چرا ابتدا به ماه برگردیم نه مریخ؟

در 12 سپتامبر 1962، جان اف کندی، رئیس جمهور وقت ایالات متحده، برنامه خود را برای فرستادن مردی به ماه تا پایان این دهه به اطلاع عموم رساند.

اوج جنگ سرد بود و پس از پرتاب اولین ماهواره توسط اتحاد جماهیر شوروی و قرار دادن اولین انسان در مدار، آمریکا برای نشان دادن برتری فضایی خود به یک پیروزی بزرگ نیاز داشت.

کندی به 40000 نفر در دانشگاه رایس گفت: «ما رفتن به ماه را انتخاب می‌کنیم، زیرا این چالش چالشی است که ما حاضریم آن را بپذیریم، چالشی است که مایل به به تعویق انداختن آن نیستیم و قصد داریم برنده شویم.»

شصت سال بعد، ایالات متحده در آستانه راه اندازی اولین ماموریت برنامه بازگشت به ماه خود، آرتمیس است. اما چرا آنچه قبلا انجام شده را تکرار کنید؟

انتقادها در سال های اخیر افزایش یافته است، به عنوان مثال از سوی مایکل کالینز، فضانورد آپولو 11 و رابرت زوبرین، بنیانگذار جامعه مریخ، که مدت هاست از آمریکا برای رفتن مستقیم به مریخ حمایت کرده اند.

اما ناسا می گوید که بازپس گیری ماه قبل از سفر به سیاره سرخ ضروری است. از همین رو.

– ماموریت های فضایی طولانی –

ناسا می‌خواهد با ماموریت‌های چند هفته‌ای – در مقایسه با چند روز برای آپولو، حضور پایدار انسان در ماه را توسعه دهد.

هدف: درک بهتر نحوه آماده شدن برای یک سفر چند ساله چند ساله به مریخ.

در اعماق فضا، تشعشع بسیار شدیدتر است و تهدیدی واقعی برای سلامتی است.

مدار پایین زمین، جایی که ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) فعالیت می‌کند، تا حدی در برابر تشعشعات میدان مغناطیسی زمین محافظت می‌شود، که در ماه صدق نمی‌کند.

از زمان اولین ماموریت آرتمیس، آزمایش‌های زیادی برای بررسی اثرات این تشعشع بر موجودات زنده و ارزیابی اثربخشی یک جلیقه ضد تشعشع برنامه‌ریزی شده است.

علاوه بر این، در حالی که ایستگاه فضایی بین‌المللی را اغلب می‌توان دوباره شارژ کرد، سفر به ماه – هزاران بار دورتر – بسیار پیچیده‌تر است.

برای اینکه مجبور نباشیم همه چیز را با خود ببریم و در هزینه ها صرفه جویی کنیم، ناسا می خواهد یاد بگیرد که چگونه از منابع موجود در سطح استفاده کند.

به ویژه، یخ آب، که وجود آن در قطب جنوبی ماه تایید شده است، می تواند با تقسیم آن به اتم های هیدروژن و اکسیژن به سوخت موشک تبدیل شود.

– تست دنده جدید –

ناسا همچنین می‌خواهد فن‌آوری‌هایی را که در مریخ توسعه خواهند یافت، در ماه آزمایش کند. اول، لباس های جدید راهپیمایی فضایی.

طراحی آنها به شرکت Axiom Space سپرده شده است تا اولین ماموریتی را که در کمترین زمان ممکن در سال 2025 روی ماه فرود خواهد آمد.

سایر نیازها: وسایل نقلیه – چه تحت فشار و چه بدون فشار – تا فضانوردان بتوانند در اطراف حرکت کنند و همچنین زیستگاه.

در نهایت، برای دسترسی پایدار به یک منبع انرژی، ناسا در حال کار بر روی توسعه سیستم های شکافت هسته ای قابل حمل است.

حل مشکلاتی که پیش می‌آیند در ماه بسیار آسان‌تر از مریخ خواهد بود که تنها پس از چند ماه می‌توان به آن رسید.

– ایجاد ایستگاه بین راه –

یکی از ستون های اصلی برنامه آرتمیس، ساخت یک ایستگاه فضایی در مدار ماه به نام دروازه است که به عنوان رله قبل از سفر به مریخ عمل می کند.

شان فولر، مسئول برنامه Gateway، به خبرگزاری فرانسه گفت که تمام تجهیزات لازم را می‌توان در «پرتاب‌های متعدد» به آنجا فرستاد تا در نهایت به خدمه بپیوندد تا سفر طولانی را آغاز کند.

“به نوعی در پمپ بنزین خود توقف کنید تا مطمئن شوید که همه چیز را تهیه کرده اید و سپس در راه هستید.”

– حفظ رهبری بر چین –

علاوه بر مریخ، دلیل دیگری که آمریکایی‌ها برای استقرار در ماه بیان کردند، انجام این کار قبل از چینی‌هاست که قصد دارند تا سال 2030 تایکونوت‌ها را بفرستند.

چین امروز رقابت اصلی ایالات متحده است، زیرا برنامه فضایی روسیه که زمانی افتخارآمیز بود ناپدید شده است.

بیل نلسون، رئیس ناسا در مصاحبه اخیر خود گفت: «ما نمی‌خواهیم که چین ناگهان به آنجا برسد و بگوید: «این سرزمین انحصاری ماست».

– به نام علم –

در حالی که مأموریت‌های آپولو نزدیک به 400 کیلوگرم سنگ ماه را به زمین بازگرداندند، نمونه‌های جدید این امکان را فراهم می‌کنند تا دانش ما را در مورد این جرم آسمانی و شکل‌گیری آن عمیق‌تر کنیم.

جسیکا میر، فضانورد به خبرگزاری فرانسه گفت: «نمونه‌هایی که در طول مأموریت‌های آپولو جمع‌آوری کردیم، نحوه دیدن منظومه شمسی را تغییر داد. من فکر می کنم که می توانیم از برنامه آرتمیس نیز چنین انتظاری داشته باشیم.

او همچنین انتظار پیشرفت های علمی و فناوری بیشتری را دارد، درست مانند دوران آپولو.