یک عکس شانسی هابل یک سیاهچاله کلان جرم را نشان می دهد

به گفته سازمان ملی هوانوردی و فضایی آمریکا (ناسا)، یک سیاهچاله بسیار پرجرم به وزن 20 میلیون خورشید، دنباله ای متراکم از ستارگان تازه متولد شده به طول 200000 سال نوری، دو برابر قطر کهکشان راه شیری بر جای گذاشته است. .

این سیاهچاله که به طور تصادفی توسط تلسکوپ فضایی هابل ناسا ثبت شد، در حال حرکت در فضای بین کهکشانی با چنان سرعتی دیده شد که در منظومه شمسی ما می تواند از زمین تا ماه را در 14 دقیقه طی کند.

ما فکر می‌کنیم که در پشت سیاه‌چاله یک بیداری می‌بینیم که در آن گاز سرد می‌شود و می‌تواند ستاره‌ها را تشکیل دهد.» پیتر ون دوکوم از دانشگاه ییل در نیوهیون، کانکتیکات، ایالات متحده گفت: بنابراین ما به شکل گیری ستاره در پشت سیاهچاله نگاه می کنیم.

“آنچه ما می بینیم دنباله است. ون داکوم می‌گوید، مانند دنباله‌ای در پشت یک کشتی، ما دنباله‌ای را در پشت سیاه‌چاله می‌بینیم.

محققان مقاله خود را در The Astrophysical Journal Letters منتشر کردند.

آنها گفتند سیاهچاله در یک سر ستون است که در انتهای دیگر آن کهکشان مادرش قرار دارد. آنها فکر می کنند که گاز در اثر حرکت سیاهچاله که با گاز برخورد می کند “شوک” شده و گرم می شود یا می تواند تابش یک دیسک برافزایشی در اطراف سیاهچاله باشد.

ون دوکوم افزود: «این کاملاً تصادفی بود که با آن برخورد کردیم. او به دنبال خوشه های ستاره ای کروی در یک کهکشان کوتوله نزدیک بود.

من فقط تصویر هابل را اسکن کردم و بعد متوجه شدم که ما یک رگه کوچک داریم. بلافاصله فکر کردم، “اوه، یک پرتو کیهانی به آشکارساز دوربین برخورد می کند و باعث ایجاد یک مصنوع خطی در تصویر می شود.” وقتی پرتوهای کیهانی را حذف کردیم، متوجه شدیم که هنوز آنجاست. ون داکوم گفت: “این شبیه هر چیزی بود که قبلا دیده بودیم.”

ون داکام و تیمش مشاهده را با طیف‌سنجی با رصدخانه WM Keck در هاوایی دنبال کردند. دنباله ستاره‌ای که «بسیار شگفت‌انگیز، بسیار بسیار درخشان و بسیار غیرمعمول» است، آن‌ها را به این نتیجه رساند که به عواقب یک سیاه‌چاله نگاه می‌کنند که از میان هاله‌ای از گاز در اطراف کهکشان میزبان پرواز می‌کند.

ستاره شناسان گمان می کنند که این پدیده احتمالاً نتیجه برخوردهای متعدد سیاهچاله های کلان جرم است که دو مورد اول احتمالاً 50 میلیون سال پیش با هم ادغام شده اند. آنها گفتند که در مراکزشان به هم نزدیکتر شده اند و مانند یک سیاهچاله دوتایی به دور یکدیگر می چرخند.

سپس کهکشان دیگری با سیاه‌چاله‌ی بسیار پرجرم خود ظاهر شد و این سه را با هم مخلوط کرد و پیکربندی آشفته و ناپایدار را تشکیل داد. آنها گفتند که یکی از سیاهچاله ها از دو سیاهچاله دیگر شتاب گرفت و از کهکشان میزبان پرتاب شد.

آنها گفتند که سیاهچاله باینری باقی مانده سپس در جهت مخالف پرتاب شد.

یک ویژگی در طرف مقابل کهکشان میزبان مشاهده شده است که ممکن است سیاهچاله دوتایی فراری باشد. آنها گفتند که شواهد غیرمستقیم برای این امر این است که هیچ نشانه ای از سیاهچاله فعال در هسته کهکشان باقی نمانده است.

آنها گفتند که گام بعدی، انجام مشاهدات بعدی با تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا و رصدخانه پرتو ایکس چاندرا برای تایید توضیح سیاهچاله خواهد بود.