مطالعه نشان می دهد هدست های واقعیت مجازی می توانند به هیئت منصفه کمک کنند تا احکام دقیق تری ارائه دهند

بازی‌ها و سینمای واقعیت مجازی (VR) در حال حاضر به دلیل نوع تجربه‌ای که ارائه می‌دهند در میان علاقه‌مندان به فناوری محبوب هستند. تصور کنید که همین فناوری به دادگاه‌ها می‌رسد و به اعضای هیئت منصفه کمک می‌کند تماس بهتری داشته باشند یا حکم دقیق‌تری ارائه کنند. آن روز چندان دور به نظر نمی رسد. تیمی متشکل از محققان، وکلا، افسران پلیس و دانشمندان پزشکی قانونی این ایده را مطالعه کرده اند و نتایج دلگرم کننده است.

یک حکم مناسب – چه تصادف رانندگی باشد یا یک قتل – می تواند تحت تأثیر آگاهی فضایی هیئت منصفه قرار گیرد. با این حال، قضاوت ممکن است با وجود همه کارشناسان و تجربه‌های مرتبط، همیشه دقیق نباشد. اما یک مطالعه – ” آوردن هیئت منصفه به صحنه جنایت: حافظه و تصمیم گیری در صحنه جرم شبیه سازی شده” – از دانشگاه استرالیای جنوبی شواهد زیادی را برای حمایت از استفاده از فناوری واقعیت مجازی در دادگاه و کمک به هیئت منصفه برای دریافت پاسخ درست نشان می دهد. . به گفته این تیم، به طور موثر یک تصادف رانندگی یا یک پرونده قتل را از طریق شبیه سازی در مقابل چشمان آنها نشان می دهد.

با این حال، فناوری واقعیت مجازی قبلا در دادگاه استفاده شده است. در سال 2019، یک صحنه تعاملی از اردوگاه کار اجباری بدنام آشویتس توسط اداره کیفری ایالت باواریا برای کمک به پرونده دادستانی در دادگاه جنایات جنگی شبیه‌سازی شد.

هدست سه بعدی در دادگاه؟

برای هدف این مطالعه، تیمی متشکل از اعضایی از طیف گسترده‌ای از زمینه‌ها، از جمله پزشکی قانونی، حقوقی و همچنین امنیت، صحنه‌های برخورد و فرار را شبیه‌سازی کردند. آنها وقایع را با یک اسکنر لیزری بازسازی کردند و قضاوت‌های بین اعضای هیئت منصفه را با استفاده از هدست‌های سه بعدی و کسانی که فقط بر عکس‌های صحنه تکیه می‌کردند، مقایسه کردند. این تیم گفت، نتایج دلگرم‌کننده بود زیرا «دقت مکانی و احکام منسجم‌تر» را در پرونده‌های 30 هیئت منصفه شرکت‌کننده در مطالعه نشان داد.

نه تنها این، بلکه مشخص شد شرکت‌کنندگانی که از هدست‌های سه‌بعدی استفاده می‌کردند، در مقایسه با گروهی که کاملاً به عکس‌ها تکیه می‌کردند، 9.5 برابر بیشتر احتمال داشت همان حکم را انتخاب کنند – “مرگ بر اثر رانندگی خطرناک”. برخی دیگر، طبق آزمایش، 47-53 بین رانندگی بی دقت و رانندگی خطرناک تقسیم شدند.

دکتر اندرو کانینگهام از مرکز تحقیقات محیط‌های تعاملی و مجازی دانشگاه استرالیای جنوبی در بیانیه‌ای گفت که فناوری واقعیت مجازی به تلاش بسیار کمتری نسبت به عکاسی برای کنار هم قرار دادن توالی رویدادها نیاز دارد.

دکتر کانینگهام گفت: «شرکت‌کنندگانی که در صحنه غوطه‌ور بودند، احتمالاً مکان خودرو را نسبت به قربانی در زمان تصادف به‌درستی به یاد می‌آوردند، در حالی که تجسم صحنه از روی تصاویر ثابت برای مردم دشوار بود».

دکتر Carolyn Reichertzer، محقق اصلی، گفت که بازدید از سایت هنوز استاندارد طلایی برای ارائه واقعی ترین تصور به هیئت منصفه از صحنه است، اما اضافه کرد که آنها همچنین دارای اشکالاتی هستند. دکتر ریچرتزر گفت: «آنها گران هستند – به ویژه در مکان های دور – و در برخی موارد خود سایت تغییر کرده است و بررسی دقیق را غیرممکن می کند.