این اولین “عکس” از یک خانواده نئاندرتال است

Flintstones اصلی؟ بزرگترین مطالعه ژنتیکی که تا به حال بر روی نئاندرتال ها انجام شده است، تصویری بی سابقه از خانواده ای از جمله پدر و دختر نوجوانش را ارائه کرده است که حدود 54000 سال پیش در غار سیبری زندگی می کردند.

مطالعه جدید که روز چهارشنبه در ژورنال نیچر منتشر شد، از توالی یابی DNA برای بررسی زندگی اجتماعی جامعه نئاندرتال ها استفاده کرد و نشان داد که زنان بیشتر از مردان از غار دور می شوند.

حفاری‌های باستان‌شناسی قبلی نشان داده‌اند که نئاندرتال‌ها پیچیده‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، مردگان خود را دفن می‌کردند و ابزار و زیور آلات پیچیده‌ای می‌ساختند.

با این حال، اطلاعات کمی در مورد ساختار خانواده آنها یا نحوه سازماندهی جامعه آنها وجود دارد.

توالی یابی اولین ژنوم نئاندرتال در سال 2010، که در اوایل این ماه، دیرینه شناسی سوئدی، اسوانته پاابو، جایزه نوبل پزشکی را به ارمغان آورد، راهی جدید برای کشف بیشتر در مورد اجداد دیرینه ما ارائه کرد.

یک تیم بین المللی از محققان بر روی بقایای متعدد نئاندرتال که در غارهای چاگارسکایا و اوکلادنیکوف در جنوب سیبری یافت شده اند، تمرکز کردند.

تکه های استخوانی پراکنده عمدتاً در یک لایه در زمین قرار داشتند که نشان می دهد نئاندرتال ها در همان زمان زندگی می کردند.

استفان پیرن، ژنتیک دان تکاملی در موسسه ماکس پلانک آلمان و یکی از نویسندگان همکار این مطالعه، به خبرگزاری فرانسه گفت: «ابتدا باید تعداد افراد را شناسایی می‌کردیم.

– “بسیار انسانی تر به نظر می رسد” –

این تیم از تکنیک‌های جدیدی برای استخراج و جداسازی DNA باستانی از بقایای این بقایا استفاده کردند.

با تعیین توالی DNA، آنها دریافتند که 13 نئاندرتال، هفت نر و شش ماده وجود دارد. پنج نفر از این گروه کودک یا نوجوان بودند.

یازده نفر از غار چاگارسکایا بودند، بسیاری از آنها از یک خانواده، از جمله پدر و دختر نوجوانش، و همچنین یک پسر و زن جوان که از اقوام درجه دو بودند، مانند پسر عمو، خاله یا مادربزرگ.

محققان همچنین دریافتند که یک مرد از طرف مادرش نسبت فامیلی داشت، زیرا او دارای یک پدیده ژنتیکی به نام هتروپلاسمی بود که تنها در چند نسل منتقل شده است.

بنجامین پیتر از ماکس پلانک، که به همراه Paabo این مطالعه را رهبری می‌کرد، در بیانیه‌ای گفت: «مطالعه ما تصویری ملموس از آنچه ممکن است یک جامعه نئاندرتال به نظر می‌رسید ارائه می‌دهد.

او افزود: «این باعث می‌شود نئاندرتال‌ها برای من بسیار انسانی‌تر به نظر برسند.

تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان داد که این گروه با خویشاوندان نزدیک مانند انسان و دنیسووا، انسان‌هایی که توسط پاآبو در غارهایی که تنها چند صد کیلومتر دورتر از آن‌ها کشف شده‌اند، تلاقی نداشتند.

با این حال، ما می دانیم که نئاندرتال ها در مقطعی با هومو ساپینس آمیخته شدند – تحقیقات پاابو همچنین نشان می دهد که تقریباً همه انسان های مدرن دارای مقداری DNA نئاندرتال هستند.

– همخونی گسترده –

این مطالعه نشان داد که جامعه حدود 10 تا 20 نئاندرتال در عوض به نظر می رسد که بیشتر در بین خود تولید مثل کرده اند و تنوع ژنتیکی بسیار کمی از خود نشان می دهند.

نئاندرتال ها 430000 تا 40000 سال پیش وجود داشتند، بنابراین این گروه در گرگ و میش گونه خود زندگی می کردند.

این مطالعه سطح همخونی در جامعه را با گوریل های کوهستانی در حال انقراض مقایسه کرد. توضیح دیگر برای همخونی می تواند این باشد که نئاندرتال ها در منطقه ای منزوی زندگی می کردند.

پیرن گفت: «ما احتمالاً با جمعیت بسیار پراکنده سر و کار داریم.

محققان دریافتند که کروموزوم های Y این گروه که از پدر به پسر به ارث می رسد، نسبت به DNA میتوکندریایی آن که از مادران به ارث می رسد، تنوع بسیار کمتری دارد.

این نشان می دهد که زنان بیشتر برای تعامل و تولید مثل با گروه های مختلف نئاندرتال سفر می کردند، در حالی که مردان عمدتاً در خانه می ماندند.

آنتوان بالزو، دیرینه‌انتروپولوژیست در موزه ملی تاریخ طبیعی فرانسه، می‌گوید فسیل‌های یافت شده در غار سیدرون اسپانیا گمانه‌زنی‌هایی را در مورد جامعه نئاندرتال‌های مشابه در آنجا برانگیخته است، اما مواد ژنتیکی بسیار کمتری در دسترس است.

بالزو که در آخرین مطالعه شرکت نداشت، گفت که این یک “دستاورد فنی بسیار جالب” بود.

او افزود، اما “باید با گروه های دیگر” نئاندرتال ها مقایسه شود.