لکه های خورشیدی خطرناک می توانند شراره های خورشیدی وحشتناک کلاس M را به زمین پرتاب کنند!

فیلم 2012 را به یاد دارید که پایان جهان را همانطور که توسط تمدن باستانی مایاها هزاران سال پیش پیش بینی شده بود نشان داد؟ داستان فیلم بر اساس این است که خورشید نوترینوهای ناپایدار را به دلیل فرآیندهای انرژی غیرمعمول در خورشید آزاد می کند که هسته زمین را گرم می کند. در حالی که ممکن است این یک سناریوی وحشتناک به نظر برسد، علم پشت فیلم مشکوک است. اما تهدید خورشید بسیار واقعی است. پیش‌بینی‌کنندگان اخیراً لکه‌های متعدد خورشیدی را در سطح خورشید کشف کرده‌اند که می‌توانند شعله‌های خطرناک خورشیدی را به سمت زمین پرتاب کنند.

خطر آتش سوزی خورشیدی

بر اساس گزارش رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا (SDO)، لکه های خورشیدی متعددی به نام های AR3280 و AR3281 در مناطق خورشیدی مشاهده شده است. این لکه های خورشیدی خطرناک هستند زیرا در حال حاضر میدان های مغناطیسی “بتا گاما” ناپایدار دارند. اگرچه این فعالیت خورشیدی ممکن است به دلیل دوری خورشید از سیاره ما بی ضرر به نظر برسد، اما می تواند آسیب بزرگی ایجاد کند. با توجه به ماهیت ناپایدار این لکه های خورشیدی، شراره های خورشیدی کلاس M محتمل است.

به گفته ناسا، لکه های خورشیدی نواحی تیره ای روی سطح خورشید هستند که حاوی میدان های مغناطیسی قوی هستند که دائماً در حال جابجایی هستند و می توانند در طی چند روز یا چند هفته شکل بگیرند و از بین بروند. از آنجایی که شراره های خورشیدی مستقیماً از محل شعله می آیند، اگر بتوانیم شعله را ببینیم، می توانیم تحت تأثیر آن قرار بگیریم.

شراره های خورشیدی چگونه ارزیابی می شوند؟

به گفته ناسا، شراره های خورشیدی بر اساس قدرتشان در مقیاس لگاریتمی طبقه بندی می شوند، مشابه نحوه اندازه گیری زلزله. کوچکترین آنها کلاس A هستند که در سطوح نزدیک به پس زمینه و به دنبال آن B، C، M و X قرار دارند. مانند مقیاس ریشتر برای زلزله، هر حرف نشان دهنده افزایش 10 برابری در انرژی تولید شده است. بنابراین X ده برابر M و 100 برابر C است. در هر کلاس از حروف مقیاس دقیق تری از 1 تا 9 وجود دارد.

تکنیک رصد خورشیدی

اگرچه بسیاری از آژانس‌های فضایی از ناسا با رصدخانه دینامیک خورشیدی (SDO) گرفته تا سازمان ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) پدیده‌های آب و هوایی مبتنی بر خورشید را رصد می‌کنند، یکی از مواردی که به‌ویژه برجسته می‌شود، ماهواره DSCOVR NOAA است. این ماهواره در سال 2016 فعالیت خود را آغاز کرد و اندازه گیری های مختلف خورشید و جو آن از جمله دما، سرعت، چگالی، درجه جهت گیری و فرکانس ذرات خورشیدی را ردیابی می کند. سپس داده های بازیابی شده از مرکز پیش بینی آب و هوای فضایی عبور داده می شود و تجزیه و تحلیل نهایی آماده می شود.