمای دارت در 26 سپتامبر به سیارک دیمورفوس برخورد کرد و زباله‌هایی را به فضا پرتاب کرد و دنباله‌ای مانند دنباله‌دار از غبار و زباله ایجاد کرد که چندین هزار مایل (کیلومتر) امتداد دارد. شب‌های متوالی رصد تلسکوپ از شیلی و آفریقای جنوبی طول کشید تا مشخص شود این برخورد چقدر مسیر سیارک 525 فوتی (160 متری) را در اطراف صخره فضایی بسیار بزرگ‌تر تغییر داده است.

قبل از برخورد، ماه 11 ساعت و 55 دقیقه طول کشید تا به دور سیارک مادر خود بچرخد. دانشمندان انتظار داشتند 10 دقیقه ناپدید شود، اما نلسون گفت که برخورد سیارک را 32 دقیقه کوتاه کرد.

لوری گلیز، مدیر علوم سیاره ای ناسا، خاطرنشان کرد: «بیایید همه فقط یک لحظه وقت بگذاریم تا این را در آن غوطه ور کنیم… اولین باری است که بشریت مدار» یک جرم آسمانی را تغییر می دهد.

Rusty Schweickart، فضانورد آپولو، یکی از بنیانگذاران بنیاد غیرانتفاعی B612 که به محافظت از زمین در برابر برخورد سیارک اختصاص دارد، گفت که “بدیهی است که از نتایج و توجه ماموریت به انحراف سیارک خوشحال است، بدون شک.”

دانشمندان این تیم گفتند که مقدار زباله به وضوح در نتیجه نقش داشته است. تام استاتلر، دانشمند برنامه ناسا، گفت که این برخورد ممکن است دیمورفوس را کمی تکان دهد. او خاطرنشان کرد: این ممکن است بر مدار تأثیر بگذارد، اما هرگز به مکان اصلی خود باز نخواهد گشت.

در ابتدا، این دو جسد کمتر از یک مایل (1.2 کیلومتر) از هم فاصله داشتند. اکنون آنها ده ها یارد (متر) نزدیکتر شده اند.

هیچ یک از سیارک ها تهدیدی برای زمین نیستند – و همچنان که به سفر خود به دور خورشید ادامه می دهند، خطری را تهدید نمی کنند. به همین دلیل است که دانشمندان این جفت را برای این تمرین لباس بسیار مهم انتخاب کردند.

کارشناسان دفاع سیاره ای ترجیح می دهند یک سیارک یا دنباله دار تهدیدآمیز را با توجه به سال ها یا حتی دهه ها زمان آماده سازی، به جای منفجر کردن آن و ایجاد تکه های متعددی که می توانند روی زمین ببارند، از سر راه خود خارج کنند.

نانسی چابات مدیر ماموریت از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز که فضاپیما را ساخته و ماموریت 325 میلیون دلاری را مدیریت می کند، گفت: “ما واقعاً باید آن زمان هشدار را نیز داشته باشیم تا تکنیکی مانند این موثر باشد.”

گلیز افزود: “باید بدانید که آنها می آیند.”

دارت به اندازه یک ماشین فروش خودکار – مخفف تست تغییر جهت دو سیارک – که سال گذشته به فضا پرتاب شد، هنگامی که با سرعت 14000 مایل در ساعت (22500 کیلومتر در ساعت) به سیارکی در فاصله 7 میلیون مایلی (11 میلیون کیلومتری) برخورد کرد، نابود شد.

دانیل براون، ستاره شناس دانشگاه ناتینگهام ترنت در انگلیس، گفت: «این یک دستاورد بزرگ است، نه تنها برای برداشتن اولین گام به سمت دفاع در برابر حملات سیارکی در آینده»، بلکه برای تعداد تصاویر و داده های جمع آوری شده در سطح بین المللی نیز به شمار می رود. از طریق ایمیل.

براون همچنین گفت که “به ویژه هیجان انگیز” است که دم این زباله ها را می توان توسط تماشاگران آسمان با تلسکوپ های متوسط ​​مشاهده کرد.

دانشمندان این تیم هشدار دادند که نه تنها برای شناسایی تعداد بیشماری از سنگ‌های فضایی در خارج، بلکه برای تعیین ترکیب آنها نیز به کار بیشتری نیاز است – برخی جامد هستند، در حالی که برخی دیگر انبوهی از آوار هستند. برای مثال، قبل از پرتاب ضربه‌گیرها برای منحرف کردن مدارها، ممکن است مأموریت‌های شناسایی ضروری باشند.

استاتلر گفت: «نباید خیلی مشتاق باشیم که بگوییم یک آزمایش روی یک سیارک دقیقاً به ما می گوید که هر سیارکی دیگر در موقعیت مشابه چگونه رفتار می کند.

با این حال، او و دیگران از این اولین تجربه لذت می برند.

او گفت: «ما سال‌ها این را تصور می‌کردیم و در نهایت واقعی کردن آن واقعاً هیجان‌انگیز است.