یک یافته تاریخی! منظومه سه ستاره پیدا شد. 1 ستاره 16 برابر بزرگتر از خورشید ما است. این چیز را با زمین به اشتراک می گذارد

این یک یافته تاریخی در فضا است! دانشمندان یک سیستم فشرده غیرمعمول “یک نوع” را در اعماق کیهان کشف کرده اند – یک سیستم ستاره سه گانه فشرده. به نظر می رسد که این شکل گیری درخشان از 3 ستاره در یک رقص گرانشی مرموز افراط می کند. دو تا از این توپ های گاز درخشان به دور یکدیگر می چرخند. در همین حال، سومین ستاره از این خوشه ستاره ای کمیاب به دور این جفت می چرخد. محققان می گویند این یکی از اولین نمونه های کشف شده در نوع خود است. اگرچه دانشمندان قبلی بسیاری از منظومه‌های ستاره‌ای سوم را کشف کرده‌اند، اما همه آنها در مقایسه با این سیستم خیره‌کننده ستارگان، بسیار دورتر از یکدیگر هستند. همچنین، این یکی فشرده تر و حجیم تر است.

جالبتر اینکه مجموع جرم هر دوی این ستاره ها تقریباً دوازده برابر جرم خورشید ماست! در حالی که جرم ستاره سوم 16 برابر خورشید است. دوره مداری ستارگان دوتایی همان دوران چرخش زمین است، یعنی یک روز. به بیان ساده، این آرایه ستاره ای از ستارگان کاملاً عظیم است. اما سوال اصلی این است که چگونه این ترکیب نادر از ستارگان – با نام رسمی TIC 470710327 – توسعه یافته است.

چگونگی شکل گیری این سه ستاره نادر

بن لیو، اخترفیزیکدان نظری مرتبط با دانشگاه کپنهاگ، به همراه آلخاندرو وینا-گومز، چندین نظریه در پشت تشکیل این ستاره‌زایی فشرده ارائه کرده‌اند. در مرحله اولیه، پیش بینی می شد که ستاره بزرگتر این سه نفر اول متولد شود. با این حال، این گزینه بعدا شکست خورد و تحقیقات بعدی نشان داد که یک لویاتان ستاره ای موادی را به داخل پرتاب کرده است که می تواند شکل گیری ستارگان دوتایی را مختل کند. این بدان معناست که تشکیل ستاره سه گانه وجود نخواهد داشت.

در پیشنهاد دیگری، تیم پیشنهاد کرد که ستارگان دوتایی و سومین ستاره بزرگتر ممکن است به طور جداگانه و دور از یکدیگر تشکیل شده باشند و سپس به آرامی به دلیل نیروی گرانش به هم کشیده شده باشند.

با این حال، Viña-Gómez می گوید: “ما اکنون مدلی از محتمل ترین سناریوی این سیستم منحصر به فرد را داریم. اما یک مدل کافی نیست.» او استدلال کرد که پیش‌بینی او و لیو به هر دو تلسکوپ برای مطالعه دقیق‌تر سیستم سوم و تجزیه و تحلیل‌های آماری اثبات‌شده برای درک این شکل‌گیری ستاره نیاز دارد.

بنابراین، قبل از اینکه یک نظریه قطعی بتواند سیستم را به طور کامل توضیح دهد، کار زیادی لازم است.