برای فعالان سیاسی، توییتر تأثیر حیاتی دارد

از قیام های بهار عربی گرفته تا جنبش MeToo، که در آن زنان درباره تجاوز جنسی صحبت کردند، توییتر ثابت کرده است که متحد بسیار خوبی برای فعالان سیاسی و گروه های اپوزیسیون است که جایگزینی با نفوذ و تأثیر آنها دشوار است.

سایر پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی ممکن است کاربران بیشتری داشته باشند، اما شبکه‌ای که اکنون متعلق به میلیاردر ایلان ماسک است، بر گفتگوهای جهانی مسلط است – حتی در شرایطی که آینده توییتر در تردید است.

توییتر به وضوح در جلب توجه رسانه ها و مقامات بسیار تأثیرگذار است. مهسا علیمردانی، پژوهشگر ارشد سازمان غیردولتی حقوق بشر ماده 19، گفت: بنابراین یک مکان بسیار خاص و منحصر به فرد در این راه وجود دارد.

او به خبرگزاری فرانسه گفت: در جریان اعتراضات ضد دولتی که در ماه‌های اخیر ایران را تکان داده‌اند، این توئیت‌ها «به ایرانیان کمک می‌کند تا شاهد درد و مبارزات هموطنان خود باشند و به جهان کمک می‌کند تا شاهد آنچه در حال رخ دادن است».

به خصوص در کشورهایی که روزنامه‌نگاری مستقل یا خبرنگاران خارجی را محدود کرده‌اند، توییتر یک راه حیاتی برای دنیای خارج فراهم می‌کند.

این هفته، پست‌هایی از کارخانه آیفون‌های چینی که توسط فاکسکان اداره می‌شود، نشان می‌دهد که کارگران در حال شورش علیه قرنطینه کامل کووید هستند و تلاش‌های دولت برای به تصویر کشیدن آرامش در میان تلاش‌های سخت‌گیرانه‌اش برای مهار ویروس را درهم شکست.

مارکوس مایکلسن، پژوهشگر متخصص در فعالیت های دیجیتال در رژیم های اقتدارگرا، گفت: “انتشار اطلاعات در رسانه های بین المللی، اما همچنین مستندسازی نقض حقوق بشر و جنایات بسیار مهم است.”

– “هویت اعتراضی” –

توییتر در پایان ژوئن حدود 237 میلیون کاربر روزانه داشت که بسیار کمتر از حدود دو میلیارد کاربر فیس بوک یا یک میلیارد کاربر TikTok است.

اما قالب محتوای آن در یک نگاه به شبکه اجازه می دهد تا فراتر از وزن خود بر گروه های مخالف فشار بیاورد، زیرا هر کسی می تواند به یک “شهروند روزنامه نگار” تبدیل شود که بلافاصله تصاویری را به اشتراک می گذارد که مقامات دولتی نمی خواهند دیده شوند.

برای نادیا آیدل، یک فعال مصری-بریتانیایی که در قیام 2011 مصر در میدان تحریر شرکت کرد، توییت‌هایی درباره اعتراضات علیه رژیم در خاورمیانه نیز با نشان دادن اینکه تنها نیستند، مردم را تشویق می‌کرد.

او گفت: «توانایی او در پخش این رویداد و تعداد فعالانی که به زبان انگلیسی توییت می‌کنند، آن را به تماشایی برای خارجی‌ها تبدیل کرده است.

دولت‌های خارجی در مواجهه با توئیت‌های ویروسی که خشم جهانی را برمی‌انگیزد، ممکن است فشار داخلی را برای اقدام یا حداقل محکوم کردن دولت‌های سرکوبگر احساس کنند.

و حتی در دموکراسی‌ها، عملکرد توییتر به عنوان یک تالار شهر دیجیتال می‌تواند یک مگافونی را در اختیار فعالان بگذارد که ممکن است قبلاً در دسترس نبوده باشد.

در دهه گذشته، هشتگ BlackLivesMatter مترادف با جنبشی برای برجسته کردن نژادپرستی و خشونت پلیس علیه آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار شده است و تبعیض‌هایی را که اغلب مورد توجه قرار نمی‌گرفت، روشن می‌کند.

مایکلسن گفت: «آنها از توئیتر، رسانه های اجتماعی، برای ایجاد هویت اعتراضی، برای ایجاد احساس مشترک در جنبش استفاده می کنند.

آن‌ها می‌دانند که می‌توانند مستقیم‌تر و مستقیم‌تر با روزنامه‌نگاران و سیاستمداران ارتباط برقرار کنند تا مثلاً در اینستاگرام».

– “این یک ضرر بزرگ خواهد بود” –

در پی تحولات ناشی از تصاحب ماسک، توییتر موجی از انحرافات را شاهد بود زیرا مردم نگرانند که پست‌ها دیگر به اندازه کافی برای از بین بردن اطلاعات نادرست و تحریک آمیز آماده نشوند.

فعالان هشدار می‌دهند که اگر توییتر بمیرد، جهان یک رکورد تاریخی مهم از جنبش‌های اجتماعی را از دست خواهد داد که شاید بدون رکورد دیجیتالی مورد توجه قرار نمی‌گرفت.

علیمردانی گفت: «توئیتر آرشیو بسیاری از جنبش‌ها و رویدادهای مختلف را نگهداری می‌کند… بنابراین از دست دادن آن آرشیو ضایعه بزرگی است، به نوعی یک رکورد تاریخی است.

چارلز لیستر، دانشمند علوم سیاسی در موسسه خاور نزدیک در واشنگتن، گفت که رژیم های سرکوبگر یا گروه های تروریستی تنها کسانی هستند که از از دست دادن کنترل های قدرتمند بر رفتار خود سود می برند.

لیستر در کار خود در مورد جنگ داخلی سوریه می گوید که توییتر در مستندسازی جنایات جنگی و ارائه کمک “حیاتی” بوده است.