پرتاب سیارک 170 فوتی به سمت زمین با سرعت 26000 مایل در ساعت. ناسا می گوید به فردا خواهد رسید
آیا یک سیارک می تواند تمدن روی زمین را تهدید کند؟ خب، اعتقاد بر این است که دوران دایناسورها به دلیل برخورد یک سیارک به این سیاره به پایان رسیده است! شواهدی دال بر برخورد یک شی فضایی با زمین چیست؟ شاهد چنین حوادثی تعداد زیادی دهانه روی زمین است. حتی ماه و دیگر اجرام سیاره ای دارای این دهانه های برخوردی سیارکی هستند. آژانس فضایی ایالات متحده ناسا گفت: “ما معتقدیم که هر چیزی بزرگتر از یک تا دو کیلومتر می تواند تأثیری جهانی داشته باشد.” او همچنین گفت که سیارک‌هایی که در کمربند اصلی سیارک‌ها بین مریخ و مشتری قرار دارند و تهدیدی برای زمین نیستند، می‌توانند به اندازه 940 کیلومتر (حدود 583 مایل) باشند. با این حال، اگر اتفاق ناخوشایندی رخ دهد، این سیارک ها می توانند از مدار خود به سمت زمین پرتاب شوند.
سیارک 170 فوتی 2023 FY13
در همین حال، آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL) یک سیارک 170 فوتی به نام 2023 FY13 را گزارش کرده است که یکشنبه 9 آوریل به زمین نزدیک خواهد شد. این سیارک به اندازه یک هواپیما در فاصله 7.07 میلیون کیلومتری نزدیکترین فاصله خود را به سیاره خواهد داشت و با سرعت باورنکردنی 42912 کیلومتر در ساعت حرکت می کند. به گفته ناسا، این سنگ فضایی متعلق به گروه سیارک های نزدیک به زمین آپولو است.
ناسا چگونه مدار یک سیارک را محاسبه می کند
برای نظارت بر حرکت سیارک ها، ناسا از چندین تلسکوپ و ماشین های دیگر استفاده می کند. آژانس فضایی آمریکا نیز مدار یک سیارک را محاسبه می کند. مدار یک سیارک با یافتن مسیر بیضی شکل به دور خورشید که بهترین تناسب با مشاهدات موجود از جسم را دارد، محاسبه می شود. ناسا توضیح داد که این بدان معناست که مسیر محاسبه شده جسم به دور خورشید تنظیم می شود تا زمانی که پیش بینی های مربوط به مکان ظاهر شدن سیارک در آسمان در چندین زمان مشاهده شده با موقعیت هایی که در آن شی واقعاً در آن زمان مشاهده شده است مطابقت داشته باشد.
از آنجایی که مشاهدات بیشتر و بیشتری برای اصلاح بیشتر مدار یک شیء مورد استفاده قرار می گیرد، ناسا نسبت به دانش خود در مورد مکان قرار گرفتن شی در آینده اطمینان بیشتری پیدا می کند.
کاری که ناسا برای کشف و کسب اطلاعات بیشتر در مورد سیارک های بالقوه خطرناک انجام می دهد
ناسا دفتر هماهنگی دفاع سیاره ای (PDCO) را ایجاد کرد که توسط بخش علوم سیاره ای در مقر ناسا در واشنگتن دی سی اداره می شود. PDCO تشخیص زودهنگام اجرام بالقوه خطرناک (PHOs) را تضمین می کند – سیارک ها و دنباله دارهایی که انتظار می رود مدار آنها را تا 0.05 AU (5 میلیون مایل یا 8 میلیون کیلومتر) از زمین و به اندازه کافی بزرگ برای رسیدن به سطح زمین برساند – یعنی بیشتر از 30 تا 50 متر.
ناسا این اشیاء را ردیابی و مشخص می کند و هشدارهایی درباره تاثیرات احتمالی صادر می کند و اطلاعات به موقع و دقیق ارائه می دهد.
