“عصر جدید”: ماموریت DART ناسا در آزمایش کلیدی دفاع سیاره ای به سیارک برخورد کرد

فضاپیمای DART ناسا روز دوشنبه با سیارک دیمورفوس در آزمایشی تاریخی برای توانایی بشر در جلوگیری از نابودی حیات روی زمین توسط یک شی فضایی برخورد کرد.

این برخورد در ساعت 7:14 بعد از ظهر به وقت شرقی (2314 به وقت گرینویچ) رخ داد، 10 ماه پس از اینکه کاوشگر تست تغییر جهت دوگانه سیارک از کالیفرنیا برای انجام اولین آزمایش خود بلند شد.

لوری گلیز، مدیر بخش علوم سیاره ای ناسا می گوید: «ما در حال وارد شدن به عصر جدیدی هستیم، دورانی که به طور بالقوه توانایی محافظت از خود را در برابر برخورد خطرناکی با یک سیارک داریم.

سیارک 530 فوتی (160 متری) Dimorphos – تقریباً قابل مقایسه با یک هرم مصری – که به دور برادر بزرگتری به نام دیدیموس می چرخد، برای اولین بار حدود یک ساعت قبل از برخورد به عنوان یک نقطه نورانی ظاهر شد.

شکل نان و سطح سنگی آن سرانجام در چند دقیقه گذشته به وضوح قابل مشاهده بود زیرا DART با سرعت تقریباً 14500 مایل (23500 کیلومتر) در ساعت به سمت آن پرتاب شد.

البته، این جفت سیارک در حالی که به دور خورشید می چرخند، هیچ تهدیدی برای سیاره ما ندارند و در موقعیت “به حداقل رساندن” فعلی خود حدود هفت میلیون مایل از زمین عبور می کنند.

اما ناسا انجام این آزمایش را قبل از کشف نیاز واقعی مهم دانست.

ناسا امیدوار است با برخورد سر به دیمورفوس، آن را به مداری کوچکتر سوق دهد و 10 دقیقه از زمان لازم برای گردش به دور Didymos را کاهش دهد که در حال حاضر 11 ساعت و 55 دقیقه است – تغییری که توسط تلسکوپ های زمینی در ماه ها، روزها یا هفته های آینده

آزمایش اثبات مفهوم همان چیزی را که قبلا فقط در داستان های علمی تخیلی انجام می شد به واقعیت تبدیل می کند – به ویژه در فیلم هایی مانند آرماگدون و به بالا نگاه نکن.

– چالش فنی –

چند دقیقه پس از برخورد، انتظار می رفت ماهواره ای به اندازه توستر به نام LICIACube، که چند هفته پیش از DART جدا شده بود، از نزدیک محل عبور کند تا تصاویری از برخورد و پرتاب – سنگ پودر شده ای که در اثر برخورد به بیرون پرتاب می شود، بگیرد.

تصاویر LICACube در هفته ها و ماه های آینده بازگردانده خواهند شد.

همچنین در حال تماشای این رویداد: مجموعه ای از تلسکوپ ها، هم در زمین و هم در فضا – از جمله جیمز وب که اخیراً به کار گرفته شده است – که ممکن است قادر به دیدن یک ابر غبار روشن باشد.

این ماموریت با مشارکت بیش از سه ده تلسکوپ زمینی، از جمله اپتیکال، رادیو و رادار، جامعه جهانی نجوم را به وجد آورد.

کریستینا توماس، ستاره شناس سیاره ای DART، گفت: «تعداد زیادی از آنها وجود دارد، و از دست دادن آنها فوق العاده هیجان انگیز است.

در نهایت، تصویر کاملی از ظاهر این سیستم زمانی که یک ماموریت ESA در چهار سال آینده به نام هرا برای کاوش در سطح دیمورفوس و اندازه‌گیری جرم آن می‌آید، آشکار می‌شود، که دانشمندان در حال حاضر فقط می‌توانند حدس بزنند.

– دارم آماده می شوم –

تعداد بسیار کمی از میلیاردها سیارک و دنباله دار در منظومه شمسی ما به طور بالقوه برای سیاره ما خطرناک در نظر گرفته می شوند و انتظار نمی رود که هیچ کدام تا صد سال آینده یا بیشتر خطرناک باشند.

اما به اندازه کافی صبر کنید و این اتفاق خواهد افتاد.

ما این را از سوابق زمین شناسی می دانیم – برای مثال، سیارک Chicxulub با عرض شش مایل 66 میلیون سال پیش به زمین برخورد کرد و جهان را در زمستانی طولانی فرو برد که منجر به انقراض دسته جمعی دایناسورها و 75 درصد از همه گونه ها شد. .

در مقابل، سیارکی به اندازه دیمورفوس تنها می‌تواند تأثیرات منطقه‌ای مانند ویرانی یک شهر را ایجاد کند، البته با نیرویی بیشتر از هر بمب هسته‌ای در تاریخ.

میزان حرکت DART به دیمورفوس بستگی به این دارد که آیا این سیارک صخره ای جامد است یا بیشتر شبیه به یک “توده ناخواسته” سنگ هایی است که توسط گرانش متقابل به هم متصل شده اند – خاصیتی که هنوز مشخص نیست.

اگر آن را از دست می داد، ناسا دو سال دیگر شلیک می کرد و فضاپیما حاوی سوخت کافی برای عبور دیگر بود.

اما موفقیت آن اولین قدم به سوی جهانی است که قادر به دفاع از خود در برابر یک تهدید وجودی آینده است.