هوش مصنوعی می تواند از معماران حمایت کند، اما فاقد همدلی و اخلاق است

هوش مصنوعی (AI) در سال‌های اخیر صنایع مختلف را متحول کرده است. او با انتشار ChatGPT، ابزاری که قادر به نوشتن شعر، حل معادلات و ایجاد مقاله در موضوعات مختلف است، توجه و محبوبیت زیادی به دست آورد.

آیا با استقرار سریع هوش مصنوعی در زمینه های مختلف، به زودی جای معماران و دانشکده های معماری را خواهد گرفت؟ برای پاسخ به این سوال، باید امکانات هوش مصنوعی و نقش معماران و دانشکده های معماری را درک کنیم.

آموزش معماری

در حالی که موضوعات و تحقیقات پیرامون هوش مصنوعی به سرعت در حال توسعه است، هوش مصنوعی کیفیت ها و ویژگی های خاصی را ندارد که معماران با فارغ التحصیلی از دانشکده معماری به دست آورند. در هسته خود، معماران یاد می گیرند که چگونه از مهارت های مختلف برای ترکیب دانش فنی، هنر، زیبایی شناسی، احساسات و سایر ویژگی ها استفاده کنند.

دانشکده‌های معماری به دانش‌آموزان خود آموزش می‌دهند تا بتوانند با راه‌حل‌هایی بر اساس تجربیات شخصی، سبک‌های طراحی و سایر عوامل، به مشکلات طراحی خاص پاسخ دهند.

خلاقیت و راه حل های نوآورانه ناشی از ترکیب مجموعه مهارت های مختلف، تجربیات شخصی و دانش فنی است که معماران آینده در دانشکده های معماری توسعه می دهند.

همین فرآیند در مورد هوش مصنوعی نیز وجود دارد. هوش مصنوعی بر روی مجموعه داده های مختلف آموزش داده شده است تا راه حل هایی را پیشنهاد کند. در برخی موارد، مانند ChatGPT، از این مجموعه داده برای تولید راه حل های جدید و نوآورانه استفاده می کند.

اما هوش مصنوعی توسط مجموعه داده‌هایش محدود می‌شود، به‌ویژه زمانی که داده‌های کافی وجود ندارد یا برای جمع‌آوری منابع بسیار فشرده است. این تفاوت اصلی بین انسان و هوش مصنوعی است.

افراد می توانند از تجربیات، مهارت ها و سایر ویژگی های خود استفاده کنند تا راه حل های نوآورانه ای را بدون محدود شدن به مجموعه داده های خاص ارائه دهند.

بهره وری بهبود یافته است

هوش مصنوعی دارای قابلیت های مختلفی است که می تواند به بسیاری از صنایع مختلف از جمله معماری و ساخت و ساز کمک زیادی کند. برای مثال، هوش مصنوعی می‌تواند به معماران در برنامه‌نویسی معماری و ایجاد طرح‌بندی در ساختمان‌ها کمک کند. ممکن است تجسم ها و انواع دیگر تجسم ها را ارائه دهد.

به طور کلی، هوش مصنوعی می‌تواند بسیاری از فرآیندهای مختلف مانند طراحی شماتیک و رندرینگ را کارآمدتر کند. معماران می توانند پلتفرم های سفارشی را بر اساس اصول راهنما، دیدگاه ها، سبک های طراحی و سایر ارزش ها توسعه دهند.

با این حال، ابزارهایی که منجر به یک محصول نهایی می شوند، می توانند روند یادگیری را در مدارس مختل کنند. از دانش آموزان انتظار می رود با کاوش در راه حل ها، ایده ها و فلسفه های مختلف طراحی، مهارت هایی را کسب کنند. اما دانشجویان معماری ممکن است در صورت استفاده از ابزارهای کمکی که فرآیند را مبهم یا حذف می کند، به طور کامل درگیر یادگیری نباشند.

بنابراین، دانشکده‌های معماری باید به دقت بررسی کنند که چگونه هوش مصنوعی می‌تواند در برنامه‌های درسی خود ادغام شود تا فرآیند یادگیری دانشجویان معماری را بهبود بخشد.

فقدان همدلی واقعی

فراتر از دانشکده های معماری، درک اهمیت ارزش های مشترک، میراث و کیفیت های فرهنگی یک جامعه یا حتی یک فرد برای معماران در ارائه راه حل های طراحی ضروری است.

اگرچه هوش مصنوعی قادر به تجزیه و تحلیل چنین اطلاعاتی است، اما نمی تواند واقعاً این ملاحظات مختلف را درک کند.

در عین حال، تصمیماتی که توسط معماران گرفته می شود دارای مسئولیت ها و تعهداتی است. دانش آموزان در مورد مسائل پایداری، تأثیرات بلندمدت طرح ها، ردپای اکولوژیکی و سایر موضوعات از این قبیل یاد می گیرند.

اگرچه هوش مصنوعی می تواند به قابلیت های تصمیم گیری مجهز شود، اما نمی تواند جایگزین نقش معماران در فرآیند تصمیم گیری اخلاقی شود.

علاوه بر این، معماری شامل همکاری بین ذینفعان مختلف، از مشتری گرفته تا طراحان داخلی، مهندسان عمران و سایر کارشناسان است. در حالی که هوش مصنوعی می‌تواند در گفتگو شرکت کند، توانایی درگیر شدن در تعاملات پویا و درک واقعی نیات و تجربیات ذینفعان مختلف را ندارد.

بی بدیل بودن انسان

هوش مصنوعی هنوز در مراحل ابتدایی خود است و مطمئناً می تواند در سال های آینده پیشرفت قابل توجهی داشته باشد. با این حال، در حال حاضر بعید به نظر می رسد که جایگزین نقش ضروری دانشکده های معماری و معماران شود، زیرا نمی تواند ارزش های فرهنگی و میراث را به طور کامل درک کند.

همچنین هوش مصنوعی نمی تواند بر اساس تجربیات شخصی، احساسات و درک مفاهیم و طرح های مختلف باشد. در وضعیت فعلی، هوش مصنوعی نمی‌تواند در همکاری‌های معنادار شرکت کند، جایی که بتواند نیازهای ذینفعان مختلف را به درستی درک کند.

علاوه بر این، مسائل اخلاقی، مسئولیت ها و تعهدات باید قبل از رفتن به مراحل پیشرفته تر که می تواند به هوش مصنوعی آزادی بیشتری در فرآیند طراحی بدهد، رسیدگی شود.

اگرچه هوش مصنوعی می تواند کارایی فرآیند طراحی را تا حد زیادی بهبود بخشد و تجربه یادگیری را بهبود بخشد، هنوز خیلی زود است که آن را – حتی به عنوان یک موجودیت نیمه مستقل – در طول فرآیند طراحی معماری در نظر بگیریم.