تعجب! زمین روزی 19 ساعت روز داشت نه 24 ساعت!

در یک کشف تکان دهنده، مشخص شد که میلیاردها سال پیش طول روز زمین به حدود 19 ساعت کاهش یافت. همانطور که ممکن است تکان دهنده به نظر برسد، علم پشت این نظریه حتی جذاب تر است. پیش از این، به دلیل نزدیکتر بودن ماه به زمین، طول روز کوتاهتر بود. راس میچل، ژئوفیزیکدان مؤسسه زمین شناسی و ژئوفیزیک آکادمی علوم چین و نویسنده ارشد تحقیقات جدید منتشر شده، می گوید: با گذشت زمان، ماه انرژی چرخشی زمین را ربود تا آن را در مداری بالاتر، دورتر از زمین قرار دهد. در علوم زمین طبیعت

اما سوالی که مطرح می شود این است که محققان چگونه می توانستند طول روز را در دوران باستان اندازه گیری کنند؟ دهه‌ها پیش، زمین‌شناسان از سنگ‌های رسوبی استفاده می‌کردند که به‌ویژه با لایه‌بندی بسیار ظریف در پهنه‌های گلی جزر و مدی حفظ می‌شدند. این روش ها شامل تخمین مقدار لایه های رسوبی تشکیل شده در هر ماه به دلیل نوسانات جزر و مدی است. با این حال، این سوابق گرانبها جزر و مد غیرعادی هستند و اغلب در معرض تفسیرهای متناقض هستند.

خوشبختانه، دانشمندان راه جایگزینی برای مطالعه طول روز پیدا کرده اند.

زمین شناسان برای شناسایی چرخه های نجومی میلانکوویچ و نشان دادن تغییرات در مدار و چرخش زمین، از روش سیکلوستراتیوگرافی استفاده کردند که از لایه های رسوبی موزون استفاده می کند.

این مطالعه نشان می دهد که اگرچه طول روز ممکن است ثابت مانده باشد، جزر و مد ماه باعث شد که زمین در آن زمان ها سریعتر بچرخد. اما کشش ماه چرخش زمین را کند می‌کند، در حالی که جزر و مد خورشید آن را دور می‌کند. اگر این نیروهای متضاد متعادل شوند، رزونانس جزر و مدی می تواند منجر به دوره ای با طول روز ثابت شود.

به نظر می رسد طول روز زمین به یک سطح رسیده و تقریباً 19 ساعت به یک فلات رسیده است، دورانی که میچل آن را «میلیارد خسته کننده» می نامد. حدود یک میلیارد سال در آنجا ماندگار شد.

و همچنین نشان می دهد که در آینده بشریت ممکن است در مقطعی با یک روز در حال تغییر روی زمین دست و پنجه نرم کند.