4 ویژگی پیشرفته لپ‌تاپ‌های ویندوزی هنوز نسبت به مک‌بوک‌ها دارند

خط مک بوک اپل در چند سال گذشته رشد کرده است و چیپست های سیلیکونی آن عملکرد و کارایی پیشرو در کلاس خود را ارائه می دهند. MacBook Pro مخصوصاً از بسیاری از لپ‌تاپ‌های ویندوزی سریع‌تر است، بیشتر از بسیاری از لپ‌تاپ‌ها دوام می‌آورد و نمایشگر مینی ال‌ای‌دی عالی دارد. در بازار امروز، دلایل خوبی برای انتخاب مک بوک به جای لپ تاپ ویندوزی وجود دارد.

اما همه چیز برای پلتفرم ویندوز از بین نمی رود. حتی جدا از لپ‌تاپ‌های آتی Snapdragon X Elite که رقابتی به نظر می‌رسند، هنوز برخی ویژگی‌های اساسی‌تر وجود دارد که در حال حاضر فقط می‌توانید آن‌ها را در لپ‌تاپ‌های ویندوزی دریافت کنید. در اینجا چهار موردی است که من مدام به آنها باز می گردم.

ویندوز سلام

مک بوک های مدرن دارای Touch ID هستند که از یک خواننده اثر انگشت برای اجازه ورود و احراز هویت برای مواردی مانند مجوز خرید و وارد کردن اعتبار در Safari استفاده می کند. به خوبی کار می کند و بسیار امن است.

با این حال، مایکروسافت این مفهوم را با Windows Hello یک قدم فراتر برد. این ویژگی از خوانندگان اثرانگشت نیز پشتیبانی می کند، اما الگو را به پین ​​های دستگاه و تشخیص چهره گسترش می دهد. بله، بسیاری از لپ‌تاپ‌های ویندوزی دارای دوربین‌های مادون قرمز هستند که می‌توانند چهره کاربر را نقشه‌برداری کنند و از آن برای ورود استفاده کنند. و همه روش ها توسط ماژول پلتفرم مورد اعتماد (TPM) پشتیبانی می شوند که از یک پردازنده رمزنگاری برای ایمن نگه داشتن همه چیز استفاده می کند.

اپل سیستم تشخیص چهره خود به نام Face ID را دارد که در آیفون و آیپد از آن استفاده می کند. با برخی معیارها، فناوری اپل حتی بهتر است. اما تا زمانی که Face ID به مک‌بوک‌ها راه پیدا کند، لپ‌تاپ‌های ویندوزی روشی متفاوت و به معنای واقعی کلمه آسان برای ورود سریع و ایمن ارائه می‌دهند.

پنل های OLED

نمایشگرهای OLED نسبت به بهترین هایی که مک بوک ها ارائه می دهند، چندین مزیت دارند. OLED دارای رنگ‌های گسترده‌تر و دقیق‌تر، برای شروع، و همچنین بالاترین کنتراست است. رقابتی ترین نمایشگرهای اپل پنل های مینی ال ای دی در مک بوک پروهای مدرن هستند و روشنایی بالاتر و پشتیبانی از محدوده دینامیکی بالا (HDR) بهتری دارند. اما آنها نمی توانند با رنگ های سیاه جوهری و رنگ های زنده، پویا و دقیق OLED مقایسه شوند.

شاید بهترین چیز در مورد لپ تاپ های ویندوزی و نمایشگرهای OLED این باشد که این فناوری در دستگاه های بسیار مقرون به صرفه در دسترس است. شما می توانید یک لپ تاپ ویندوزی مانند Asus Zenbook 14 OLED Q425 عالی را با کمتر از 1000 دلار، با پردازنده های سریع و حافظه رم و فضای ذخیره سازی فراوان خریداری کنید. برای دریافت بهترین نمایشگرهای اپل، باید 2000 دلار یا بیشتر هزینه کنید.

OLED همچنین زمان پاسخگویی سریع تری را ارائه می دهد. در حالی که نمایشگرهای mini-LED اپل تا 120 هرتز می‌رسند، برخی از نمایشگرهای OLED با نرخ تازه‌سازی حتی سریع‌تر کار می‌کنند، اما زمان پاسخگویی بسیار پایین دارند. این بدان معناست که شما هیچ روحی را نخواهید دید، به خصوص زمانی که در حال بازی هستید. نمایشگرهای mini-LED اپل (مانند همه نمونه‌های این فناوری) همچنین می‌توانند در صحنه‌های روشن از «شکوفایی» جزئی رنج ببرند، و در حالی که این مشکل در جدیدترین پنل‌ها نیست، OLED اصلاً مشکلی ندارد.

به طور کلی، OLED فناوری بهتری برای اکثر مردم است، و اپل نیز موافق است – از فناوری OLED پشت سر هم در آی‌پد پرو جدید استفاده کرده است که با تمام مزایای دیگر OLED، همان روشنایی مینی LED را به دست می‌آورد. این فناوری در نهایت راه خود را به مک بوک باز خواهد کرد، شاید حتی در نسل بعدی، اما در حال حاضر لپ تاپ های ویندوزی دست برتر را دارند.

بازی ها

وقتی صحبت از بازی شد، این منطقه ای است که ویندوز در آن شاید مهم ترین مزیت را داشته باشد. چیپست M3 اپل بهبودهای مختلفی را برای عملکرد یکپارچه GPU ارائه کرد، از جمله ردیابی پرتوهای سخت افزاری و سایه زنی مش، و همچنین حافظه پنهان پویا جدید اپل، که هدف آن بهینه سازی تخصیص حافظه است. این، همراه با سرعت بسیار زیاد هسته‌های GPU جدید، باعث می‌شود که M3 Pro و M3 Max به‌خصوص برای عناوین مدرن به اندازه کافی سریع باشند.

مشکل اینجاست که هنوز بازی های بومی کافی وجود ندارد که بتواند از این همه قدرت استفاده کند. تعداد عناوین AAA که به صورت بومی روی مک اجرا می شوند را احتمالاً می توان روی هر دو دست حساب کرد و این امر MacBook را به عنوان یک پلتفرم بازی به شدت محدود می کند. این یک منطقه رشد است، بله، اما راه طولانی در پیش دارد.

ویندوز این مشکل را ندارد. هر عنوان جدید بازی رایانه شخصی، به طور طبیعی برای ویندوز در دسترس است. و لپ‌تاپ‌های بازی ویندوزی را می‌توان به پردازنده گرافیکی موبایل Nvidia GeForce RTX 4090 که بسیار سریع‌تر است، مجهز کرد که هنوز هم به‌طور قابل توجهی سریع‌تر از بهترین پردازنده‌های اپل است. طیف گسترده‌تری از نمایشگرها را اضافه کنید که با نرخ تازه‌سازی فوق‌العاده بالا و زمان پاسخ‌دهی پایین اجرا می‌شوند، از جمله برخی از پنل‌های OLED چشمگیر، و این کار لپ‌تاپ ویندوزی را کاملاً برای گیمرها چیز دیگری می‌سازد.

گیمرهای جدی باید لپ تاپ ویندوزی بخرند، نقطه. بله، مک بوک پرو عمر باتری بهتری را ارائه می دهد، اما اگر بازی برای شما مهم است، ویندوز راه حلی است.

صفحه نمایش های لمسی

اپل مجموعه ای از آیفون و آی پد را با صفحه نمایش لمسی دارد، اما قاطعانه از افزودن صفحه نمایش لمسی به مک بوک خودداری کرده است. استدلال اپل این است که صفحه نمایش های لمسی دارای یک نقطه ضعف ارگونومیکی هستند زیرا ما طوری طراحی نشده ایم که دستان خود را در کنار نمایشگر لپ تاپ بگیریم. با این حال، این یک استدلال احمقانه است، زیرا ارائه یک صفحه نمایش لمسی به معنای رها کردن صفحه لمسی یا ماوس نیست. لمس یک روش ورودی ثانویه در لپ تاپ است، نه یک روش اولیه – حداقل در مورد استفاده از تاشو.

از سوی دیگر، صفحه نمایش لمسی جزء اصلی لپ تاپ های ویندوزی هستند. آنها در بسیاری از موارد استاندارد و در موارد بیشتری اختیاری هستند. و البته، می‌توانید Windows 2-in-1 را در تبلت‌های قابل جابجایی یا فرمت‌های قابل تبدیل خریداری کنید که تجربه لمسی مانند iPad را ارائه می‌کنند.

من صفحات لمسی را به دلایل مختلف دوست دارم. آنها برای ضربه زدن روی دکمه پاپ آپ گاه به گاه عالی هستند، و من دوست دارم دستم را روی لبه لپ تاپ ویندوزی بگذارم و از انگشت شستم برای پیمایش در صفحات وب طولانی و سایر اسناد استفاده کنم. من این کار را اغلب انجام می دهم و بسیار راحت و شاید ارگونومیک تر از استفاده از پد لمسی یا ماوس است. و اشتراک‌گذاری صفحه نمایش با شخصی بسیار آسان‌تر است، زمانی که او بتواند به جای اینکه در موقعیت پد لمسی قرار بگیرد یا ماوس شما را بدزدد، دست دراز کند و کارهایی انجام دهد.

شاید روزی اپل بر بی میلی خود برای ارائه صفحه نمایش های لمسی در مک بوک ها غلبه کند و حتی ممکن است یک دستگاه 2 در 1 را ارائه دهد. بنابراین صفحه نمایش لمسی یکی از مزیت هایی است که لپ تاپ های ویندوزی می توانند برای همیشه آن را حفظ کنند.

توصیه های سردبیران