آیا سیارک دایناسورها را کشت؟ این مطالعه جزئیات تکان دهنده ای را نشان می دهد
یک مطالعه جدید جزئیات تکان دهنده انقراض دایناسورها را فاش کرده است و به یک سیارک اشاره نمی کند.
علت انقراض دایناسورها همیشه به دلیل برخورد سیارکی عظیم در حدود 66 میلیون سال پیش عنوان شده است. اما آیا این تمام حقیقت است؟ این مطالعه اخیر که در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) منتشر شده است، با نظریه قدیمی سیارک در تناقض است! این نشان میدهد که دایناسورها حتی قبل از این رویداد سرنوشتساز برخورد سیارک در حال خروج بودند. در واقع، برخورد سیارک فقط روندی را تسریع کرد که قبلاً در حال وقوع بود. شواهد؟ تخمهای فسیلی از چین نشان میدهد که تعداد دایناسورها و تنوع آنها در حال کاهش بوده است.
بر اساس تئوری قدیمی انقراض دایناسورها، همه دایناسورهای غیر پرنده یا توسط خود انفجار یا در اثر باران اسیدی و تاریکی که چندین دهه ادامه داشت کشته شدند. برخورد سیارک غول پیکر انرژی معادل 10 میلیارد بمب اتمی آزاد کرد. این گزارش حاکی از آن است که انقراض دایناسورهای غیر پرنده در زمین جای خود را به ظهور پستانداران به عنوان گروه غالب حیوانات روی زمین داد. با این حال، این بحث همچنان ادامه دارد که آیا تنوع زیستی دایناسورهای غیر پرنده قبل از انقراض دسته جمعی کرتاسه کاهش یافته است یا خیر.
فسیل های تخم دایناسور که حکایت می کنند
محققان بیش از 1000 نمونه پوسته تخم دایناسور را از یک توالی 150 متری غنی از فسیل از نظر چینه شناسی پیوسته در حوضه شانیانگ در مرکز چین، که یکی از فراوان ترین مناطق دایناسورها در توالی کرتاسه پسین است، جمع آوری کردند. محققان بیش از 5500 نمونه سنگ را با استفاده از مدلسازی کامپیوتری تجزیه و تحلیل کردند تا تاریخ دقیق آنها را تعیین کنند.
این مطالعه کاهش تنوع دایناسورها را در منطقه نشان داد و حدود 1000 تخم دایناسور فسیل شده از سه گونه اصلی – Macroolithus yaotunensis، Elongatoolithus elongatus و Stromatoolithus pinglingensis به دست آمد. فسیلها همچنین نشان میدهند که دایناسورهایی با جثههای بزرگ و گردنهای بلند نیز در همان دوران حدود ۶۶.۴ و ۶۸.۲ میلیون سال پیش در آنجا زندگی میکردند.
بنابراین، انتظار میرود تعداد کم گونههای دایناسور در چند میلیون سال گذشته، نتیجه نوسانات آب و هوای جهانی و فورانهای آتشفشانی عظیم باشد. این مطالعه میگوید: «رویدادهای فاجعهبار اواخر کرتاسه، مانند تلههای دکن و ضربههای بولید، احتمالاً بر روی یک اکوسیستم آسیبپذیر تأثیر گذاشته و منجر به انقراض دایناسورهای غیر پرندگان شده است».