اگر مالکیت توئیتر ماسک یک خطر امنیتی است، تسلا چطور؟
در این دوران پارانوئید، توانایی شرکت خودروهای الکتریکی در فناوری و هوش مصنوعی نیز ممکن است زیر سوال برود.
آیا ایلان ماسک می تواند از جنون معامله توییتر خود نجات یابد؟ از پارانویا؟ خبرگزاری بلومبرگ پنجشنبه شب گزارش داد که مقامات دولت بایدن که ماسک را بیش از حد روسوفیل می دانند، در حال بررسی بررسی های امنیتی از سرمایه گذاری های مختلف او هستند. شرکت فناوری‌های اکتشاف فضایی یا SpaceX می تواند یک هدف آشکار باشد، همانطور که پلتفرم رسانه اجتماعی که او قصد خرید دارد. اما در مورد کاهونای بزرگ، شرکت تسلا، چطور؟
به نظر دور از ذهن است که این امر می تواند در واقع معامله توئیتر را از مسیر خارج کند، و مشخص نیست که کدام آژانس حتی صلاحیت انجام چنین بازبینی را دارد، اگرچه کمیته سرمایه گذاری خارجی در ایالات متحده یا CFIUS به عنوان یک غیرمستقیم ذکر شده است. بردار از سوی دیگر، سهام توییتر در صبح جمعه 5 درصد کاهش یافت. و این دوران پارانوئید در ایالات متحده است. بنابراین اگر فدرال‌رزروها به دلایل امنیت ملی این معامله را خنثی کنند، می‌تواند خطرات شرکت خودروسازی ماسک را افزایش دهد.
زیرا همانطور که ماسک هرگز از توضیح خسته نمی شود، تسلا فقط یک شرکت خودروسازی نیست. به گفته وی، این یک نیروگاه انرژی، فناوری و هوش مصنوعی است که به یک نیروگاه تبدیل شده است. این توجیه منطقی برای سرمایه 650 میلیارد دلاری تسلا است. تسلا علاوه بر باتری‌ها، به‌روزرسانی‌های نرم‌افزار هوایی و طیف گسترده‌ای از فناوری‌های کمک راننده به نام خلبان خودکار و رانندگی کامل، توسعه یک ربات انسان‌نما به نام Optimus را تبلیغ می‌کند. در واقع، اگر تسلا واقعاً رانندگی خودران را ترک کند، خودروهای آن اساساً یک نوع تخصصی از ربات خواهند بود.
وسایل نقلیه خودران و هوش مصنوعی دست به دست هم داده اند و مدت هاست مورد توجه برنامه ریزان استراتژیک در سراسر جهان بوده اند. آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی یا دارپا، کار روی وسایل نقلیه زمینی بدون سرنشین را در دهه 1980 آغاز کرد. فراتر از چرخ ها با ذهن خود، هوش مصنوعی در حال بهره برداری از طیف گسترده ای از برنامه های کاربردی، نظامی و غیرنظامی است. همه چیز از جاروبرقی گرفته تا هواپیماهای بدون سرنشین. همانطور که وسایل نقلیه متصل تر و هوشمندتر می شوند، نه تنها به منبع قدرت رقابتی ملی تبدیل می شوند، بلکه هدفی برای هک بالقوه خطرناک و نظارت انبوه نیز می شوند. به یاد دارید که چگونه چین سال گذشته تسلاس را از تاسیسات نظامی منع کرد؟
اگر همه اینها کمی پارانوئیک به نظر می رسد، به ایالات متحده خوش آمدید، جایی که پارانویا یک ویروس سیاسی پایدار است: هرگز نمی میرد، گاهی اوقات خفته است، گاهی اوقات ویروسی است. آژانسی مانند CFIUS که در دهه 1980 زمانی که ژاپن در حال پیشی گرفتن از واشنگتن بود، قدرت رد معاملات را داشت، تجسم پارانویا است. دو قانون قابل توجه اخیر، قانون چیپس و علم و قانون تورم پایین تر، به درجات مختلفی بر اساس عقب نشینی چین است. به علاوه، البته، جنگ نیابتی با دشمن قدیمی روسیه نیز وجود دارد.
هنوز هم سخت به نظر می رسد فکر کنیم که سهل انگاری آشکار ماسک در مورد دسترسی اوکراین به سرویس اینترنت ماهواره ای استارلینک و گفتگوهای او با مقامات کرملین در توییتر – هر چند از نظر اخلاقی منفور – منجر به مسدود شدن معامله او شود. باز هم، برای من روشن نیست که چه کسی حتی این بررسی ها را انجام می دهد. اما سوالی که اغلب مطرح می شود این است که چرا ماسک در وهله اول چنین ریسک غیرضروری می کند؟ اختلافات قبلی او با کمیسیون بورس و اوراق بهادار و آژانس‌های مختلف ایمنی ترافیک ایالتی و فدرال کاملاً ساخته‌ی خودش بود.
از میان همه بازوهای حکومتی که نیاز به تغییر دارند، مجموعه امنیت ملی شاید خطرناک ترین آنها باشد. در حالی که بازی بی پایان شطرنج هشت بعدی که در توییتر انجام می شود، این امکان را برای ماسک فراهم می کند که امیدوار باشد سواره نظام او را در توییتر نجات دهد، سواره نظام تمایل دارد بر بسیاری از چیزهای دیگر رکیک بزند. چه این اتفاق در اینجا بیفتد یا نه، شهرت و ثروت ماسک به قول او برای توسعه و مالکیت فناوری‌هایی است که زندگی قرن بیست و یکم – و رقابت ژئوپلیتیکی را تعریف می‌کنند. او به طور پیش فرض فردی مورد علاقه شاهین های امنیتی است. عادت او در توییتر، چه مالی باشد و چه فقط بیان انگشت شست بی بند و بار او، فرصت های بلاعوض را برای آنها فراهم می کند.
لیام دنینگ ستون نویس Bloomberg Opinion است که انرژی و کالاها را پوشش می دهد. او که یک بانکدار سرمایه گذاری سابق بود، سردبیر ستون وال استریت ژورنال Heard on the Street و خبرنگار ستون Lex فایننشال تایمز بود.
