باور به متاورس: ماموریت واقعیت مجازی برای جامعه، بورس تحصیلی در میان قرنطینه

گرت برنال و خانواده اش که به دلیل قرار گرفتن در معرض COVID-19 قرنطینه شده بودند، یک مراسم کلیسای یکشنبه اخیر را از دست دادند. بنابراین او یک هدست واقعیت مجازی قرار داد و بررسی کرد که پرستش در متاورژن چگونه خواهد بود.

او بدون اینکه خانه خود را در ریچموند ویرجینیا ترک کند، به زودی در سرزمین عجایب فضایی سه بعدی از علفزارها، صخره های سنگی و رودخانه ها شناور شد و آواتار یک کشیش او و دیگران را از طریق تصاویر کامپیوتری از قطعات کتاب مقدس که به نظر می رسید هنگام دعا زنده می شدند، هدایت می کرد. .

من نمی توانستم چنین تجربه کلیسایی غوطه وری را از نشستن در تخته خود داشته باشم. برنال، یکی از اعضای کلیسای عیسی مسیح قدیسین روزهای آخر، که معمولاً به عنوان کلیسای مورمون شناخته می شود، گفت: من توانستم متون مقدس را به روشی جدید ببینم.

او در میان بسیاری از آمریکایی‌ها – برخی به طور سنتی مذهبی، برخی دیگر از نظر مذهبی غیروابسته – است که به طور فزاینده‌ای از طریق واقعیت مجازی از نظر معنوی ارتباط برقرار می‌کنند، یکی از بسیاری از فضاهای نوظهور در فراجهان که در طول همه‌گیری ویروس کرونا محبوبیت بیشتری پیدا کرده است.

عبادت کنندگان می گویند که از مراقبه های معنوی در جهان های فانتزی گرفته تا خدمات عبادت سنتی مسیحی همراه با عبادات مجازی در محیط های کلیسایی بیش از حد واقع گرایانه، این تجربه نسخه ای از عشا را ارائه می دهد که به همان اندازه واقعی است که در معبد آجری و ساروج یافت می شود.

برنال گفت: “مهمترین جنبه برای من که بسیار واقعی بود، رابطه نزدیکتر با خدا بود که در مدت کوتاهی که در اینجا داشتم احساس کردم.”

مراسمی که او در آن شرکت کرد توسط VR Church سازماندهی شد که در سال 2016 توسط دی جی سوتو، معلم سابق دبیرستان و کشیش یک کلیسای غیر مجازی تأسیس شد. کلیسای VR خود را به عنوان یک جامعه معنوی نشان می دهد که “کاملاً در فراجهان برای جشن گرفتن عشق خدا به جهان وجود دارد.”

سوتو قبلاً احساس می کرد که برای کاشت کلیساها یا تأسیس کلیساهای فیزیکی جدید فراخوانده شده بود. اما پس از کشف پلتفرم اجتماعی واقعیت مجازی AltSpaceVR، او به احتمالات اتصال در واقعیت مجازی بیدار شد. او تصمیم گرفت یک کلیسای مسیحی فراگیر در متاورس ایجاد کند، یک دنیای مجازی فراگیر که از اکتبر گذشته که فیس بوک اعلام کرد میلیاردها دلار برای ساخت آن سرمایه گذاری خواهد کرد، مورد توجه قرار گرفته است.

حضور در آن سال اول بسیار اندک بود، زیرا سوتو اغلب خود را در حال موعظه برای افراد معدودی در یک زمان می‌دید، که بیشتر آنها ملحد و آگنوستیک‌هایی بودند که بیشتر به بحث درباره ایمان علاقه داشتند. از آن زمان، جماعت او به حدود 200 نفر افزایش یافته است، و او وزیران دیگری را از راه دور از خانه خود در ویرجینیا تعیین کرده است و مؤمنانی را تعمید داده است که به دلیل بیماری قادر به ترک خانه های خود نیستند.

سوتو گفت: «آینده کلیسا همان متاورز است. «این یک چیز ضد فیزیکی نیست. به نظر من تجمعات فیزیکی نباید از بین برود. اما در کلیسای 2030، تمرکز اصلی دانشگاه شما در متاورس خواهد بود.

کشیش جرمی نیکل، یک یونیورسالیست منسوب به وحدت طلب که در کلرادو مستقر است و خود را مبشر واقعیت مجازی می‌نامد، زمانی که SacredVR را در سال 2017 تأسیس کرد، پتانسیل ایجاد جامعه و “دور شدن از آجر و ملات” را دید.

نیکل با الهام از زمان صرف شده در نپال با بوداییان تبتی و مطالعه شیوه های جایگزین در حوزه علمیه، با مدیتیشن های سکولار با هدف فراگیر بودن برای همه کسانی که وارد می شوند، شروع کرد. اما او متوجه شد که برخی از اعضای غیرمذهبی جامعه با این نام به تعویق افتادند، بنابراین آن را به EvolVR تغییر داد و افراد بیشتری به آن ملحق شدند.

با این حال، تنها پس از همه‌گیری بود که تعداد شرکت‌کنندگان از چند ده به صدها نفر رسید، که اکنون از طریق آواتارهایی که انتخاب می‌کنند در جلسات دارما و مدیتیشن شرکت می‌کنند و گاهی اوقات در تجسم مجازی یک معبد بودایی تبتی در بالای کوه یا شناور ظاهر می‌شوند. در بی وزنی به زمین نگاه می کند.

نیکل گفت: «یکی از دلایلی که ما تا این حد محبوب شده‌ایم این است که شما مراقبه مورد نیاز خود را دریافت می‌کنید، اما جامعه را نیز دریافت می‌کنید. “ما ارتباطات عمیقی داریم، صدها نفر از سراسر جهان که یکدیگر را می شناسند و از خود می پرسند، “سگ شما خوب است؟” همسرت چطوره؟’

بیل ویلنبراک، که یک انجمن مسیحی را در پلتفرم اجتماعی VRChat با خدمات عبادت و مشاوره برای گله ای از نوجوانان و 20 ساله اداره می کند، گفت: ناشناس بودن واقعیت مجازی می تواند به مردم کمک کند تا در مورد به اشتراک گذاشتن مسائل عمیقاً شخصی اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند.

من حتی نمی توانم شمارش کنم که چند بار شنیده ام که «به فکر خودکشی هستم». ویلنبراک، کشیش بیمارستان و کشیش قدیمی لوتری که اخیراً به ارتدکس شرقی گرویده است و خود را «مسیونر دیجیتال» می‌نامد، می‌گوید… مفید است که ما در واقعیت مجازی هستیم.

در یکشنبه اخیر، او در یک کلیسای جامع مجازی غار مانند موعظه کرد که سالن های طولانی آن با نور پنجره های شیشه ای رنگارنگ روشن شده بود. مجموعه‌ای رنگارنگ از آواتارها به خطبه گوش می‌دادند: یک موز غول‌پیکر در اولین جایگاه در کنار مردی با پیراهن و کراوات، به‌علاوه یک قارچ، یک روباه، و شوالیه‌های زره ​​پوش نشسته بود.

در نهایت آنها به نوبت دلیل آمدنشان به جامعه مجازی را به اشتراک گذاشتند. برخی آن را چیزی برای تکمیل، نه جایگزینی، گردهمایی های شخصی می دانستند.

شخصی که از نام کاربری Biff Tannen استفاده می‌کند، گفت: “به عنوان مثال اینجا در اسکاتلند هوا سرد است، مرطوب است، بیرون خیلی خوب نیست، اما اینجا من در این کلیسای زیبا با گرمایش روشن نشسته‌ام.”

یکی دیگر که با یک آواتار ربات مانند و نام کاربری UncleTuskle نشان داده می شود، گفت که “به عنوان فردی که دارای فوبیای اجتماعی است، حضور در اینجا برای من آسان تر از یک کلیسای فیزیکی است.”

پل راوشنبوش، مشاور ارشد امور عمومی و نوآوری در مرکز غیرانتفاعی Interfaith Youth Core و مجری برنامه گفتگوی VR در ماه گذشته با رهبران مذهبی که استفاده می کنند، گفت: واقعیت مجازی می تواند به مردم اجازه دهد بدون قضاوت، صرف نظر از توانایی فیزیکی یا ظاهر، ملاقات کنند. فن آوری.

راوشنبوش گفت: “چیزی که من در مورد آن دوست دارم این است که آنها… هر گونه قابلیت های تکنولوژیکی موجود را می گیرند و از آن برای گرد هم آوردن مردم برای برخوردهای مثبت استفاده می کنند.” “و آنها زندگی را تغییر می دهند.”

آلینا دلپ می تواند این را تایید کند.

مهماندار سابق هواپیما که سال ها به کشور سفر می کرد و از چتربازی لذت می برد، از سال 2010 به دلیل یک بیماری عصبی عروقی نادر به نام اریترومالژیا، بیشتر در خانه خود در المپیا، واشینگتن محبوس بود.

او اولین باری که در یک سرویس کلیسای واقعیت مجازی شرکت کرد، گریه کرد و بلافاصله فهمید که خانه ای پیدا کرده است. دلپ مجذوب اخلاق جامعه، فارغ از قضاوت و تمرکز بر “عشق خدا، نه ترس” بود. او داوطلبانه را در گروه های کوچک شروع کرد و در نهایت کشیش شد.

“به من زندگی داده شد. … این تفاوت بین ساعت‌های بی‌پایان خواب و تلویزیون در مقابل توانایی من برای بهره‌وری است.

سوتو در سال 2018 او را در یک مراسم متاورس تعمید داد و آواتار ربات بنفش رنگش را در استخر غوطه ور کرد در حالی که اقوام و دوستان او را به طور مجازی تشویق کردند. در حالی که حتی بسیاری از طرفداران واقعیت مجازی معتقدند که چنین مراسم مقدسی فقط باید در یک فضای فیزیکی ارائه شود، برای دلپ این احساس یک نعمت واقعی است.

«عیسی کسی است که مرا تعمید داد. عیسی کسی است که مرا تغییر می دهد. “آب یا کمبود آن… قدرتی برای تغییر من ندارد.”