استراتژی پرداخت به بازی ایلان ماسک باعث تبدیل شدن به باشگاه توییتر خواهد شد – کسانی که آن را ندارند رنج خواهند برد

شرکت توییتر قرار است به ازای داشتن تیک آبی در حساب کاربری، ماهانه 8 دلار از کاربران دریافت کند. ما این را می دانیم زیرا ایلان ماسک چنین گفته است، یکی از پیشنهاداتی که ثروتمندترین مرد جهان در سال گذشته ارائه کرده است با هدف بهبود پلت فرم رسانه های اجتماعی و سودآوری آن.

تفاوت اصلی این است که ماسک اکنون مالک، رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل است. آنچه او می گوید انجام شده است. مگر اینکه نظرش را عوض کند، کاری که دوست دارد انجام دهد. یا فقط شوخی می کند که این اتفاق هم می افتد. با این حال، با توجه به اینکه او در گذشته به طور منظم در مورد آن صحبت کرده است، بسیار واقعی به نظر می رسد.

هدف از تیک آبی تأیید این است که شخص یا سازمان همان چیزی است که می‌گوید. مصرف‌کنندگان عموماً می‌خواهند بدانند سناتوری که در مورد سیاست مالیاتی توییت می‌کند، واقعاً یک نماینده منتخب است، یا اینکه ستاره ورزشی که بازنشستگی آنها را اعلام می‌کند، قانونی است. این بر این فرض استوار است که ما واقعاً اهمیتی نمی‌دهیم که آیا جو آن طرف خیابان واقعاً جو آنطرف خیابان است یا خیر – مگر اینکه او مشهور و تأثیرگذار شود، در این صورت ممکن است یک تیک آبی به دنبال داشته باشد.

ماسک این تمایز را «نظام ارباب و دهقان» می نامد. جو آن طرف خیابان به اندازه POTUS44 ادعای مشروعیت دارد. راست میگه ممکن است من و شما به هویت جو اهمیتی ندهیم، اما همسایه او ممکن است بخواهد بداند که آیا واقعاً انبوهی از زامبی ها در خیابانی که آن دو زندگی می کنند دیده شده اند یا خیر. و علامت آبی نه تنها اصالت، بلکه مسئولیت پذیری را نیز به ارمغان می آورد. توییت های خود ماسک علیه او در مبارزات حقوقی مورد استفاده قرار گرفته است، و اینکه بتواند تأیید کند که واقعاً توسط مدیر عامل شرکت تسلا ارسال شده است، کلید آن محاکمه بود.

با این حال، ماسک، در ناامیدی خود از معرفی یک سرویس اشتراک به جای تکیه صرف بر تبلیغات، ممکن است نیاز به گسترش تأیید را با تمایل به یک پیشنهاد برتر که به کاربران ثروتمندی که بیشتر از این پلتفرم می‌خواهند، تلفیق کند.

او در توییتی نوشت، از دیگر مزایای سرویس آبی توییتر ماسک، اولویت در پاسخ‌ها، ذکر و جستجو و همچنین دور زدن دیوار پرداخت برای ناشران است. اگر واقعاً این محصول به این صورت عرضه می‌شود، پس آنچه توییتر می‌سازد، یک پلتفرم پرداخت برای بازی خواهد بود که افراد پولدار را تقویت می‌کند و طبق تعریف، به کسانی که بدون پول هستند تخفیف می‌دهد. نسخه فعلی Twitter Blue با قیمت 4.99 دلار در ماه، مجموعه‌ای از ویژگی‌ها، از جمله پوشه‌های نشانک و دکمه لغو را ارائه می‌دهد، اما پیش نیاز علامت آبی نیست.

این سوسیالیسم کاذب شبیه به پیشنهاد ماری آنتوانت است که دهقانانی که نان ندارند باید کیک بخورند. در بهترین حالت ناشنوا و در بدترین حالت احتمالاً خطرناک است.

یک فعال حقوق بشر در یک کشور سرکوب شده را در نظر بگیرید که از این پلت فرم برای به اشتراک گذاشتن ویدیوهای فساد و سوء استفاده استفاده می کند. علاوه بر اینکه قادر به پرداخت 96 دلار در سال نیستند، (1) ممکن است به سیستم های پرداخت مورد نیاز برای تسویه حساب دسترسی نداشته باشند و ممکن است دلایل قانونی برای عدم تمایل به اشتراک گذاری اطلاعات شخصی مربوط به پرداخت هزینه ماهانه داشته باشند. . در مقابل، یک دیپلمات یا وزیر اطلاعات همان ملت بیش از حد مایل است که این حق را برای فریاد زدن منتقدان و رد اتهامات فساد بپردازد.

و در برخی موارد، حتی ممکن است اخذ هزینه برای چنین احراز هویت قانونی نباشد. به عنوان مثال، هند از همه کاربران رسانه های اجتماعی می خواهد که توسط این پلت فرم تأیید شوند. اگرچه قوانین به طور خاص هزینه‌گیری را برای این فرآیند ممنوع نمی‌کنند، اما اگر یک غول فناوری غربی سعی کند ماهانه 8 دلار از کاربران هندی برای چیزی که توسط قانون اجباری شده است، شکایت‌ها و چالش‌های قانونی ایجاد کند.

سپس مسئله ارزش برای پول مطرح می شود. این فقط یک سؤال باطنی نیست که آنهایی که ارزش پیدا می کنند بهای آن را می پردازند و کسانی که نمی خواهند. توییتر آبی کمتر از یک سوم قیمت LinkedIn Premium است، سرویس اشتراکی که به جویندگان کار اجازه می دهد تا در بازار کار راه پیدا کنند. قیمت آن کمی کمتر از خدمات محتوای شرکت Netflix است. و Spotify Technology SA که موفقیت آنها به این ایده اعتبار می بخشد که توییتر نیز می تواند با پرداخت هزینه ماهانه از بین برود.

هر چند تفاوت زیادی وجود دارد. لذت و ارزش شما از نتفلیکس یا اسپاتیفای نه از تعداد افراد دیگر که از این سرویس استفاده می‌کنند، بلکه از آنچه خود شرکت ارائه می‌کند ناشی می‌شود. توییتر که توسط کاربران تولید می شود، از میلیون ها کاربر که برای به اشتراک گذاشتن ایده ها و نظرات به سایت هجوم می آورند، سود می برد. حذف عمدی یا ناخواسته گروه‌هایی از افراد از مکالمه، پلتفرم را کاهش می‌دهد بدون اینکه لزوماً تمیزتر یا ایمن‌تر شود.

اگرچه ممکن است خیلی مساوات طلبانه به نظر نرسد، تفاوت قائل شدن بین کاربران منطقی است. آنچه باراک اوباما یا دونالد ترامپ می نویسند وزن بیشتری نسبت به تفکرات جو در آن سوی خیابان دارد. همچنین منطقی است که سعی کنید این تعادل را به نفع جو تغییر دهید. راستی‌آزمایی نام واقعی یکی از راه‌حل‌ها است، البته برای کسانی که واقعاً برای ایمن ماندن نیاز به ناشناس بودن دارند، مشکل‌ساز است.

گرفتن حق امتیاز و دادن مجوز رایگان به گروه های منتخب مانند سیاستمداران و روزنامه نگاران رویکرد درستی نیست. آبی، همانطور که هست، موفق خواهد شد توییتر را بیشتر بین افراد دارای و نداشته تقسیم کند.

تیم کالپن ستون نویس Bloomberg Opinion است که فناوری را در آسیا پوشش می دهد. او قبلاً گزارشگر فناوری بلومبرگ بود.