معجزه! ناسا فضاپیما را با یک سیارک برخورد کرد – آخرین عکس را قبل از برخورد ببینید

برای اولین بار در جهان، ناسا در تلاش برای عقب راندن مریخ نورد صخره ای از مسیر خود، یک فضاپیما را با یک سیارک برخورد کرد. آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه – یا DART – با هدف آزمایش یک رویکرد بالقوه است که می تواند از برخورد یک سیارک با زمین جلوگیری کند. دیوید بارنهارت استاد فضانوردی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و مدیر مرکز تحقیقات مهندسی فضایی آنجاست. او پخش زنده ناسا از این ماموریت موفقیت آمیز را تماشا کرد و آنچه را که تاکنون شناخته شده است توضیح می دهد.

1. تصاویر چه چیزی را نشان می دهند؟

اولین تصاویر گرفته شده توسط یک دوربین روی DART، منظومه سیارکی دوتایی دیدیموس را نشان می دهد – حدود 2500 فوت (780 متر) عرض – در حال چرخش به دور سیارک کوچکتر Dimorphos که حدود 525 فوت (160 متر) طول دارد.

همانطور که الگوریتم هدایت DART روی دیمورفوس قفل شد، سفینه مسیر خود را تنظیم کرد و شروع به حرکت به سمت کوچکتر از دو سیارک کرد. این تصویر که 11 ثانیه قبل از برخورد و 42 مایل (68 کیلومتر) از Dimorphos گرفته شده است، سیارک را در مرکز میدان دید دوربین نشان می دهد. این بدان معنی بود که الگوریتم هدف گیری کاملاً دقیق بود و کشتی درست در مرکز دیمورفوس برخورد می کرد.

تصویر ماقبل آخر که دو ثانیه قبل از برخورد گرفته شده است، سطح سنگی دیمورفوس را به همراه سایه های کوچک نشان می دهد. این سایه‌ها جالب هستند زیرا نشان می‌دهند که دوربین روی فضاپیمای DART مستقیماً دیمورفوس را می‌دید، اما خورشید با دوربین زاویه داشت. آنها پیشنهاد می کنند که فضاپیمای DART در حال حاضر روی مسیر خود متمرکز شده است تا به دیمورفوس برخورد کند، اما این احتمال نیز وجود دارد که سیارک نسبت به دوربین به کندی می چرخد.

آخرین عکس که یک ثانیه قبل از ضربه گرفته شده است، فقط بالای تصویر را نشان می دهد، اما فوق العاده هیجان انگیز است. این واقعیت که ناسا تنها بخشی از تصویر را دریافت کرده است نشان می‌دهد که شاتر عکس را گرفته است، اما DART که با سرعتی در حدود 14000 مایل در ساعت (22500 کیلومتر در ساعت) حرکت می‌کند، قادر به انتقال تصویر کامل قبل از برخورد نبود.

آخرین عکس گرفته شده قبل از برخورد سفینه فضایی ناسا توسط یک سیارک را ببینید

2. چه اتفاقی باید می افتاد؟

هدف از مأموریت DART آزمایش این بود که آیا می‌توان یک سیارک را با برخورد جنبشی منحرف کرد یا خیر – با کوبیدن چیزی به آن. ناسا از تشبیه برخورد گاری گلف به دیواره هرم مصر استفاده کرد تا تفاوت نسبی اندازه بین DART کوچک و Dimorphos، کوچکتر از این دو سیارک را نشان دهد. قبل از آزمایش، دیمورفوس حدود 16 ساعت دور دیدموس چرخید. ناسا انتظار دارد این برخورد مدار دیمورفوس را حدود 1 درصد یا تقریباً 10 دقیقه کوتاه کند. اگر چه کوچک است، اما اگر به اندازه کافی دور از زمین انجام شود، ضربه ای مانند این به طور بالقوه می تواند یک سیارک در آینده را به اندازه کافی منحرف کند تا از برخورد آن جلوگیری کند.

3. ما قبلاً چه می دانیم؟

آخرین تکه‌های داده‌ای که از فضاپیمای DART درست قبل از برخورد به دست آمد، نشان می‌دهد که در مسیر حرکت است. این واقعیت که ارسال تصاویر پس از رسیدن به نقطه هدف متوقف شد، تنها می تواند به معنای موفقیت آمیز بودن حمله باشد.

در حالی که احتمالاً اطلاعات زیادی از تصاویر گرفته شده توسط DART بدست می آید، جهان باید منتظر باشد تا بفهمد آیا انحراف نیز موفقیت آمیز بوده است. پانزده روز قبل از برخورد، DART یک ماهواره کوچک با دوربینی که برای ثبت کل ضربه طراحی شده بود به فضا پرتاب کرد. حسگرهای این ماهواره کوچک باید عکس می گرفتند و اطلاعات را جمع آوری می کردند، اما با توجه به اینکه آنتن بزرگی روی آن نیست، این تصاویر به آرامی و در یک زمان در هفته های آینده به زمین ارسال می شوند.

4. آزمایش حفاظت از سیاره به چه معناست؟

من معتقدم که این آزمایش برای بسیاری از فناوری‌هایی که دولت ایالات متحده در طول سال‌ها روی آن‌ها سرمایه‌گذاری کرده است، اثبات بزرگی بود. و مهمتر از همه، ثابت می کند که ارسال یک کشتی برای رهگیری یک هدف کوچک میلیون ها مایل از زمین امکان پذیر است. از این منظر، DART موفقیت بزرگی بوده است.

در طول ماه‌ها و سال‌های آینده، محققان دقیقاً متوجه خواهند شد که این برخورد چقدر انحراف ایجاد کرده است – و مهم‌تر از همه، اینکه آیا این نوع برخورد جنبشی واقعاً می‌تواند یک جرم آسمانی را به اندازه‌ای کمی به فاصله‌ای به اندازه کافی برای جلوگیری از تهدید یک سیارک آینده به زمین حرکت دهد. .

نوشته دیوید بارنهارت، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی

(گفتگو)