تلسکوپ فضایی هابل ناسا ستاره های مارپیچی را کشف کرد که اسرار جهان اولیه را آشکار می کند.

در مورد جهان اولیه اطلاعات بسیار کمی وجود دارد. بسیاری از رازها با وجود تلاش‌های عظیم آژانس‌های فضایی از دید انسان پنهان مانده است. همانطور که دانشمندان و محققان تحقیقات و مشاهدات مستمر انجام می دهند، چیزهای هیجان انگیز بیشتری ظاهر می شوند. و اکنون، با کمک تلسکوپ فضایی هابل ناسا، ستاره شناسان ستاره هایی را رصد کرده اند که به صورت مارپیچی در مرکز یک خوشه ستاره ای عظیم به نام NGC 346 حرکت می کنند. گفته می شود که این مشاهدات به کشف سرنخ های بیشتری در مورد جهان اولیه ما کمک می کند. هیجان انگیز به نظر می رسد، درست است؟

«طبیعت عاشق مارپیچ‌ها است، از گرداب‌های طوفان گرفته تا دیسک‌های پیش سیاره‌ای چرخ‌شکل اطراف ستاره‌های تازه متولد شده، تا کره‌های وسیع کهکشان‌های مارپیچی در جهان ما. ناسا در گزارشی می‌گوید اکنون ستاره‌شناسان برای یافتن ستاره‌های جوان مارپیچی در مرکز یک خوشه عظیم از ستاره‌ها در ابر ماژلانی کوچک، کهکشان اقماری راه شیری، متحیر هستند.

بر اساس اطلاعاتی که ناسا در مورد ستاره های مارپیچی ارائه کرده است، بازوی بیرونی مارپیچ می تواند به شکل گیری ستاره ها در جریانی مانند رودخانه از گاز و ستارگان کمک کند. محققان می گویند این روشی کارآمد برای سوخت رسانی به تولد ستاره است. ابر ماژلانی کوچک ترکیب شیمیایی ساده‌تری نسبت به کهکشان راه شیری دارد و آن را شبیه کهکشان‌هایی می‌کند که در جهان جوان‌تر زمانی که عناصر سنگین‌تر کمیاب‌تر بودند، یافت می‌شوند. به همین دلیل، ستارگان ابر ماژلانی کوچک داغ تر می سوزند و در نتیجه سوختشان سریعتر از کهکشان راه شیری ما تمام می شود.

“اگرچه این یک نماینده برای جهان اولیه است، اما در فاصله 200000 سال نوری از ما، ابر ماژلانی کوچک نیز یکی از نزدیکترین همسایگان کهکشانی ما است. یادگیری چگونگی شکل گیری ستارگان در ابر ماژلانی کوچک، پیچ و تاب جدیدی در مورد چگونگی وقوع طوفان آتشین تولد ستاره در اوایل تاریخ کیهان ارائه می دهد، زمانی که حدود 2 تا 3 میلیارد سال پیش از زمان انفجار بزرگ (کیهان) دچار “بوم کودک” شد. اکنون 13.8 میلیارد سال از عمرش می گذرد.» ناسا گفت: نتایج جدید نشان می دهد که روند تشکیل ستاره در آنجا شبیه به کهکشان راه شیری ما است.

درباره NGC 346

قطر NGC 150 سال نوری است و جرم آن 50000 خورشید است. شکل جالب و سرعت سریع تشکیل ستاره ستاره شناسان را متحیر کرده است. توان ترکیبی تلسکوپ فضایی هابل ناسا و تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (VLT) برای کشف رفتار این مکان تودرتوی ستاره ای مرموز به نظر می رسد.

ناسا توصیه کرد که نیمی از داده های هابل برای این مطالعه NGC 346 آرشیوی است. اولین مشاهدات 11 سال پیش انجام شد. آنها اخیراً برای ردیابی حرکت ستارگان در طول زمان تکرار شدند. با توجه به عمر طولانی تلسکوپ، آرشیو داده هابل اکنون حاوی بیش از 32 سال داده های نجومی است که به مطالعات بی سابقه و طولانی مدت کمک می کند.

آیا می دانستید؟

درباره تلسکوپ فضایی هابل ناسا چه می دانید؟ تلسکوپ فضایی هابل یک پروژه همکاری بین المللی بین ناسا و ESA است. سیستم اپتیکی چشمی این تلسکوپ نور را از کیهان جمع‌آوری و متمرکز می‌کند تا توسط علم و ابزارهای هدایت آنالیز شود. این سیستم نوری که مجمع تلسکوپ نوری (OTA) نام دارد، با جمع آوری نور مادون قرمز، مرئی و فرابنفش، منظره منحصر به فردی از جهان را به هابل می دهد.