چرا OLED هر بار مینی ال ای دی را برای بازی شکست می دهد؟

دو نوآوری اصلی در نمایشگرهای بازی در چند سال اخیر OLED و mini-LED هستند. این دو نوع نمایشگر وضعیت نسبتاً وخیم HDR را برای گیمرهای رایانه شخصی تغییر دادند و اکنون می توانید گزینه های OLED و mini-LED را در مانیتورهای بازی، لپ تاپ ها و تلویزیون ها پیدا کنید.

با این حال، از دیدگاه من، واقعاً تنها یک انتخاب برای بهترین تجربه بازی وجود دارد.

در حالی که هر دو mini-LED و OLED تجربه بازی را با HDR عالی بهبود می بخشند، OLED هنوز یک مزیت بزرگ نسبت به mini-LED دارد و این مزیت در هنگام بازی در نمایش کامل است.

تفاوت

بیایید مطمئن شویم که در اینجا همه در یک صفحه هستیم. OLED مخفف Organic Light-Emitting Diode و LED به سادگی مخفف Light-Emitting Diode است. شبیه به نظر می رسد، اما آنها نمی توانند بیشتر از این متفاوت باشند. LED ها به سادگی نور تولید می کنند. آنها رنگ یا تصویری را که شما می بینید تولید نمی کنند. در عوض، LED ها LCD را روشن می کنند که تصویری را که می بینید ایجاد می کند. LED یک فناوری روشنایی است، نه یک فناوری نمایشگر.

OLED هم نور و هم تصویر را فراهم می کند. هیچ نور پس زمینه ای وجود ندارد – در عوض، هر یک از ترکیبات آلی نور خود را ایجاد می کند. تولیدکنندگان نمایشگر به روش‌های مختلف تولید رنگ را مدیریت می‌کنند، و ارزشی ندارد که در اینجا به آن بپردازیم. نکته مهمی که باید بدانید این است که OLED نور را کنترل می کند و رنگ در حالی که LED فقط نور را کنترل می کند.

این می تواند به شما بگوید که mini-LED چه کاری انجام می دهد. با صفحه نمایش LCD، نور پس زمینه LED به چندین منطقه تقسیم می شود. شاید یک چراغ بزرگ داشته باشید که کل صفحه نمایش را روشن می کند، یا هشت نوار LED دارید که صفحه نمایش را به چندین قسمت تقسیم می کند. مزیت بزرگ mini-LED همانطور که از نامش پیداست این است که نورهای فیزیکی کوچکتر هستند. به جای چند ده LED، می توانید صدها یا حتی هزاران LED را در یک فضا جمع کنید. می‌توانید LED‌های کوچک را در نمایشگرهایی مانند Cooler Master Tempest G27Q مشاهده کنید.

با LED های فردی بیشتر، نمایشگر می تواند نور را به صورت محلی کنترل کند. مناطق تیره تر ممکن است نور کمتری داشته باشند، در حالی که مناطق روشن تر ممکن است نور بیشتری داشته باشند. با مناطق کمتر یا نور پس‌زمینه LED جهانی، کنتراست را کنار می‌گذارید. نور پس زمینه بدون توجه به محتوای صفحه باید در روشنایی خاصی باشد.

Mini-LED سعی می کند از آنچه OLED به خوبی انجام می دهد تقلید کند. از آنجایی که OLED به نور پس زمینه نیاز ندارد، هیچ منطقه ای وجود ندارد. هر پیکسل نور خود را ساطع می کند، بنابراین می توان آن را تا حد نیاز روشن یا تاریک کرد، حتی آن را به طور کامل خاموش کرد. این فناوری پیشرفته تر است، اما به طرز شگفت آوری ساده تر از مینی ال ای دی است.

مشکل منطقه

درک تفاوت های mini-LED و OLED در سطح فنی بسیار مهم است زیرا درک تجربه استفاده از آنها را بسیار آسان تر می کند. مشکل بزرگی که مینی ال ای دی ها در برابر OLED ها با آن مواجه هستند چیزی به نام “شکوفایی” است.

با mini-LED شما همیشه پیکسل های بیشتری نسبت به LED خواهید داشت. بیایید از Asus ROG Zephyrus M16 به عنوان مثال استفاده کنیم. این لپ تاپ دارای صفحه نمایش مینی ال ای دی با رزولوشن 2560 در 1600 و دارای 1024 ناحیه کم نور است. اعداد را اجرا کنید و به سرعت می توانید متوجه شوید که هر ناحیه حدود 4000 پیکسل را پوشش می دهد.

شکوفایی زمانی اتفاق می افتد که چیزی به خوبی در محدوده این مناطق خاموشی قرار نگیرد. برای نشان دادن، فرض کنید یک عنصر با مجموع 2000 پیکسل دارید. این ناحیه همچنان باید 4000 پیکسل کامل را روشن کند و یک هاله در اطراف عنصر ایجاد کند. به خصوص زمانی که چیزی سفید (مثل مکان نما) روی پس زمینه سیاه دارید قابل توجه است. وقتی همه مناطق کم نور خاموش هستند به جز محلی که مکان نما در آن قرار دارد، می توانید جلوه شکوفایی را در عمل ببینید.

در بازی ها، این همیشه یک مشکل نیست. با دنیای بازی دقیق و مجموعه وسیعی از مناطق، غلبه بر اثرات شکوفایی نمایشگر مینی LED آسان است. اگرچه هنوز هم ظاهر می شود. چند بار در یک بازی متن سفید روی پس زمینه سیاه دیده اید؟ چند بار با صفحه های بارگیری با پس زمینه سیاه مواجه می شوید؟ در مورد بازی هایی مانند یک دقیقه که کاملاً حول دارایی های سفید روی پس زمینه سیاه طراحی شده اند؟

بلوم یک مشکل همیشگی در نمایشگرهای مینی ال ای دی نیست، اما در صورت وقوع واقعاً می تواند تجربه بازی را از بین ببرد. OLED این مشکل را ندارد.

شما هیچ منطقه OLED ندارید. هر پیکسل نور خود را ساطع می کند، بنابراین پیکسل هایی که می درخشند دقیقا همان هایی هستند که شما نیاز دارید. علاوه بر دور زدن شکوفایی، OLED می‌تواند تفاوت‌های روشنایی را با جزئیات بسیار بیشتری کنترل کند. در این صحنه های بسیار دقیق، هر پیکسل می تواند نور خود را کنترل کند و سطح کنتراست عمیق تری را در سراسر صحنه به شما ارائه دهد.

با این حال، من نمی خواهم زیاد در مورد این تجربه صحبت کنم. هر دو mini-LED و OLED HDR فوق العاده ای ارائه می دهند، حتی اگر OLED HDR را کمی بهتر انجام دهد. دلیل قانع کننده دیگری برای استفاده از OLED برای بازی وجود دارد.

زمان واکنش

OLED زمان پاسخگویی دیوانه کننده ای دارد. احتمالاً قبلاً این را شنیده اید، اما ارزش بررسی در سطح فنی را دارد. زمان پاسخگویی این است که چقدر طول می کشد تا یک پیکسل از یک رنگ به رنگ دیگر برود. این به روشی ثابت اندازه‌گیری می‌شود – معمولاً از یک خاکستری به خاکستری دیگر می‌رود (زمان پاسخ خاکستری به خاکستری) – اما مهم است که به یاد داشته باشید که زمان‌های پاسخ به طور مداوم در حال حرکت هستند.

زمان پاسخ کمتر به این معنی نیست که مانیتور سریعتر است، حداقل برای چشمان شما. این بدان معنی است که مانیتور است واضح تر. اگر یک پیکسل بتواند انتقال از یک رنگ به رنگ دیگر را سریع‌تر انجام دهد، در فریم‌های کمتری که هنوز در حال انتقال هستند، پیکسل‌های کمتری دریافت می‌کنید و در نتیجه تاری کمتری ایجاد می‌شود. عوامل دیگری نیز وجود دارند که بر تاری حرکت تأثیر می‌گذارند، که ثابت بودن نرخ فریم در میان آنها مهم است، اما اگر محتوا به سرعت در صفحه نمایش شما حرکت کند، زمان پاسخ کمتر همچنان بهتر است.

زمان پاسخگویی OLED تقریباً آنی است. این به این دلیل است که هر پیکسل نور و رنگ خود را کنترل می کند. در لحظه ای که جریان الکتریکی دریافت می کند، روشنایی و رنگ مناسب مورد نیاز خود را دریافت می کنید. نمایشگرهای مینی ال ای دی اینطور کار نمی کنند. نور پس زمینه LED می تواند تقریباً فوراً روشن شود، اما مدتی طول می کشد تا لایه LCD واکنش نشان دهد و تصویر نهایی را که می بینید ایجاد کند. وقتی فقط به زمان پاسخ پیکسل بین OLED و mini-LED نگاه می کنیم، به معنای واقعی کلمه شب و روز است.

زمان پاسخگویی تنها یک عامل در بررسی تاخیر ورودی کلی است، اما مشکل دیگری را در mini-LED ها نشان می دهد که OLED از آن رنج نمی برد. از آنجایی که مناطق مجزا کنتراست صفحه نمایش شما را ایجاد می کنند، مینی ال ای دی ها معمولاً باید بین کارایی مناطق کم نور و تأخیر ورودی خود تعادل ایجاد کنند.

این به صفحه نمایش فردی می رسد. برخی از چراغ های مینی ال ای دی سریع تر و تهاجمی تر هستند، در حالی که برخی دیگر کندتر هستند. بسیاری از نمایشگرهای مینی ال‌ای‌دی می‌توانند تأخیر اضافی ناشی از کم‌نور شدن موضعی را به‌خوبی مدیریت کنند که حتی متوجه آن نشوید. صرف نظر از این، این عاملی است که OLED مجبور نیست با آن مبارزه کند.

واقعیت

یکی از عوامل مهمی که در اینجا به آن اشاره نکرده ام قیمت است. نمایشگرهای مینی ال ای دی به طور کلی ارزان تر از نمایشگرهای OLED هستند. به عنوان مثال، در

حدود 550 دلار است، در حالی که ال‌جی UltraGear OLED 27 نزدیک به 700 دلار است (البته با نرخ تازه‌سازی سریع‌تر). برای مقایسه بیشتر، مینی ال ای دی سامسونگ Odyssey Neo G8 در زمان نگارش حدود 1000 دلار قیمت دارد، در حالی که Alienware 32 QD-OLED 1200 دلار است.

حدود یک سال پیش وضعیت بسیار بدتر بود، به طوری که صفحه نمایش های OLED گاهی اوقات تقریباً دو برابر قیمت می شدند. اکنون تفاوت بسیار کمتر است، حتی اگر OLED گران تر باشد.

صرف هزینه اضافی برای OLED تجربه بازی بهتری را نه تنها از نظر کنتراست و HDR، بلکه از نظر زمان پاسخگویی نیز به شما می دهد. در این مرحله، قیمت ها به اندازه کافی نزدیک است که اگر بتوانید یک صفحه نمایش OLED را پیدا کنید، ارزش آن را دارد که کمی بیشتر برای نمایشگر OLED خرج کنید. ما شاهد نمایشگرهای OLED بیشتری در لپ‌تاپ‌های بازی هستیم، مانند Asus ROG Zephyrus G14 2024.

با این حال، اگر فقط می توانید یک صفحه نمایش مینی ال ای دی را بخرید، احساس نکنید که دچار مشکل شده اید. در مقایسه با مانیتورهایی که چند سال پیش دیدیم، مانند سونی InZone M9، مینی ال ای دی یک جهش بزرگ به جلو است. OLED ممکن است برای بازی بهتر باشد، اما mini-LED هنوز هم یک لیگ برتر از مانیتورهایی با نور جهانی یا مناطق کم نور با نور لبه های متعدد جلوتر است.

توصیه های سردبیران