2 کهکشان GEMINI! تلسکوپ فضایی هابل ناسا لحظه ای منحصر به فرد در زمان را ثبت کرد
فضا گاهی اوقات رویدادهای منحصر به فرد و جالبی را در زمان به ما ارائه می دهد تا با کمک تلسکوپ هایی مانند تلسکوپ فضایی نمادین هابل یا تلسکوپ فضایی جیمز وب تازه راه اندازی شده و غیره آن را مشاهده کنیم. ناسا در حساب اینستاگرام خود تصویر شگفت انگیزی را که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده به اشتراک گذاشته است. تلسکوپ فضایی هابل اخیراً سی و سومین سالگرد پرتاب خود را جشن گرفت و در عرض یک هفته پس از آن، تلسکوپ تصویری مسحورکننده از کهکشان های همسایه گرفت.
آژانس فضایی با به اشتراک گذاشتن این تصویر در اینستاگرام، آن را توضیح داد و نوشت: «به این دو دوست نگاه کنید. آنها فقط در حال معاشرت هستند. کار خود را انجام می دهند.» ناسا با ارائه جزئیات بیشتر در مورد این تصویر، افزود: «این جفت ستاره ای نگاهی اجمالی به کهکشان راه شیری ما برای یک ناظر خارجی ارائه می دهد. کهکشان لبه دار NGC 4302 و کهکشان کج شده NGC 4298 نام دارد.
آژانس فضایی با مقایسه کهکشان‌های موجود در تصویر با دوقلوها، اشاره کرد که هر دو کهکشان تقریباً 55 میلیون سال نوری از ما فاصله دارند و در صورت فلکی کما برنیکس قرار دارند و در سال 1784 توسط ستاره‌شناس ویلیام هرشل با هم کشف شدند. در شرح زیر آمده است: «هر دو کهکشان مانند دوقلوها تقریباً 55 میلیون سال نوری از ما فاصله دارند و در صورت فلکی کما برنیکس قرار دارند و در سال 1784 توسط ستاره شناس ویلیام هرشل با هم کشف شدند.
اگرچه این کهکشان ها به دلیل دیدگاه ما برای دیدن آنها از زوایای مختلف در آسمان کاملاً متفاوت به نظر می رسند، اما از نظر ساختار و محتوا بسیار شبیه به هم هستند. هر دو کهکشان تا آنجا که کهکشان ها کمی اساسی هستند. آنها کهکشان های مارپیچی معمولی هستند، بازوهایی از ستارگان جوان دارند که از مرکزشان به سمت بیرون مارپیچی می شوند.”
آژانس فضایی افزود: “این بازوهای درخشان مناطقی از ستاره‌زایی شدید هستند. مانند دیگر کهکشان‌های مارپیچی، آنها دارای برآمدگی‌های مرکزی هستند که توسط هاله‌ای ضعیف از ستاره‌ها و نوارهایی احاطه شده‌اند که از برآمدگی‌های مرکزی آنها تا بازوها امتداد دارند.”
در توضیح این تصویر، پست اینستاگرام اضافه کرد: «توضیحات تصویر: دو کهکشان دور که توسط @NASAHubble رصد شدند. در سمت چپ، یک کهکشان در 90 درجه زمین روی قرص خود قرار دارد. زاویه دید، یک خط مایل نازک در سراسر فضا ایجاد می کند مانند یک اشک در بوم با نوارهای قرمز تیره تری از ستاره ها که شکل آن را مشخص می کند. آبی که تا مرکز کهکشانی آن روشن به زرد می شود. پس زمینه تصویر سیاهی فضا است که با نقاط درخشان نادر ستارگان و کهکشان های دور پاشیده شده است.”