10 سال بعد من بالاخره به ویندوز در ARM ایمان آوردم

تقریباً دو سال بعد، اپل در آستانه تکمیل انتقال خود به ARM است. شاید تعجب کنید که بدانید مایکروسافت خیلی قبل از اپل سفر خود را به سمت تراشه های ARM آغاز کرده است.

اما پشتیبانی ویندوز از ARM خیلی روان تر نیست. تعداد دستگاه‌های ویندوزی با تراشه‌های ARM بیشتر از پنج سال پیش نیست – و من می‌توانم تأیید کنم که شخصاً از هر تلاش ناموفقی در طول مسیر استفاده کرده‌ام.

اما در سال 2022، پیشرفت آهسته اما پیوسته مایکروسافت نتیجه می دهد. ما به پایان انتقال نرسیده‌ایم، اما این یک شروع جدید است. پس از استفاده از دستگاه هایی مانند ThinkPad X13s لنوو، من بیش از هر زمان دیگری متقاعد شده ام که ویندوز در ARM آینده درخشانی در سال های آینده دارد.

مشکل بزرگ برنامه

پشتیبانی از برنامه بزرگترین مشکلی است که مایکروسافت در پذیرش ARM در طول سالها با آن روبرو بوده است. از آنجایی که بر روی معماری سیستم متفاوتی اجرا می شود، برنامه هایی که برای سیستم x86 سنتی طراحی شده اند به تنهایی بر روی ماشین های ARM اجرا نمی شوند.

دو راه حل برای مشکل وجود دارد. اولین مورد، کامپایل مجدد برنامه ها برای ARM است که نیازمند متقاعد کردن توسعه دهندگان است که ارزش وقت و تلاش را دارد. با توجه به تعداد معدودی لپ تاپ های ویندوز مبتنی بر ARM، این یک استدلال دشوار است.

گزینه دیگر شبیه سازی برنامه ها است که می تواند باعث مشکلات جدی عملکرد شود. با گذشت سالها، این مشکل مرغ یا تخم مرغ بارها و بارها به مایکروسافت بازگشته است – با انتشار اولیه ویندوز 8 و سرفیس RT شروع شد.

امروز، این به سختی یک مشکل است. همانطور که در ThinkPad X13s آزمایش شده است، به سختی می توانید برنامه ای را پیدا کنید که آن طور که انتظار دارید کار نکند. با ویندوز 11، شبیه سازی برنامه های 64 بیتی قبلاً در ویندوز 11 درج شده بود. از طریق برنامه Windows Insider، مایکروسافت بسیاری از برنامه‌های خود را برای ARM بهینه می‌کند، از جمله مرورگر وب اج، تیم‌های مایکروسافت، ویژوال استودیو، و ابزار محبوب PowerToys که همگی به صورت بومی و بدون شبیه‌سازی اجرا می‌شوند.

در سمت توسعه‌دهنده شخص ثالث، مایکروسافت توسعه‌دهندگان را تشویق می‌کند تا برنامه‌های ARM را با یک کیت ورودی، Project Volterra کدنویسی کنند. برنامه‌های اندرویدی را در ویندوز 11 اضافه کنید که روی رایانه‌های شخصی مبتنی بر ARM عالی کار می‌کنند، و یک اکوسیستم برنامه بسیار قوی خواهید داشت.

اما همیشه اینطور نبود. در واقع، پشتیبانی از اپلیکیشن ها از همان ابتدا دغدغه اصلی بوده است.

روزهای اول

هجوم مایکروسافت به سمت رایانه شخصی و رایانه شخصی در فضای ARM بیش از 11 سال پیش آغاز شد. در CES 2011، مایکروسافت برای اولین بار جزئیات ویندوز را در ARM و برنامه های آن برای پشتیبانی از “نسل بعدی ویندوز” برای پشتیبانی از سیستم های روی یک تراشه (SoC) ارائه کرد. استیو بالمر مایکروسافت در واقع ویندوز 7 را به نمایش گذاشت که بر روی تراشه های مبتنی بر ARM ساخته شده توسط Qualcomm، Texas Instruments و Nvidia اجرا می شود. چنین چیزی بی سابقه بود.

یک سال بعد، در سال 2012، مایکروسافت سیستم عامل ویندوز 8 را منتشر کرد.

مایکروسافت ویندوز RT را در کنار اولین دستگاه سرفیس، مایکروسافت سرفیس RT، در همان سال عرضه کرد.

همه ما می دانیم که آن داستان چگونه رقم خورد. Surface RT یکی از بزرگترین ضررهای مایکروسافت شد و گزارش ها آن را 900 میلیون دلار اعلام کردند. بیشتر از همه، روزنامه نگاران و توسعه دهندگان فناوری از ناتوانی در اجرای برنامه های سنتی Win32 بر روی دستگاه خوششان نمی آمد. در تلاش برای تبدیل تبلت‌های ویندوزی به رقبای مناسب برای آی‌پد، برنامه‌ها به چیزی که می‌توانستید در فروشگاه اپلیکیشن ویندوز استور بیابید، محدود می‌شدند، که فاقد بسیاری از برنامه‌های با کیفیت بالا بود.

از همان ابتدا، Windows on ARM شهرت بدی به دست آورده است، به خصوص در مورد برنامه ها. هفت سال از زمانی که مایکروسافت به یک دستگاه شخص اول جدید دست زد، می گذرد، اما به نظر می رسد که درسش را نگرفته است.

پیشرفت کند

مایکروسافت هفت سال گذشته را صرف کند کردن پیشرفت کرده است، به خصوص با انتشار ویندوز 10 در سال 2015. ویندوز 10 شروع جدیدی برای مایکروسافت بود. مایکروسافت توسط یک مدیر عامل جدید رهبری می شد و به نظر می رسید مصمم به جلوگیری از تکرار اشتباهات مشابه است. اگر قرار بود مایکروسافت در آینده از رایانه های شخصی ARM پشتیبانی کند، باید به آرامی و پیوسته حرکت می کرد.

بنابراین، این دقیقاً همان کاری است که او انجام داد. در سخنرانی اصلی WinHEC در چین، مایکروسافت تصریح کرد که با Qualcomm در یک سرمایه گذاری جدید “Always Connected PC” همکاری می کند. این سیستم عامل ویندوز 10 را به نمایش می گذارد که بر روی یک SoC مبتنی بر ARM اجرا می شود. این بار اوضاع فرق می کرد. مایکروسافت در چشم انداز خود برای SoC مبتنی بر ARM در سیستم های ویندوز شریک واضح و تنها داشت. ویندوز در سیستم های ARM اکنون می تواند هر برنامه دسکتاپ 32 بیتی مانند Adobe Photoshop را اجرا کند.

تمام آن شتاب با پیروزی قاطعی معکوس شد: عرضه سرفیس پرو ایکس در سال 2019. برای اولین بار، مایکروسافت قول داد که اکثر برنامه های ویندوز 32 بیتی کامل روی دستگاه های ARM از طریق شبیه سازی اجرا شوند. این یک تغییر از Windows RT بود که فقط با برنامه‌های سیستمی از پیش نصب‌شده و برنامه‌های Windows Store آن زمان کار می‌کرد – نه برنامه‌های Win32 مانند Chrome.

با وجود سخت افزار فوق العاده، برنامه ها همچنان پاشنه آشیل این 2 در 1 زیبا هستند.

شبیه سازی آنطور که مایکروسافت انتظار دارد کار نمی کند و نمی توانید اکثر برنامه ها یا بازی ها را اجرا کنید. اکثر توسعه دهندگان در این مرحله به برنامه های 64 بیتی روی آوردند و شبیه سازی 32 بیتی برنامه های ویندوز در ARM منطقی نبود. برنامه‌های اصلی مانند Google Chrome در هنگام شبیه‌سازی به شدت آسیب دیدند و CPU عملکرد بسیار خوبی داشت.

درایورهای سخت افزاری مانند چاپگرها، بازی ها و برنامه ها نیز فقط در صورتی کار می کنند که به طور خاص برای Surface Pro X و Windows در ARM طراحی شده باشند. برخی از بازی ها کار نمی کنند مگر اینکه از نسخه خاصی از OpenGL استفاده کنند و آنتی ویروس و برنامه های شخص ثالث مانند Oracle Virtualbox نیز از این کار استفاده نمی کنند.

به عنوان یک کامپیوتر کمی آشفته بود. با این حال، امید به آینده وجود داشت و بلوک‌های ساختمانی برای رساندن ما به جایگاه امروزی در نظر گرفته شد.

مسائل مربوط به عملکرد

عملکرد دومین مشکل اصلی است که در رایانه های شخصی ARM در سال 2022 برطرف می شود. باز هم، این مشکل از روزهای اولیه این دستگاه ها وجود داشته است. آن Surface RT اولیه به شدت ضعیف بود، حتی توسط تبلت های Windows 8 پایین رده شکست خورد.

سال‌ها طول می‌کشد تا مایکروسافت بر این تنگنا غلبه کند و ارتباط نزدیکی با عملکرد شبیه‌سازی داشت. کوالکام شریک دیرینه اش در این پردازنده های SoC (سیستم روی تراشه) شبیه موبایل بود که در نهایت در SQ1 به اوج خود رسید. این تراشه سفارشی ARM مبتنی بر اسنپدراگون 8cx کوالکام بود و در نهایت با عملکرد رقبای x86 خود شروع به رقابت کرد.

پیشرفت کوالکام از نظر عملکرد رایانه‌های شخصی هر سال بهتر می‌شود، و آنچه که با اسنپدراگون 8cx Gen 3 و ThinkPad X13s دریافت می‌کنید در نهایت به نظر می‌رسد که به جایی می‌رسیم. لنوو ادعا می‌کند که با اسنپدراگون 8cx Gen3 جدید، عملکرد سطح سیستم این دستگاه را می‌توان تا 57 درصد افزایش داد و مولتی تسکینگ را تا 85 درصد نسبت به نسل‌های قبلی سریع‌تر کرد.

این تراشه در نهایت به اندازه کافی قدرتمند است و شبیه سازی در نهایت به اندازه کافی خوب بود تا لنوو آن را در یک محصول پرچمدار ThinkPad قرار دهد. مایکروسافت حتی برنامه App Assurance را ایجاد کرد تا اطمینان حاصل کند که برنامه های تجاری و سازمانی به درستی در ARM اجرا می شوند. که من را فروخت

با این حال، ThinkPad به همان اندازه که دستگاه خوب است، قاتل Apple M1 MacBook نیست. برخی ممکن است استدلال کنند که ویندوز هنوز در یک ماشین مجازی مک مینی بهتر از سخت افزار بومی شبیه سازی و اجرا می شود، و به عنوان کسی که هر دو را امتحان کرده است، می توانم بگویم نزدیک است. این نشانه خوبی نیست.

با این حال، این یک جهش بزرگ برای ویندوز در ARM است. برای اولین بار، یک SoC مبتنی بر ARM عملکردی نزدیک به تراشه Core i5 اینتل دارد. برای اولین بار، گوگل کروم و سایر برنامه های معمولی Win32 بدون ضربه زدن به عملکرد روی SoC مبتنی بر ARM اجرا می شوند. بله، برخی از مشکلات سازگاری هنوز وجود دارد، اما ویندوز در ARM در نهایت به نقطه بالایی رسیده است که به همان خوبی یک لپ‌تاپ مبتنی بر اینتل عمل می‌کند.

مایکروسافت با رفتن به آینده هنوز کارهایی برای انجام دادن دارد. برای یک چیز، من می خواهم ببینم که ویندوز شبیه سازی شده در برنامه های ARM از قدرت GPU در Qualcomm SoC بهره می برد. در حال حاضر، به همین دلیل است که ویرایش ویدیو و بازی در ویندوز در پلت فرم ARM به شدت آسیب می بیند.

با این حال، مایکروسافت در طول زمان ثابت کرده است که می تواند ویندوز را در ARM تعمیر کند و چیزهای زیادی را با هم جمع کند تا آن را به درستی کار کند، بنابراین انتظارات من بالاست. امیدوارم 10 سال دیگر نگذرد تا به نقطه عطف بعدی برسیم.

توصیه های سردبیران