5 بدترین پردازنده گرافیکی انویدیا در تمام دوران

انویدیا شجره ای قوی برای ساخت کارت های گرافیک عالی دارد. این هرگز ضعیف نبوده است و پردازنده‌های گرافیکی برتر آن بارها و بارها از رقیب AMD پیشی گرفته‌اند. اما با وجود تمایل انویدیا به نوآوری و پیشرفت تکنولوژی، کارت‌های بسیار زشتی را منتشر کرده است که نه لزوماً توسط فناوری بد، بلکه اغلب به دلیل تصمیم‌گیری ضعیف مورد نفرین قرار گرفته‌اند. بیایید برخی از پردازنده های گرافیکی انویدیا را که دوست داریم فراموش کنیم، مرور کنیم.

GeForce GTX 480

روشی که قرار بود کباب شود

اگرچه انویدیا بیش از 20 سال است که در حال فعالیت است، اما واقعاً تنها یک GPU وجود دارد که این شرکت تا به حال منتشر کرده است که در سطح فناوری واقعاً وحشتناک است و آن GTX 480 است. با معماری Fermi، GTX 480 (و کل 400) طراحی شده است. سری با توسعه) با انبوهی از مشکلات مواجه شد که به نوبه خود به AMD اجازه داد تا به تولید کننده پیشرو تراشه های گرافیکی تبدیل شود و تقریباً از نظر سهم بازار از Nvidia پیشی بگیرد.

بزرگترین ادعای شهرت (یا بدنامی) دهه 480 مصرف برق و گرمای آن بود. آزمایش Anandtech نشان داد که یک GTX 480 به اندازه سیستم‌های GPU دوگانه انرژی مصرف می‌کند و می‌تواند تا دمای 94 درجه سانتیگراد در بازی‌های معمولی گرم شود، که در آن زمان دیوانه کننده بود. این تصادفی تاسف بار بود که خنک کننده اصلی 480 شبیه یک کباب پز به نظر می رسید، و مخالفان را بر آن داشت تا شعار انویدیا “روشی که باید پخش شود” را به “شیوه ای که باید پخته شود” تبدیل کنند.

بدتر از همه، فرمی حدود 6 ماه در جشن شرکت کرد، زیرا سری HD 5000 AMD برای اولین بار راه اندازی شد. مطمئناً 480 سریع‌ترین کارت گرافیک تنها با یک پردازنده گرافیکی بود، اما HD 5870 AMD 90 درصد عملکرد را بدون توستر داشت. همچنین HD 5970 AMD با دو پردازنده گرافیکی سریعتر بود و در سال 2010 CrossFire پشتیبانی بسیار بهتری در بازی ها داشت. آخرین اما نه کم‌اهمیت، قیمت 500 دلاری 480 برای رقابتی بودن بسیار بالا بود.

انویدیا تنها هشت ماه بعد با انتشار سری GTX 500، که در اصل نسخه ثابت فرمی بود، به طرز شرم آور سری GTX 400 را کشت. GTX 580 جدید سریعتر از GTX 480 بود، انرژی کمتری مصرف می کرد و قیمت یکسانی داشت.

GeForce GTX 970

3.5 برابر 4 است

زمانی که GTX 970 برای اولین بار عرضه شد، مانند سایر کارت‌های سری 900 که از معماری افسانه‌ای ماکسول پشتیبانی می‌کنند، در واقع بسیار مورد استقبال قرار گرفت. این 329 دلار بود و به سرعت پرچمدار 2013 AMD، R9 290X بود، در حالی که مصرف انرژی بسیار کمتری داشت. به نظر Anandtech، این یک مدعی قوی برای بهترین قهرمان نسل بود. پس 970 چه کار بدی انجام داد که وارد این لیست شد؟

خوب، چند ماه پس از عرضه 970، اطلاعات جدیدی در مورد مشخصات آن منتشر شده است. اگرچه GPU دارای 4 گیگابایت VRAM GDDR5 بود، اما تنها 3.5 گیگابایت از آن با سرعت کامل قابل استفاده بود و نیم گیگابایت باقی مانده به سختی سریعتر از DDR3 کار می کرد، حافظه سیستمی که GPU در صورت تمام شدن VRAM به آن می رود. برای همه مقاصد، 970 یک پردازنده گرافیکی 3.5 گیگابایتی بود، نه 4 گیگابایتی، و این منجر به شکایتی شد که Nvidia خارج از دادگاه حل و فصل کرد و به هر مالک 970 30 دلار پرداخت کرد.

به گفته Anandtech، در واقعیت، پیامدهای عملکرد داشتن نیم گیگابایت VRAM کمتر اساساً وجود ندارد. در آن زمان، اکثر بازی هایی که به بیش از 3.5 گیگابایت VRAM نیاز داشتند، در وهله اول بسیار فشرده بودند، حتی برای GTX 980 که دارای 4 گیگابایت VRAM کامل بود.

امروزه بازی‌های متعددی وجود دارد که 970 به دلیل پیکربندی حافظه پایین‌تر از بهینه، با مشکل مواجه است. اما عملکرد در اینجا مهم نیست. به هر حال، انویدیا کم و بیش در مورد آنچه که GTX 970 دارد دروغ گفته است، و این قابل قبول نیست و واقعاً میراث یک کارت عالی را خدشه دار می کند. متأسفانه، بازی سریع و آزاد با مشخصات GPU عادتی است که Nvidia از آن زمان تاکنون با آن دست و پنجه نرم کرده است.

GeForce GTX 1060 3GB

Ceci n’est pas une 1060

پس از شکست 970، انویدیا هرگز سعی نکرد پردازنده گرافیکی دیگری بسازد که بخش کند VRAM داشته باشد و اطمینان حاصل کند که هر کارت با مقدار مناسب حافظه تبلیغ می شود. با این حال، انویدیا مشخصات دیگری را پیدا کرد که راحت‌تر به آن دست زد: تعداد هسته‌های CUDA.

قبل از سری 10، مشاهده پردازنده‌های گرافیکی با چندین نسخه (معمولاً دو) که از نظر ظرفیت VRAM متفاوت بودند، مانند GTX 960 2GB و GTX 960 4GB معمول بود. پردازنده‌های گرافیکی با VRAM بیشتر دقیقاً همین بودند. آنها حتی در اکثر موارد پهنای باند حافظه بیشتری نداشتند. اما همه چیز با سری 10 انویدیا تغییر کرد که پردازنده های گرافیکی مانند GTX 1060 3GB را معرفی کرد. در نگاه اول، شبیه GTX 1060 با نصف 6 گیگابایت معمولی به نظر می رسد، اما یک نکته وجود دارد: هسته های آن نیز کمتر است.

به گفته منتقدانی مانند Techspot و Guru3D که حتی به کاهش تعداد هسته‌ها اهمیتی نمی‌دادند، به عنوان یک محصول واقعی، GTX 1060 3GB قابل قبول بود. اما 1060 3GB تعداد زیادی از انواع GPU را به وجود آورد که هم VRAM کمتر و هم هسته کمتری داشتند و صادقانه بگویم، این روند چیزی جز سردرگمی ایجاد نکرده است. تعداد هسته‌های GPU احتمالاً چیزی است که مدل‌های مختلف GPU را متفاوت می‌کند و VRAM تنها یک عامل عملکرد ثانویه است.

بدترین نمونه انویدیا که این طعمه و سوئیچ را انجام می دهد، RTX 4080 12GB است، که تنها 78 درصد از هسته های RTX 4080 16GB را در اختیار داشت و باعث می شود بیشتر از هر چیز دیگری شبیه RTX 4070 باشد. با این حال، واکنش شدید به این امر آنقدر شدید بود که انویدیا در واقع RTX 4080 12GB را لغو کرد، که (متأسفانه) به این معنی است که هرگز در این لیست قرار نخواهد گرفت.

GeForce RTX 2080

یک قدم به جلو و دو قدم به عقب

با سری GTX 10، انویدیا به تسلط کامل در بازار GPU دست یافت. کارت هایی مانند GTX 1080 Ti و GTX 1080 برخی از بهترین پردازنده های گرافیکی انویدیا در تمام دوران هستند. انویدیا نیز سرعت خود را کاهش نداد، زیرا نسل بعدی سری RTX 20 ردیابی پرتوهای بلادرنگ و ارتقاء مقیاس مبتنی بر هوش مصنوعی را معرفی کرد. سری 20 از نظر فناوری بسیار پیشرفته تر از سری 10 بود که اساساً سری 900 در گره بهتری بود.

در واقع، انویدیا آنقدر به فناوری جدید خود فکر می‌کرد که سری RTX 20 را همان قیمتی را که شایسته آن بود، با RTX 2080 با قیمت 800 دلار و RTX 2080 Ti با قیمت 1200 دلار ارائه کرد. انویدیا فکر می‌کرد که ردیابی پرتو و DLSS چیز بزرگ بعدی بودند، بنابراین آن را جبران می‌کرد. با این تفاوت که برای هیچ کس واضح نبود زیرا هیچ بازی رهگیری پرتو یا DLSS در روز راه اندازی وجود نداشت و ماه ها وجود نداشت. تنها زمانی که کارت های RTX 30 عرضه شدند، بازی های زیادی با پشتیبانی از این ویژگی های جدید وجود داشت.

RTX 2080 یک کارت گرافیک سری 20 به خصوص ضعیف بود که حدود 100 دلار گرانتر از GTX 1080 Ti بود، در حالی که در تست های ما عملکرد کمی پایین تری داشت. حداقل 2080 Ti می تواند ادعا کند که حدود 25 درصد سریعتر از پرچمدار قدیمی است. حتی زمانی که ray tracing و DLSS وارد عمل شدند، فعال کردن ray tracing به قدری شدید بود که در اکثر عناوین برای رسیدن به سرعت 60 فریم در ثانیه مشکل داشت، در حالی که DLSS 1.0 خیلی خوب به نظر نمی رسید. زمانی که DLSS 2 در اوایل سال 2020 عرضه شد، RTX 30 کمی فراتر از افق بود.

Nvidia آن را بیش از حد بازی کرده بود و آن را می دانست. تنها هشت ماه پس از عرضه سری 20، انویدیا پردازنده‌های گرافیکی RTX 20 Super GPU خود را منتشر کرد، بازگشتی به سری GTX 500 و نحوه تعمیر سری 400. انواع جدید Super 2060، 2070 و 2080 دارای هسته‌های بیشتر، بهتر بود. حافظه و قیمت پایین تر، تا حدودی مشکلات سری 20 اصلی را اصلاح می کند.

GeForce RTX 3080 12GB

چگونه یک GPU خوب را وحشتناک کنیم

بنابراین ما دیدیم که چه اتفاقی می‌افتد وقتی انویدیا یک GPU خوب استفاده می‌کند و VRAM و تعداد هسته‌ها را بدون تغییر نام کاهش می‌دهد، اما وقتی یک GPU خوب استفاده می‌کند و VRAM و هسته‌های بیشتری اضافه می‌کند چه اتفاقی می‌افتد؟ ساختن یک GPU خوب حتی سریعتر به نظر یک ایده عالی است! خوب، در مورد RTX 3080 12GB، این منجر به چیزی شده است که مسلماً بی‌معنی‌ترین GPU انویدیا از هر نظر است.

در مقایسه با RTX 3080 10GB اصلی، 3080 12GB واقعاً پیشرفت چندانی نداشت. مانند سایر پردازنده‌های گرافیکی انویدیا با حافظه بیشتر، هسته‌های آن نیز بیشتر بود، اما تنها حدود 3 درصد بیشتر. در بررسی ما متوجه شدیم که مدل‌های 10 و 12 گیگابایتی عملکرد تقریباً یکسانی دارند، برخلاف اینکه 1060 3 گیگابایتی به طور قابل توجهی کندتر از 1060 6 گیگابایتی بود. به اعتبار انویدیا، نام 3080 12GB بسیار دقیق بود، که نسبت به 1060 3GB پیشرفت قابل توجهی داشت.

بنابراین مشکل ارائه نسخه جدید GPU با حافظه بیشتر چیست؟ خوب، انویدیا 3080 12GB را در خلال کمبود پردازنده گرافیکی 2020-2022 منتشر کرد و طبیعتاً با قیمت بسیار بالایی بین 1250 تا 1600 دلار فروخته شد. در همین حال، انواع 10 گیگابایتی با قیمت 300 تا 400 دلار کمتر فروخته می شد و از آنجایی که ظاهراً ارتقاء حافظه اهمیتی نداشت، واضح بود که کدام کارت را باید خریداری کنید.

شاید نگران کننده ترین چیز در مورد 3080 12GB نسخه ارزان تر 10GB آن نبود، بلکه وجود RTX 3080 Ti بود که اندازه و پهنای باند حافظه 3080 12GB را داشت. نکته اینجاست که 14 درصد هسته های بیشتری داشت و بنابراین عملکرد بسیار بالاتری داشت. در روز بررسی، 3080 Ti ارزان‌تر بود، و 3080 12 گیگابایتی را از هر زاویه‌ای بی‌معنا می‌کرد و کارت دیگری را که در خلال کمبود عرضه می‌شد، بی‌معنی می‌کرد.

بدترین پردازنده های گرافیکی انویدیا تا کنون

به اعتبار انویدیا، حتی بسیاری از بدترین GPU های آن هم چیزی برای آن داشتند: 970 با وجود حافظه خوب بود، 1060 3GB فقط بد نامیده می شد و RTX 2080 فقط حدود 200 دلار گران بود. انویدیا تاکنون اشتباهات تکنولوژیکی بسیار کمی مرتکب شده است و حتی GTX 480 حداقل سریعترین کارت گرافیک با تنها یک پردازنده گرافیکی بوده است.

همانطور که گفته شد، فناوری خوب نمی تواند تصمیمات تجاری بد مانند نامگذاری نامناسب و قیمت گذاری بیش از حد را جبران کند، و اینها اشتباهاتی هستند که انویدیا هر سال به انجام آنها ادامه می دهد. متأسفانه، به نظر نمی رسد که هیچ یک از این موارد به این زودی ها از بین برود، با RTX 4080 12GB تقریبا تمام شده است، در حالی که RTX 4080 و RTX 4090، در حالی که کارت های عالی هستند، به سادگی بیش از حد گران هستند که منطقی نیستند.

پیش‌بینی اینکه پردازنده‌های گرافیکی انویدیا همچنان گران‌تر می‌شوند کار سختی نبود و من کاملاً انتظار دارم که این روند در آینده ادامه یابد. بدترین پردازنده گرافیکی انویدیا با بازاریابی مشکوک یا نام تجاری گمراه کننده یا اشتباهات فناوری ناامید نخواهد شد، فقط قیمت است. اگر ببینیم قیمت RTX 4070 بیشتر از RX 7900 XTX آینده AMD نیست، خوش شانس خواهیم بود.

توصیه های سردبیران