اثر طوفان CME! خورشید بدون برخورد با زمین شفق های قطبی ایجاد می کند

CME ها یکی از قوی ترین محرک های طوفان های خورشیدی هستند و منجر به طوفان های ژئومغناطیسی قدرتمند در زمین می شوند. به گفته ناسا، آنها حباب های عظیمی از پلاسمای تاجی هستند که توسط خطوط میدان مغناطیسی شدید سوراخ شده و طی چند ساعت از خورشید خارج می شوند. اگرچه CME ها معمولاً با شراره های خورشیدی رخ می دهند، اما می توانند به تنهایی رخ دهند و پتانسیل ایجاد اختلال در الکترونیک حساس زمین و همچنین تأثیر بر شبکه های برق را دارند. با کمال تعجب، CME مجبور نیست برای تأثیرگذاری به زمین برخورد کند.

همین چند روز پیش، یک CME از نزدیکی زمین عبور کرد و این باعث به اصطلاح “اثر امواج” شد. طبق گزارش spaceweather.com، میدان مغناطیسی بین سیاره ای نزدیک زمین به طور ناگهانی تقریباً 180 درجه چرخیده است. این معمولاً زمانی اتفاق می افتد که یک CME از نزدیکی عبور می کند. اگرچه CME به زمین اصابت نکرد، اما همچنان تأثیر چشمگیری بر سیاره ما داشت. شفق های قطبی در بالای دایره قطب شمال دیده و عکس گرفته شدند.

در گزارش spaceweather.com آمده است: «دیروز، 20 مارس، میدان مغناطیسی بین سیاره‌ای (IMP) در نزدیکی زمین به طور ناگهانی نزدیک به 180 درجه چرخید. این نوع موج مغناطیسی نشانه معمولی از عبور CME از نزدیکی است. “اثر موج” نورهای رنگارنگ را در دایره قطب شمال روشن می کند.”

با برخورد ذرات خورشیدی به زمین چه اتفاقی می افتد؟

همانطور که ذرات در طول CME به زمین فوران می کنند، با میدان مغناطیسی زمین تعامل می کنند و باعث ایجاد طوفان های ژئومغناطیسی می شوند. هنگامی که ذرات خورشیدی به زمین برخورد می کنند، ارتباطات رادیویی و شبکه الکتریکی هنگام برخورد با میدان مغناطیسی سیاره تحت تأثیر قرار می گیرند. می تواند باعث قطع برق و رادیو برای چندین ساعت یا حتی چند روز شود. با این حال، مشکلات مربوط به شبکه برق تنها زمانی رخ می دهد که شعله خورشیدی بسیار بزرگ باشد.

شفق های قطبی در اثر پرتاب جرم تاجی (CME) از خورشید تشکیل می شوند که بارهای خورشیدی را به سمت زمین می فرستد. طوفان های ژئومغناطیسی اغلب پیشروی رگه های خیره کننده نور سبز در سراسر آسمان به نام شفق شمالی یا شفق قطبی هستند.

نحوه نظارت ناسا بر فعالیت خورشیدی

در میان بسیاری از ماهواره ها و تلسکوپ هایی که در حال حاضر خورشید را رصد می کنند، یکی رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا (SDO) است. SDO مجموعه کاملی از ابزارها برای رصد خورشید دارد و از سال 2010 این کار را انجام می دهد. از سه ابزار بسیار مهم برای جمع آوری داده ها از فعالیت های مختلف خورشیدی استفاده می کند.

اینها عبارتند از تصویرگر هلیوزیسمی و مغناطیسی (HMI) که اندازه گیری با وضوح بالا میدان مغناطیسی طولی و برداری را در کل قرص خورشیدی مرئی انجام می دهد، آزمایش تغییرپذیری فرابنفش شدید (EVE)، که تابش شدید فرابنفش خورشید را اندازه گیری می کند، و مجمع تصویربرداری جوی (AIA) که مشاهدات مستمری از کل دیسک کروموسفر و تاج خورشیدی در هفت کانال فرابنفش شدید (EUV) فراهم می‌کند.