تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا “متغیرترین جرم سیاره ای” را شناسایی کرد

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا بار دیگر چیزی جالب در سیاره ای دوردست کشف کرده است. این یک ابر شنی چرخان است! «محققانی که با تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا رصد می‌کنند، ویژگی‌هایی از یک ابر سیلیکاته را در جو سیاره‌ای دوردست کشف کرده‌اند. جو به طور مداوم در حال افزایش است، در طول روز 22 ساعته خود مخلوط و حرکت می کند، مواد داغ تر را بالا می برد و مواد سردتر را به پایین می راند. آژانس فضایی ایالات متحده در گزارشی اعلام کرد که تغییرات روشنایی حاصل آنقدر چشمگیر است که متغیرترین جرم سیاره ای شناخته شده تا به امروز است.

این تیم به سرپرستی بریتانی مایلز از دانشگاه آریزونا نیز با داده‌های وب ردیابی‌های بسیار واضحی از آب، متان و مونوکسید کربن انجام داد و شواهدی از دی اکسید کربن پیدا کرد. این بزرگترین تعداد مولکول هایی است که تا به حال در یک سیاره خارج از منظومه شمسی ما شناسایی شده است.

این سیاره که با نام VHS 1256 b فهرست شده است، حدود 40 سال نوری از ما فاصله دارد و در یک دوره 10000 ساله نه یک بلکه دو ستاره می چرخد. مایلز گفت: «VHS 1256 b حدود چهار برابر دورتر از پلوتون از خورشید ما از ستاره‌هایش است، که آن را به یک هدف عالی برای وب تبدیل می‌کند. این بدان معناست که نور سیاره با نور ستاره‌هایش ترکیب نمی‌شود.» ناسا گفت، در بالاترین سطح جو آن، جایی که ابرهای سیلیکات در هم می‌آیند، دما به 1500 درجه فارنهایت (830 درجه سانتی‌گراد) می‌رسد.

در درون این ابرها، وب دانه های بزرگتر و کوچکتر غبار سیلیکات را پیدا کرد که در یک طیف نشان داده شده اند. VHS 1256 b در مقایسه با کوتوله های قهوه ای پرجرم تر، گرانش پایینی دارد، به این معنی که ابرهای سیلیکات آن می توانند تشکیل شوند و در اتمسفر بالاتر باقی بمانند، جایی که وب می تواند آنها را شناسایی کند.

یکی دیگر از دلایل طوفانی بودن آسمان، سن سیاره است. از نظر نجومی بسیار جوان است. تنها 150 میلیون سال از شکل گیری آن می گذرد – و برای میلیاردها سال به تغییر و سرد شدن ادامه خواهد داد.

از بسیاری جهات، این تیم این یافته‌ها را اولین «سکه‌هایی» می‌دانند که از طیفی استخراج شده‌اند که محققان آن را به عنوان گنجینه‌ای از داده‌ها می‌دانند. اگرچه تمام ویژگی‌هایی که این تیم مشاهده کرده‌اند در سیارات دیگر در کهکشان راه شیری توسط تلسکوپ‌های دیگر مشاهده شده‌اند، تیم‌های تحقیقاتی دیگر معمولاً فقط یکی در یک زمان را شناسایی می‌کنند.