دفاع سیاره ای: چگونه می توان زمین را در برابر برخوردهای وحشتناک سیارک محافظت کرد؟

انکارناپذیر است که برخورد بالقوه یک سیارک در زمره مهم‌ترین خطرات طبیعی است که با آن روبرو هستیم. مانند رویدادی که باعث انقراض دایناسورها در 65 میلیون سال پیش شد، برخورد با یک سیارک این توانایی را دارد که تمام حیات روی زمین را از بین ببرد. ناسا این خطر را به رسمیت می شناسد، به همین دلیل است که آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک (DART) خود را در سال 2022 انجام داد. اما این تنها بخشی از یک شبکه عظیم است که آژانس های فضایی مختلف روی آن کار می کنند یا ساخته اند تا از ما در برابر هرگونه سنگ فضایی ورودی محافظت کنند.

اما قبل از اینکه به دفاع از سیاره بپردازیم، باید تهدید سیارک را درک کنیم. زمین توسط سیارک هایی احاطه شده است که بیشتر آنها از کمربند سیارکی واقع بین مریخ و مشتری می آیند. طبق آخرین داده ها، ناسا در حال ردیابی حدود 26000 اجرام نزدیک به زمین (NEO) است که ممکن است برای سیاره ما تهدیدی باشد.

با این حال، همه سیارک ها نمی توانند حیات در این سیاره را نابود کنند. ناسا بیان می کند که هر سیارکی بزرگتر از 1 کیلومتر می تواند یک فاجعه جهانی برای زمین ایجاد کند. این بدان معنی است که یک سیارک با این اندازه نه تنها می تواند صدمات عظیمی ایجاد کند، بلکه آب و هوا را به طور جدی تغییر می دهد تا عصر یخبندان جدیدی را آغاز کند که بیشتر زندگی را می کشد.

استراتژی دفاع سیاره ای زمین در برابر سیارک ها

در تلاش برای شناسایی هر چه بیشتر سیارک ها و دنباله دارها، ناسا تلسکوپ های بزرگی را مستقر کرده است که می توانند هر شب آسمان را بررسی کنند. مرکز مطالعات اجسام نزدیک به زمین (CNEOS) ناسا تحت آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) داده‌های دریافتی از تمام تلسکوپ‌های ناسا را ​​پردازش می‌کند. به طور مشابه، آژانس فضایی اروپا (ESA)، JAXA (آژانس فضایی ژاپن) و سایر نهادها در سراسر جهان نیز تلسکوپ‌های فضایی یا رصدخانه‌های زمینی را برای جستجوی چنین سیارکی مستقر کرده‌اند.

اما ردیابی کافی نیست. وقتی سیارکی را می بینیم که به سمت زمین می رود چه اتفاقی می افتد؟ ماموریت DART ناسا تا حدودی به این سوال پاسخ می دهد. این آزمایش بر روی این تئوری کار می کند که یک فضاپیما می تواند یک سیارک را از مدار خود (و مسیر زمین) خارج کند تا از ما در برابر برخورد محافظت کند.

چین نیز روی راه حل مشابهی کار می کند. این کشور یک ماموریت انحراف سیارک را در سال 2026 با استفاده از موشک Long March 3B برنامه ریزی کرده است که سعی خواهد کرد یک سیارک را منحرف کند.

تکه تکه شدن استراتژی دیگری است که توسط بسیاری از ستاره شناسان در نظر گرفته شده است. این روش شامل ارسال یک ضربه‌گیر به سیارک‌هایی است که به‌صورت شل بسته‌بندی شده‌اند و آن‌ها را به قطعات کوچک‌تری تقسیم می‌کند که در جو می‌سوزند.

در نهایت، انفجار هسته ای روشی است که می تواند برای سیارک های بسیار بزرگ استفاده شود، به شرطی که با زمان کافی در مورد آن بدانیم. راه حل شامل ارسال چندین کلاهک هسته ای به سیارک و قرار دادن آنها روی سطح آن و سپس انفجار آنها در یک واکنش زنجیره ای برای تبدیل شدن به آوار است.

با این حال، محققان در حال ارائه راه‌های موثرتری برای محافظت از سیاره ما هستند و خوشبختانه در آینده نزدیک هیچ سیارک سیاره‌کشی به سمت زمین وجود نخواهد داشت.