کمبود تراشه ها باعث ایجاد سرخوردگی و تورم در ایالات متحده شده است

حتی پس از سریع‌ترین رشد سالانه خود در 37 سال گذشته، اقتصاد ایالات متحده همچنان در کمبود مداوم تراشه‌های کامپیوتری ضروری برای فناوری که ما را به هم متصل می‌کند، حمل می‌کند و ما را سرگرم می‌کند، گرفتار است.

از زمانی که قرنطینه های مرتبط با بیماری همه گیر بیش از دو سال پیش کارخانه های اصلی تولید تراشه های آسیایی را تعطیل کردند، این مشکل ایجاد شد. با وجود تلاش‌های صنعت نیمه‌رسانا برای رسیدن به تقاضا، اکنون تهدید می‌کند تا در آینده نامعلومی گسترش یابد.

مجلس نمایندگان در 4 فوریه لایحه‌ای را تصویب کرد که می‌تواند 52 میلیارد دلار (تقریباً 391215 کرور روپیه) کمک‌های بلاعوض و یارانه‌ها به صنعت نیمه‌رساناها برای کمک به تقویت تولید ایالات متحده – یکی از اولویت‌های اصلی دولت بایدن – افزایش دهد. با نسخه سنا که هشت ماه پیش تصویب شد، آشتی کرد. اتحادیه اروپا روز سه شنبه از طرح 48 میلیارد دلاری خود (تقریباً 3,61,120 کرور) برای تقویت تولید ریزتراشه در این بلوک 27 عضوی رونمایی کرد.

این کمبود باعث عصبانیت مصرف‌کنندگانی شده است که نمی‌توانند وسایل نقلیه جدیدی را که می‌خواهند در نمایندگی‌های فروش رفته پیدا کنند و برخی را مجبور کرده است که به خودروهای دست دومی که با قیمت‌های غیرمعمول بالا فروخته می‌شوند بسنده کنند. به گفته جینا ریموندو، وزیر بازرگانی ایالات متحده، صنعت خودرو که قادر به تامین تمام ریزپردازنده‌های مورد نیاز برای خودروهای امروزی نبود، برخی از کارخانه‌ها را تعطیل کرد و در نهایت در سال گذشته حدود 8 میلیون خودرو کمتر از حد انتظار اولیه تولید کرد که باعث افزایش قیمت‌ها و افزایش تورم شد.

عرضه ناکافی پردازنده‌ها همچنین تولید دستگاه‌های پزشکی نجات‌دهنده، تلفن‌های هوشمند، کنسول‌های بازی ویدیویی، لپ‌تاپ‌ها و سایر وسایل مدرن را که زمانی در دسترس بودند، کند کرده است که در سال گذشته به طور فزاینده‌ای کمیاب شده‌اند.

ریموندو روز جمعه به خبرنگاران گفت: “شیوع کووید، یک فاجعه طبیعی، بی ثباتی سیاسی، در هر کجا، در هر کارخانه، در هر نقطه از جهان، زنجیره تامین ما در آمریکا را مختل می کند و اثرات موجی در سراسر اقتصاد دارد.”

آیا بیماری همه گیر مقصر است؟

بله، اما این تنها مقصر نیست. این همه گیر باعث شده است که کارخانه های تولید تراشه در اوایل سال 2020 تعطیل شوند، به ویژه در خارج از کشور که اکثر پردازنده ها در آنجا ساخته می شوند. زمانی که آنها شروع به بازگشایی کردند، تعداد زیادی سفارش برای انجام دادن داشتند.

سپس تراشه‌سازان تحت تأثیر تقاضای غیرمنتظره افرادی قرار گرفتند که در حالی که مجبور بودند در خانه بمانند، حتی بیشتر به وسایل الکترونیکی وابسته شده بودند.

به عنوان مثال، هیچکس وارد سال 2020 نشد که پس از نزدیک به یک دهه کاهش مداوم، شاهد افزایش فروش رایانه های شخصی باشد. اما قرنطینه ها کار را به پایان رساند و میلیون ها کارمند اداری را مجبور کرد تا کار خود را از خانه انجام دهند در حالی که دانش آموزان عمدتاً از راه دور در کلاس ها شرکت می کردند.

عوامل دیگری هم وجود داشت؟

حتی قبل از همه‌گیری، سازندگان تراشه در ایجاد تعادل در تولید انواع قدیمی‌تر ریزپردازنده‌ها که هنوز در خطوط مونتاژ الکترونیکی و در برخی خودروها استفاده می‌شوند، با نیاز به ابزارآلات مجدد کارخانه‌های خود برای پمپاژ تراشه‌های خودروهای الکتریکی و شبکه‌های بی‌سیم فوق‌سریع 5G در حال ساخت، مشکل داشتند.

تراشه‌سازان نیز در زمان‌های مختلف تحت تأثیر آتش‌سوزی، طوفان زمستانی و کمبود برق قرار گرفته‌اند.

تغییر چندین دهه به سمت کارخانه های ارزان تر تراشه در آسیا نیز وضعیت در ایالات متحده را بدتر کرده و تلاش های اخیر برای تقویت تولید داخلی را برانگیخته است. این صنعت به ویژه به تایوان وابسته است که چین مدت‌ها مدعی است که تایوان متعلق به خود است.

ریموندو روز جمعه به خبرنگاران گفت: «ما خیلی عقب هستیم. ما تنها به دلیل وابستگی ما به تایوان برای پیشرفته‌ترین و پیشرفته‌ترین تراشه‌هایمان در چنین مکان خطرناکی از نظر امنیت ملی قرار داریم.»

بر اساس گزارش انجمن صنعت نیمه هادی، یک گروه تجاری، سهم ایالات متحده از بازار جهانی تولید تراشه از 37 درصد در سال 1990 به 12 درصد در حال حاضر کاهش یافته است. دلیل اصلی این است که این گروه تخمین می زند که هزینه راه اندازی یک کارخانه تراشه در ایالات متحده طی 10 سال 30 درصد بیشتر از تایوان، کره جنوبی یا سنگاپور است.

کشورهای اروپایی تنها 9 درصد از سهم بازار نیمه هادی جهان را به خود اختصاص داده اند، اما مقامات اتحادیه اروپا قصد دارند تا سال 2030 این سهم را به 20 درصد افزایش دهند.

کمبود چقدر جدی است؟

وزارت بازرگانی ایالات متحده تخمین می زند که در سال 2021، تقاضای تراشه 17 درصد نسبت به سطوح قبل از همه گیری در سال 2019 افزایش یافته است – بسیار بیشتر از آنچه کارخانه ها در حال حاضر می توانند تولید کنند، حتی زمانی که با حدود 90 درصد ظرفیت کار می کنند. موجودی خریداران تراشه به طور متوسط ​​به حدود پنج روز کاهش یافته است که نسبت به 40 روز قبل از همه گیری کاهش یافته است.

گزارش این وزارتخانه پیش‌بینی می‌کند که کمبود تا تابستان ادامه خواهد داشت.

این فشار قیمت چیپس ها و محصولات متکی به آنها، به ویژه خودروها را افزایش داده است. قیمت خودروهای دست دوم در سال گذشته 37 درصد جهش کرد که عاملی کلیدی در تورم شدید امروزی است. فدرال رزرو قصد دارد با افزایش نرخ بهره – و هزینه های استقراض، این را کاهش دهد.

آیا تسکین در چشم است؟

بارقه های امیدی به خصوص در صنعت خودرو وجود دارد. هنگامی که جنرال موتورز آخرین نتایج سه ماهه خود را منتشر کرد، مدیر اجرایی مری بارا گفت که عرضه تراشه در ایالات متحده و چین نسبت به سال گذشته بهتر به نظر می‌رسد و این باعث شد تا این خودروساز پیش‌بینی کند که سود عملیاتی خود را در سال جاری میلادی رکورد کند.

بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط اپلیکیشن خرید خودکار CoPilot، به نظر می‌رسد قیمت‌های سرسام‌آور خودروهای دست دوم نیز اندکی کاهش یافته است. پس از اوج گیری در فصل خرید تعطیلات، قیمت مدل های 2015-2021 بین 1 تا 4 درصد کاهش یافت. پت رایان، مدیرعامل CoPilot گفت: “بازار خودرو بالاخره سفر طولانی خود را به حالت عادی آغاز می کند.”

آیا می توانیم از کمبودهای آینده جلوگیری کنیم؟

صنعت تراشه در حال گسترش بی سابقه است. به گفته SIA، انتظار می‌رود که تراشه‌سازان امسال 150 میلیارد دلار (حدود 1128480 کرور روپیه) در کارخانه‌های جدید و سایر تلاش‌ها برای پاسخگویی به تقاضای افزایش یافته سرمایه‌گذاری کنند، پس از هزینه مشابه در سال گذشته. قبل از شروع رونق فعلی، هزینه سرمایه سالانه صنعت هرگز از 115 میلیارد دلار (تقریبا 865175 کرور) فراتر نمی رفت.

این پروژه ها شامل تعهد 40 میلیارد دلاری (تقریباً 300930 کرور روپیه) توسط اینتل برای ساخت کارخانه های جدید تراشه در آریزونا و اوهایو است، جایی که برای اولین بار قصد دارد علاوه بر ریزپردازنده های خود، برای سایر شرکت ها نیز ریزپردازنده بسازد. سامسونگ، گلوبال فاندریس و میکرون نیز برنامه‌های خود را برای گسترش به ایالات متحده اعلام کردند. این گام‌های مثبتی هستند زیرا ایالات متحده تلاش می‌کند اتکای خود را به کارخانه‌های خارج از کشور که بیشتر تراشه‌ها در آن‌ها ساخته می‌شوند کاهش دهد، اگرچه سال‌ها طول می‌کشد تا تعداد بیشتری از این تولیدات راه‌اندازی شود.

در همین حال، خودروسازان بزرگی مانند فورد و جنرال موتورز در تلاش هستند تا با ایجاد شراکت با سازندگان تراشه، با کمبودهای خود مقابله کنند.

بودجه 52 میلیارد دلاری (تقریباً 3,91,190 کرور روپیه) دولت برای کمک به گسترش تولید تراشه بخشی از یک لایحه گسترده تر با هدف تقویت رقابت پذیری ایالات متحده است. در حالی که حمایت دو حزبی برای تقویت تولید تراشه داخلی وجود دارد، قانونگذاران در سنا و مجلس نمایندگان هنوز باید در مورد اختلافات مذاکره کنند. این لایحه همچنین شامل 45 میلیارد دلار (تقریباً 338530 کرور روپیه) برای تقویت زنجیره تامین محصولات با فناوری پیشرفته و دیگر اولویت‌هایی است که نگرانی‌هایی را در میان جمهوری‌خواهان در مورد هزینه و دامنه ایجاد کرده است.