نهمین سیاره منظومه شمسی؟ Super Earth می تواند برای ما مشکلاتی ایجاد کند

انسان ها بیش از یک قرن است که به دنبال سیاره ای شبیه به زمین هستند. سازمان‌هایی مانند ناسا، ISRO، CNSA و ESA از منابع عظیم خود مانند ماهواره بررسی سیارات فراخورشیدی (TESS) برای بررسی سیارات بالقوه‌ای که ممکن است در آینده قادر به پشتیبانی از حیات باشند، استفاده می‌کنند، در صورتی که مجبور به ترک زمین شوند.

اما اگر نهمین سیاره در منظومه شمسی خودمان وجود داشته باشد چه؟ نه یک سیاره کوتوله مانند پلوتو، بلکه یک “ابر زمین” بزرگتر از زمین که بین مریخ و مشتری قرار دارد – آیا تأثیری بر منظومه شمسی ما خواهد داشت؟ به نظر می رسد یک مطالعه اخیر به این سوال فرضی پاسخ داده است.

وجود یک ابر زمین

بر اساس مطالعه ای که در دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید انجام شد، وجود یک ابر زمین می تواند منظومه شمسی را ویران کند. این مطالعه شامل شبیه‌سازی یک ابر زمین با جرم متفاوت، سیاره فراخورشیدی بزرگ‌تر از زمین اما سبک‌تر از نپتون، بین مریخ و مشتری برای مشاهده تأثیر آن بر مدار سیارات دیگر بود. بر اساس نتایج این مطالعه که در مجله علوم سیاره ای منتشر شده است، حتی یک تغییر کوچک در مدار مشتری می تواند تأثیری آبشاری و ویرانگر بر سایر سیارات داشته باشد.

استفان کین، ستاره شناس دانشگاه کالیفرنیا و نویسنده یگانه این مطالعه، در مقاله ای که در UC Riverside News منتشر شد، گفت: «این سیاره خیالی به مشتری تقویت می کند که برای بی ثبات کردن همه چیز کافی است. اگرچه بسیاری از اخترشناسان آرزوی این سیاره اضافی را داشته اند، اما خوب است که آن را نداریم.

مشتری با جرمی 318 برابر زمین، از نظر اندازه تمام سیارات دیگر کوتوله است. بنابراین، تأثیر گرانشی آن بسیار زیاد است و حتی کوچکترین تغییر می تواند برای بقیه سیارات مشکل ایجاد کند.

نتایج نظرسنجی

این مطالعه نشان داد که وجود یک ابر زمین که بر کشش گرانشی مشتری تأثیر می‌گذارد می‌تواند در نهایت باعث شود عطارد و زهره از منظومه شمسی ما پرتاب شوند، در حالی که به طور بالقوه مدار سیاراتی مانند اورانوس و نپتون را بی‌ثبات کرده و آنها را به کیهان سوق می‌دهد.

کین همچنین گفت: «منظومه شمسی ما بسیار دقیق‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌کردم تنظیم شده است. همه اینها مانند چرخ دنده های ساعت پیچیده عمل می کند. دندانه های بیشتری را به مخلوط اضافه کنید و همه چیز از بین می رود.”

زمین و در نهایت انسان ها، ویرانگرترین سرنوشت را خواهند دید. یک ابر زمین می تواند بر مدار زمین ما تأثیر بگذارد، که می تواند منجر به انقراض جهانی و غیرقابل سکونت شدن زمین شود.

نتایج این مطالعه می‌تواند به پتانسیل شرایط حیاتی در سیارات در سایر منظومه‌های خورشیدی اشاره کند.