اولین برداشت فیس‌بوک Oculus Quest 2: آیا هنوز هم بهترین هدست واقعیت مجازی است؟

بهترین هدست های واقعیت مجازی که می توانید در سال 2021 بخرید کدامند؟ به لطف Covid، این سوالی است که بسیاری از مردم از خود می پرسند، و همانطور که مشخص است، گزینه های شما بسیار محدود است. این باعث شد که Oculus Quest 2 را امتحان کنم تا ببینم آیا می توانم بفهمم که آیا این هدست VR مستقل از فیس بوک می تواند به اندازه کافی فرار را در دنیایی که هنوز از حالت عادی دور است ایجاد کند یا خیر.

یک هدست قرار دهید، کنترل‌کننده‌ها را در کف دستان خود ببندید و به دنیای مجازی کاملاً جدیدی منتقل می‌شوید که در آن یک منطقه بازی تعریف شده است و بازی‌ها در نوک انگشتان شما هستند، یا در این مورد، راهنمایی‌های کنترلر. این جادوی وعده داده شده یک هدست واقعیت مجازی است. در مورد پتانسیل واقعیت مجازی و اینکه چگونه هنوز راه درازی در پیش دارد، صحبت های زیادی شده است، و به نظر می رسد Oculus متعلق به فیس بوک در زمینه بازی های VR رهبری گروه را بر عهده دارد.

Oculus Quest 2 از نظر طراحی از مدل قبلی خود پیروی می کند. این گوشی دارای بدنه سفید خالص با ماسک صورت فوم مشکی است که قبلاً یک اتصال سیلیکونی دارد. وقتی صحبت از مشخصات و قدرت به میان می‌آید، Oculus روی این هدست پیشرفت کرده است. صفحه نمایش بسیار بهتر است، اکوسیستم قوی تر است، و خود هدفون سبک تر و راحت تر از قبل است. من در چند هفته گذشته از Quest 2 استفاده کرده ام و اغلب آن را برای بیش از یک ساعت متوالی بسته ام – به طور کلی راحت بوده و برای من سردرد ایجاد نکرده است.

کنترلرهای Oculus Quest 2 بازخورد لمسی ارائه می دهند و با باتری های AA تغذیه می شوند

دارای یک هدبند ساده که قابل تنظیم است. Oculus سه تنظیم دستی فاصله بین لنزها را برای دید واضح‌تر ارائه می‌دهد که کمتر محدودکننده به نظر می‌رسد. Quest 2 با دکمه های زیاد شلوغ نیست، که آن را ساده نگه می دارد. یک دکمه پاور در سمت راست، یک دکمه تنظیم صدا در سمت راست پایین و یک پورت USB Type-C و درگاه صوتی در سمت چپ وجود دارد.

Oculus Quest 2 که در سال 2020 منتشر شد، به طور رسمی در هند در دسترس نیست. می توان آن را در برخی از سایت های تجارت الکترونیکی با قیمت های بسیار بالا مشاهده کرد، اما این ها واحدهایی هستند که به طور غیر رسمی توسط فروشندگان شخص ثالث فروخته می شوند. در ایالات متحده، قیمت آن 299 دلار (تقریباً 22200 روپیه) است – که حدود 100 دلار (تقریباً 7400 روپیه) ارزان تر از مدل قبلی است. همچنین یک پوشش سیلیکونی وجود دارد که می‌توان آن را با قیمت 39 دلار (تقریباً 3000 روپیه) خریداری کرد.

راه اندازی Oculus Quest 2 آنقدرها هم که فکر می کنید پیچیده نیست. هیچ کابل خارجی، دوربین یا سنسوری برای قرار دادن در اتاق شما وجود ندارد. پس از بیرون آوردن هدفون از جعبه، تنها چند دقیقه طول کشید تا آنها را آماده کنید. برای اتصال به هدست به برنامه موبایل Oculus روی گوشی خود نیاز دارید و باید با یک حساب فیس بوک وارد شوید (این برای استفاده از Quest 2 لازم است). سپس فقط هدفون را وارد کنید. هنگامی که کنترلرها را بگیرید، آنها را به صورت مجازی از طریق هدست خواهید دید. سپس Quest 2 از شما می خواهد که یک فضای بازی ایجاد کنید. یک بازی را دانلود کنید و آماده شروع بازی هستید. چه سر خود را به بالا، پایین یا به پهلو خم کنید، یک تصویر واضح در اطراف خود می بینید. بازی ها و ویدیوهای زیادی وجود دارد که می توانید در اینجا تماشا کنید. تجارب آن شامل تماشای خط افق شهر نیویورک یا سوار شدن بر ترن هوایی است

Quest 2 از سیستم Guardian Oculus برای ایجاد یک منطقه بازی امن استفاده می کند. این به شما امکان می دهد از کنترلرها برای ترسیم یک مرز مجازی در اطراف مبلمان و فضای خود استفاده کنید که از برخورد شما با اشیا جلوگیری می کند. این به لطف حالت Passthrough+ هدست امکان پذیر است، که از دوربین های واقع در خارج برای نشان دادن محیط اطرافتان استفاده می کند. بسیار واضح است، البته سیاه و سفید. اگر هنگام استفاده از هدست از مرز Guardian خود خارج شوید، به این حالت تغییر می کند، بنابراین می توانید فوراً محیط اطراف خود را ببینید و از برخورد جلوگیری کنید. من این را در بازی‌های فوق‌العاده بسیار مفید یافته‌ام و باعث شده چند بار با تلویزیونم برخورد نکنم.

دکمه پاور در سمت راست و پورت USB Type-C و جک صدا در سمت چپ قرار دارند

Oculus فضایی به ابعاد 6.5 x 6.5 اینچ (تقریباً 2 متر در 2 متر) را برای فعالیت های VR در مقیاس اتاق توصیه می کند. اگر فضای محدودی دارید، می توانید بایستید یا بنشینید و یک حاشیه ثابت ایجاد کنید.

کنترلرها شکل مداری دارند و به راحتی در دست ها می نشینند. تسمه هایی هست که مجبور شدم دور مچ دستم ببندم تا از افتادن کنترلرهایم جلوگیری کنم. یک دسته دکمه وجود دارد، از جمله یک دکمه ماشه مانند برای برداشتن چیزها، تیراندازی یا انتخاب چیزی در دنیای مجازی. پیمایش در رابط کاربری VR کمی زمان می برد، اما در کل کنترلرها عملکرد بسیار خوبی دارند و سریع هستند. تشخیص حرکت فوق العاده دقیق است.

Oculus Quest 2 نسبت به Quest قبلی، با تراشه Qualcomm Snapdragon XR2 و 6 گیگابایت رم، عملکرد بسیار خوبی را دریافت کرد. این پردازنده بازی Quest را تقریباً تجربه ای در سطح رایانه شخصی می کند. حتی رابط اصلی هدست نیز بسیار روان است. همچنین فضای ذخیره‌سازی بسیار بیشتری وجود دارد که با توجه به اینکه برنامه‌ها فضای بیشتری را نسبت به قبل اشغال کرده‌اند مفید است. نسخه پایه در حال حاضر دارای 128 گیگابایت است که به نظر من بسیار زیاد است، اما گیمرهای جدی ممکن است از نسخه 256 گیگابایتی استقبال کنند.

وضوح جدید 1832×1920 پیکسل در هر چشم دارد که کاملاً خیره کننده است. مطلقاً هیچ پیکسلی حتی در اطراف لبه های نمایشگر وجود ندارد. Quest 2 در برخی از بازی‌ها و برنامه‌ها با نرخ تازه‌سازی تا 120 هرتز عرضه می‌شود.

من Population: One، Beat Saber و Eleven Tennis Tennis Battle Royale روی میز بازی کردم. جزئیات گرافیکی در این بازی های سنگین چشمگیر بود. من در اکشن غوطه ور بودم و در بعضی مواقع تقریباً احساس می کردم که در یک فیلم علمی تخیلی هستم. در برنامه Epic Roller Coasters، وقتی پشت میز نشسته بودم، پروانه ها را در شکمم احساس کردم. بیت صابر مرا مجبور کرد به مکعب‌هایی برخورد کنم که با ضرب آهنگ به سمت من می‌آمدند، در حالی که کنترل‌کننده‌های من شمشیرهای نور مجازی فوق‌العاده‌ای بودند. همچنین بازی های چند نفره زیادی مانند Population: One وجود دارد. من حتی Surviving 9/11 را تماشا کردم، یک مستند VR در مورد حمله مرگبار سال 2001 در نیویورک در Quest 2، و به افق نیویورک منتقل شدم که بر فراز شهر شناور بود.

می‌توانید از میان مجموعه‌ای از بازی‌ها، ویدیوها و برنامه‌های واقعیت مجازی انتخاب کنید

می‌توانستم به راحتی در Population: One عکس بگیرم و در Beat Sabre بلوک‌های رنگی را برش بزنم. بازخورد لمسی از کنترلرها قابل توجه است. آنها به من اجازه دادند با یک لرزش خفیف پالس ها را احساس کنم و این قطعاً به هیجان یک ترن هوایی که از یک ریل شیب دار پایین می رود افزود! برنامه های مختلف نشانه های لمسی متفاوتی دارند، حتی گاهی اوقات فقط یک لرزش جزئی که با موسیقی درون بازی همراه است.

فروشگاه Oculus VR دارای تعداد زیادی برنامه و بازی است. با این حال، اکثر موارد دارای امتیاز بالا رایگان نیستند و شما باید برای هر یک از 5 دلار (تقریباً 374 روپیه) تا 30 دلار (تقریباً 2246 روپیه) بپردازید. برنامه های رایگان محدودی وجود دارد و محتوای آنها می تواند کمی تکراری باشد. ویدیوها فراتر از نسخه اولیه واقعیت مجازی ارزش پخش پایینی دارند، اما برای اکثر بازی ها اینطور نیست.

اگر می‌خواهید دیگران ببینند در VR چه می‌کنید، ارسال محتوا نیز امکان‌پذیر است! می توانید با استفاده از Chromecast به برنامه Oculus در تلفن یا تلویزیون خود ارسال کنید. به این ترتیب، می‌توانید تجربه واقعیت مجازی که در آن غرق شده‌اید را به دیگران نشان دهید.

می‌توانید یک صفحه‌کلید بلوتوث خارجی را برای استفاده از مرورگر وب Oculus یا Facebook Messenger جفت کنید. این تجربه ایده‌آل نیست زیرا باید بنشینید و به دنبال کلیدها بگردید کمی آزاردهنده است، به خصوص اگر مجبور باشید URL های طولانی را وارد کنید. Oculus اخیراً شروع به پشتیبانی از برخی صفحه کلیدها مانند Logitech K830 کرده است، بنابراین پیمایش در سطح فیزیکی آن در فضای مجازی بسیار آسان تر است. مزیت واقعی استفاده از صفحه کلید بلوتوث در حال حاضر در Quest 2 محدود است. همچنین می توانید اعلان های تلفن را در صفحه مجازی دریافت کنید که احتمالاً مفیدتر است.

کنترلرها راحت هستند و به راحتی می توان به آنها عادت کرد

پس از استفاده از Oculus Quest 2 برای بیش از یک ساعت متوالی، در پایان آن را کمی ناراحت کردم. تسمه ها دور سرم محکم شده بود و وزن دستگاه را روی بینی ام حس می کردم، به طوری که یک ناراحتی جسمی خفیف به وجود آمد. با این حال، از آنجایی که صفحه مجازی بسیار واضح است، حتی پس از یک ساعت بازی، احساس سردرگمی نکردم. البته ممکن است فرد با استفاده از هدست واقعیت مجازی بیش از 45 دقیقه کمی خستگی چشم را تجربه کند.

در کناره هدفون اسپیکرهایی وجود دارد. صدا واضح است، اگر کمی نازک باشد. تنها مشکلی که با آن داشتم این است که همه افراد حاضر در اتاق نیز می توانند صدا را بشنوند. متأسفانه، نمی‌توانید هدفون بی‌سیم را با هدفون جفت کنید تا بجای آن از آن استفاده کنید. جک هدفون به شما امکان اتصال هدفون را می دهد، اما کابل آویزان در بازی های اکشن ایده خوبی نیست. صدا بخش بزرگی از تجربه است، و Quest 2 در این زمینه ارائه می‌کند، به‌ویژه جهتی که بلندگوها اجازه می‌دهند. میکروفون داخلی نیز مناسب است و کار را انجام می دهد.

عمر باتری نقطه قوت Quest 2 نیست. با استفاده زیاد حدود سه ساعت دوام می آورد، اما پس از آن باید شارژ شود. من متوجه شدم که این برای نیازهای من کافی است زیرا بیش از یک ساعت بازی مداوم کمی خسته کننده بود. یک نقطه ضعف این است که کنترلرها از طریق USB شارژ نمی شوند. هر کنترلر از یک باتری AA استفاده می کند، و طبق تجربه من، آنها چندین هفته بدون تخلیه کار کرده اند، بنابراین امیدواریم که این یک محدودیت عمده نباشد. البته، می توانید باتری های قابل شارژ AA را بگیرید.

Oculus بازی خود را با Quest 2 بهبود می بخشد. واقعیت مجازی با این هدست احساس نمی کند که در مرحله تکرار است، بلکه بیشتر شبیه به شکل گیری است. Quest 2 دارای یک اکوسیستم کامل با چند بازی واقعا عالی در Oculus Quest Store است. آفلاین کار می کند و صحت بصری، صدا و محتوا یک تجربه کلی عالی را ایجاد می کند. Oculus محدودیت سنی کمتری را برای کاربران 13+ تعیین کرده است و از آنجایی که چنین چیزی در سنین نوجوانی کاربران زیادی خواهد داشت، این دستگاه می‌تواند از کنترل‌های والدین نیز بهره مند شود. همچنین آرزو می‌کنم که یک اتصال هدست بی‌سیم داشته باشد تا این تجربه VR نهایی باشد.