یک وسیله نقلیه الکتریکی مقرون به صرفه هنوز هم بیشتر یک فانتزی است

جک نورتون، استاد تاریخ در مینیاپولیس، اوایل سال گذشته خرید یک وسیله نقلیه الکتریکی را آغاز کرد. الزامات او ساده بود: تمام چرخ متحرک و قیمت زیر 55000 دلار.

در ابتدا، نورتون متوجه شد که تعداد کمی از خودروهای برقی به مینه‌سوتا ارسال می‌شوند، جایی که شرکت‌های خودروسازی نسبت به بسیاری از ایالات متحده با قوانین انتشار آلاینده‌های ضعیف‌تر دست و پنجه نرم می‌کنند. بنابراین او جستجوی خود را به ایالات دیگر گسترش داد – و سپس شوک برچسب وارد شد. مدل‌های کمیاب الکتریکی که نورتون می‌توانست در نمایندگی‌ها بیابد، فقط در تریم‌های سطح بالا و با مبالغی بسیار بالاتر از قیمت‌های اولیه‌ای که در تبلیغات و معرفی محصولات دیده بود، در دسترس بودند.

او می پرسد: “می دانید vaporware چیست – وقتی کسی نرم افزار جالب جدیدی را تبلیغ می کند که در واقع وجود ندارد؟” این چیزی است که در خودروهای الکتریکی اتفاق می افتد.

در مورد فروشندگان خودروهای محروم که برای استفاده از عدم تعادل فعلی بین عرضه و تقاضا برای وسایل نقلیه، هزینه‌های «اصلاح بازار» را اضافه می‌کنند، مطالب زیادی نوشته شده است. اما در حالی که این مطمئناً یک مشکل است، بیشتر ماشین‌های الکتریکی خیلی زودتر از قبل – حتی قبل از ترک کارخانه – به سطح خودروهای لوکس می‌رسند. در ماه ژوئیه، متوسط ​​قیمت شروع ایالات متحده برای یک وسیله نقلیه با باتری – رقمی که در تبلیغات خودرو و مواد بازاریابی نشان داده شده است – 47636 دلار بود. با این حال، طبق گفته ادموندز، میانگین قیمت برچسب برای خودروهای برقی که واقعاً ساخته و به نمایندگی‌ها ارسال شده بودند، 61251 دلار بود که تقریباً یک سوم بالاتر بود. اینطور نیست که شرکت های خودروسازی خودروهای برقی مقرون به صرفه نداشته باشند. فقط این است که آنها آنها را نمی سازند و در عوض نسخه های مجلل تر (و سودآور) را انتخاب می کنند.

بزرگترین تفاوت بین قیمت اولیه وعده داده شده و موجودی موجود در محبوب ترین مدل ها مشهود است. خودروی EV6 کیا که اخیراً فروخته شده، میانگین قیمت برچسب نزدیک به 54200 دلار در ماه جولای داشت که 32 درصد بیشتر از قیمت اولیه ای بود که کیا از عرضه این خودرو به دست آورده بود. شورولت بولت ساده – که مسلماً مقرون به صرفه ترین خودروی الکتریکی در ایالات متحده با قیمت 26,595 دلار است – در تابستان امسال تقریباً یک سوم بیشتر با قیمت متوسط ​​34,874 دلار فروخته شد.

جان فیتزجرالد ویور که در بوستون زندگی می‌کند و مزارع خورشیدی تجاری می‌سازد، مجبور شد به لانگ آیلند برود تا هیوندای آیونیک 5 بدون سیستم چهارچرخ متحرک را پیدا کند – تنها گزینه زیر 47500 دلار. او می‌گوید: «وقتی دیدم آن‌ها را دارند، گفتم: «شیرین، امروز می‌خواهم آن را بخرم». مهم نیست که ماشین با 1000 دلار هزینه اضافه می آید و بیش از یک ماه نمی رسد.

البته پشت همه اینها اقتصاد با ثبات است. به گفته ایوان دروری، تحلیلگر ادموندز، احتمالاً برای اولین بار، شرکت هایی که خودرو می سازند و می فروشند، تقاضای بیشتری نسبت به عرضه دارند. افزایش عرضه نیاز به زمان دارد، به خصوص با فناوری های جدید مانند درایوهای الکتریکی، و شرکت های خودروسازی عجله دارند تا خطوط مونتاژ و باتری ها را اضافه کنند. در ضمن قیمت ها را بالا می برند.

تشدید این پویایی این واقعیت است که بسیاری از خودروهای برقی کنونی کاملاً جدید هستند. در ماه‌های بعد از معرفی یک وسیله نقلیه جدید – گازسوز یا برقی – شرکت‌ها تمایل دارند نسخه‌های پیشرفته‌تر با ویژگی‌های پیشرفته‌تر را در اولویت قرار دهند، تا حدی به این دلیل که اولین مشتریان بی‌صبرترین و ولخرج‌ترین مشتریان هستند.

شاید هیچ کجا این تنش به اندازه مجتمع فورد موتور روژ در غرب دیترویت آشکار نباشد، جایی که این شرکت هر دو پیکاپ F-150 گازسوز و نسخه ای با باتری به نام لایتنینگ را می سازد. فورد امیدوار است تا پایان سال 2023 ظرفیت تولید 150000 لایتنینگ در سال را داشته باشد، اما در حال حاضر تقریباً چهار یا پنج برابر F-150 های گازسوز به بازار عرضه می کند. اگرچه در تئوری، لایتنینگ را می‌توان فقط با 40000 دلار خریداری کرد، اما در ماه جولای به طور متوسط ​​بیش از دو برابر این مقدار فروخته شد. فورد در ایمیلی اعلام کرد که نسخه ارزان‌تر «حرفه‌ای» پیکاپ الکتریکی به یک کامیون از هر پنج کامیون در خط مونتاژ محدود می‌شود، زیرا برای جدا کردن دفترچه سفارش‌های سرریز شده تلاش می‌کند.

در همین حال، جنرال موتورز این ماه دوباره روایت خودروهای برقی مقرون به صرفه را پیش برد و یک نسخه الکتریکی از SUV شورولت اکوئینوکس خود را رونمایی کرد که می گوید فروش آن تنها با 30000 دلار آغاز خواهد شد.

دروری ادموندز تخمین می‌زند که حداقل دو سال طول می‌کشد تا حجم بحرانی خودروهای باتری‌دار با این قیمت به فروش برسد. او می گوید: «زیر 30000 دلار، این رویا است، اما به نظر غیرممکن است.»

تا کنون، مشتریان دقیقاً نگران نیستند. شکاف بین قیمت‌های اولیه و قیمت برچسب‌ها برای خودروهای گازسوز این روزها نیز بسیار زیاد است، اگرچه برای خودروهای برقی که به طور متوسط ​​30 تا 40 درصد گران‌تر هستند، آشکارتر است. خریداران خودروهای برقی در حال حاضر ثروتمندتر هستند و با وام‌های خودرو که تا هشت سال طول می‌کشد، بسیاری از خرید انواع با مشخصات بالاتر یا انتخاب گزینه‌های گران قیمت احساس راحتی می‌کنند.

دروری می‌گوید: «به نوعی، خود انتخابی است. شما در حال حاضر افرادی را دارید که ابزار خرید یک وسیله نقلیه را دارند، و اگر اولین بار باشد که در یک خودروی برقی … آنها را به عنوان یک خرید عمده در نظر می گیرند.”

اما مقرون به صرفه بودن شاید بزرگترین مانع باقیمانده در مورد پذیرش گسترده تر خودروهای الکتریکی باشد که برای مهار انتشار گازهای گلخانه ای مورد نیاز است. علیرغم ورود چندین مدل برقی رایج به بازار در چند سال گذشته، بخش بزرگی از آمریکایی‌ها هنوز نمی‌توانند این تغییر را انجام دهند. میانگین قیمت برچسب برای خودروهای برقی در ماه جولای نیز بسیار بالاتر از آستانه 55000 دلار برای خودروهایی بود که واجد شرایط دریافت آخرین دور مشوق های مالیاتی فدرال بودند.

هیوندای، به نوبه خود، از طریق ایمیل اشاره کرد که اکثر خودروهای جدیدش تمایل دارند مشتریانی را که علاقه مند به ویژگی های اضافی هستند، حتی در قیمت های بالاتر، جذب کنند. این شرکت در حال حاضر می‌گوید 38 درصد از مدل‌های Ioniq 5 که تولید می‌کند، نوع پایه هستند، سهمی که انتظار دارد «با تکامل مراحل چرخه عمر خریدار» افزایش یابد.

با این حال، این منطق با نورتون اسکن نمی شود. او فکر می‌کند که شرکت‌های خودروسازی باید زودتر برای توسعه تولید خودروهای برقی عجله می‌کردند و مظنون است که مدیران خودرو صرفاً در تلاش هستند تا از موتورهای بنزینی سود ببرند، در حالی که هنوز می‌توانند. او می گوید: «استدلال شرکت های خودروسازی اساساً «سرمایه داری کار می کند» است. اما من تاریخ اقتصادی تدریس می کنم و آنچه می بینم محدودیت های مصنوعی است.

نورتون چند ماه پیش از خرید یک خودروی الکتریکی کامل منصرف شد و به یک هوندا CR-V هیبریدی بسنده کرد. این مجموعه پر از گزینه هایی بود که او به آنها اهمیتی نمی داد، اما با این حال به قیمت 46000 دلار رسید. همچنین در دسترس بود – به نوعی. نورتون می‌گوید: «آخرینی که شنیدیم، این هفته در حال ساختن آن هستند».