نسل بعدی هولدک را اشتباه گرفت

من نیز مانند بسیاری از شما، زمانی که Star Trek: The Next Generation (TNG) عرضه شد، مجذوب مفهوم holodeck شدم. برای بسیاری از ما، این تبدیل به نواری برای متاورس آینده یا تحقق وب سه بعدی شده است.

هولدک یک محیط مجازی فوتورئالیستی بود که بر اساس مفهوم نور جامد ساخته شده بود که می توانست اجسام جامد را از نور تبدیل کند (این یک چیز است) تا برای خدمه سرگرمی فراهم کند. کشتی فضایی که ماه ها یا سال ها دور از بندر اصلی خود می گذراند، به نوعی از تفریح ​​نیاز دارد. زیردریایی های بزرگ دوران شوروی به همین دلیل به استخر نیاز داشتند.

اگرچه جدید نیست، اما مفهوم ایجاد دنیای مجازی در خارج از بازی‌ها که عمدتاً برای سرگرمی استفاده می‌شوند، واقعی نشده است. اگرچه شبیه‌سازی‌هایی برای اهداف عملی‌تر، مانند آموزش نظامی، وجود داشته و دارد، اما تنها تعداد کمی از مردم آن‌ها را تجربه کرده‌اند. این موضوع، همراه با محدودیت‌های احتمالاً قابل توجه هزینه، مانع از این شد که نمایش این فناوری را به جایی که لازم بود برساند. اکنون که ما به طور فعال در حال تحقیق در مورد بازآفرینی تجربیات هولدک مانند هستیم، این خطای آشکار آشکار است.

بیایید بررسی کنیم که چگونه TNG فناوری holodeck را اشتباه کرده است، یا حداقل آن را به طور گسترده ای که در زندگی واقعی انجام می شود پیاده سازی نکرده است. سپس با محصول هفته خود پایان می دهیم، سرویس تلفن و ساعت هوشمند Gabb Wireless که فرزندان شما و شاید برخی از سالمندان ما را بسیار ایمن تر نگه می دارد.

بهینه سازی از شبیه سازی تا رابط

مشکل فناوری هولدک TNG هنگام تماشای نمایش برای من پیش نیامد، نه در ابتدا و نه بعد. در حین تماشای نکات کلیدی مختلف از رویداد مجازی Lenovo Tech World در هفته گذشته به ذهنم رسید.

Lenovo احتمالا بهترین مجموعه دستگاه‌ها را در حال حاضر برای کاوش رابط‌های تجاری در ساختارهای متاورس‌مانند دارد. مجموعه‌ای از روابط عمیق با ارائه‌دهندگان فناوری کلیدی را به نمایش می‌گذارد که به شرکت کمک می‌کند در مناطقی که از واقعیت ترکیبی استفاده می‌شود، مانند پیشنهادات کنفرانس ویدیویی مبتنی بر واقعیت مجازی مبتنی بر holodeck، کار کند. برخلاف نمونه‌های اولیه متا، به نظر می‌رسد این محصولات شامل پا هستند.

ابزارهای لنوو شامل انواع عینک ها و پیشنهادات اتاق کنفرانس/جلسه برای ترکیب پیشرفته آواتار است، از جمله یکی که در آن شرکت کنندگان را در زمان واقعی با یک اسکنر سه بعدی اسکن می کنند تا تجربه هولدک تری را نسبت به موارد معرفی شده توسط فیس بوک که از شخصیت های کارتونی استفاده می کنند، ایجاد کنند. .

این تا حدودی شبیه دکتر مجازی در Star Trek: Voyager است و می‌تواند با یک نشان منحصربه‌فرد، نه تنها از هر منطقه‌ای که ساطع کننده‌های هولو وجود دارد، بلکه از وویجر نیز خارج شود.

در چندین قسمت از هر دو سریال، نمونه‌هایی از توانایی نه تنها بازسازی پل و کنترل رابط‌های کشتی‌های مختلف، بلکه فریب دادن شرکت‌کنندگان به این گونه که فکر می‌کنند در هولدک نیستند، وجود داشت.

پس خطا چیست؟

خوب، اگر می‌توانید با نور جامد چیزی بسازید، از جمله افراد، چرا رابط‌های ثابتی روی کشتی ندارید، یا چرا به خدمه زنده محدود می‌شوید؟

چگونه متاورس می تواند رابط انسان و ماشین را تغییر دهد

ما اغلب در مورد اینکه چگونه انقلاب بزرگ هوش مصنوعی نیاز به یادگیری نحوه استفاده از ابزارهای مبتنی بر فناوری را از بین می برد صحبت کرده ایم. تقریباً مانند آنچه در مورد هنرمندان یا نویسندگان مبتنی بر هوش مصنوعی دیده‌ایم، کاربران فقط باید بتوانند آنچه را که می‌خواهند توصیف کنند تا به نتیجه برسند. اگر می خواهند روی موضوع خاصی کار کنند، تکلیف را خلاصه می کنند و هوش مصنوعی خروجی نوشته شده را تولید می کند. یا آنچه را که دوست دارند در یک تصویر توصیف می کنند و دوباره هوش مصنوعی آن را ایجاد می کند.

اکنون صدها سال به جلو در زمان داستان های پیشتازان فضا.

آیا این بدان معنا نیست که رابط های انسان و ماشین در همه جای Enterprise مبتنی بر نور سخت است، به صورت پویا تغییر می کند تا نیازهای منحصر به فرد اپراتور و موقعیت را برآورده کند، و به طور بالقوه اضافی است زیرا هوش مصنوعی در حال حاضر بسیاری از کارهایی را که خدمه انجام می دهند به طور خودکار انجام می دهد. ?

پهپادهای فیزیکی در مقابل دوقلوهای دیجیتال انسان با نور سخت

Star Trek: Discovery اخیراً استفاده از پهپادها را به نمایش گذاشته است. اندرویدی به نام Data وجود داشت، اما اگر می‌توانید انسان‌های دیجیتالی بسازید که از انسان‌ها قابل تشخیص نیستند، چرا به سطوح عظیم کارکنان یک سفینه فضایی نیاز دارید؟

همچنین، اگر می توانید اشیاء پیچیده را به صورت مجازی ایجاد کنید، چرا رابط های کنترلی نداشته باشید که به جای اینکه ثابت شوند، با شرایط سازگار شوند؟ همچنین، با توجه به اینکه می‌توانید خدمه را تقریباً در هر جایی قرار دهید، چرا آنها را در یک موقعیت آسیب‌پذیر در داخل پوست کشتی در عرشه بالایی قرار می‌دهید و در عوض آنها را در یک موقعیت زرهی مرکزی در عمق کشتی قرار می‌دهید؟

من به این اشاره می کنم زیرا اغلب با فناوری جدید ما ابتدا از روشی که کارها را انجام داده ایم الگوبرداری می کنیم. سپس، با گذشت زمان، از این ساختارهای قدیمی جدا می شویم و در نهایت با جدیدترین فناوری ها بهینه می شویم. همانطور که به سمت متاوره حرکت می کنیم، در مورد مفهوم دوقلوهای دیجیتال صحبت می کنیم، اما اگر فقط به دوقلو نیاز داشته باشیم و به دستگاه فیزیکی واقعی نیاز نداشته باشیم، چه؟

برای مثال، اگر از متاورس کار کنید، رابط شما می‌تواند هر چیزی باشد که تصور می‌کنید، با این فرض که بدن شما به اندازه کافی ابزاری است. بدون نیاز به ایجاد یک دفتر واقعی، اتاقک یا حتی یک کامپیوتر. از همه آنها می توان تصویربرداری کرد و فناوری متاورس آنچه را که در متاورس انجام دادید به یک نتیجه دقیق در دنیای واقعی مرتبط می کند.

فرض کنید در حال نوشتن یک مقاله، شرکت در یک جلسه، انجام تحقیقات و یا حتی ایجاد یک محصول جدید هستید. در این مورد، فناوری متاورس می‌تواند گزینه‌هایی را در اختیار شما بگذارد که در دنیای واقعی نخواهید داشت و رابط بهتری با فناوری‌های دیگر مانند چاپگرهای سه بعدی که می‌توانند آنچه شما تصور می‌کنید را بگیرند و در دنیای واقعی ایجاد کنند، ارائه دهد.

در زندگی شخصی خود می توانید در یک خانه کوچک زندگی کنید. اما در متاورس، یک املاک دیجیتالی عظیم داشته باشید که به نظارت کمتری نسبت به چیز واقعی نیاز دارد، و شما می‌توانید فقط با توصیف آنچه که می‌خواهید تغییر کند، بازسازی کنید – بدون پیمانکار، بدون هزینه، و بدون مشکلات نتایج بلندمدت.

نتیجه: لنوو ممکن است اولین کسی باشد که این کار را انجام می دهد

دلیل اینکه لنوو را فرا می‌خوانم این است که این تنها فروشنده چندملیتی است که به شدت در حال ساخت جعبه‌ابزارهای آماده متاورز خود است و بیشترین گستردگی هدست‌های صنعتی مبتنی بر واقعیت افزوده به واقعیت مجازی را دارد.

مدیر ارشد فناوری لنوو، یونگ روئی، نیز در مورد عناصر و جهت‌گیری‌های مختلفی که این فناوری می‌تواند در پیش بگیرد، واضح‌تر بود. او اشاره کرد که متاورس در یک مکان ثابت به اندازه ترکیبی از دنیای فیزیکی و مجازی توسعه پیدا نکرده است، که بسیار متفاوت است و بسیار شبیه به آنچه که Star Trek باید انجام می‌داد و فناوری در حال حاضر در حال حرکت است.

Rui در مورد چهار لایه تکنولوژیکی صحبت می کند: جهت گیری کاربر، توصیف محیط مجازی، بافت هایی که واقع گرایی را تقویت می کنند، و قوانین حاکم بر محیط یا معناشناسی اشیا.

اکنون برنامه را در کشتی های جنگی، وسایل نقلیه یا کارخانه ها در نظر بگیرید. می‌توانید از رابط‌های غیر فیزیکی، مجازی و مبتنی بر صدا استفاده کنید که هرگز فرسوده نمی‌شوند، نیازی به تعمیر یا نگهداری ندارند – به جز الکترونیکی – و می‌توانند بدون جابجایی کاربر از محل کارشان – حتی اگر از خانه کار می‌کنند – تغییر کنند.

این آینده‌ای است که فکر می‌کنم ما به سمت آن می‌رویم، و لنوو به‌عنوان ارائه‌دهنده راه‌حل‌ها پیشتاز است، و آینده‌ای که پیش‌بینی‌های Star Trek آینده را از کشتی‌های بزرگ و ثابت انسان‌دار به کشتی‌های بسیار کوچک‌تر با رابط‌های مجازی و پرسنل تغییر می‌دهد. در درجه اول با ساختارهای پیشرفته هوش مصنوعی دیجیتال، خطرات را برای کسانی که پیراهن قرمز می پوشند از بین می برد.

به طور خلاصه، آینده به آنچه در داخل هولدک Star Trek اتفاق می‌افتد بسیار نزدیک‌تر است تا آنچه در خارج از آن اتفاق می‌افتد، و هر چه زودتر صنعت این موضوع را به درستی انجام دهد، پیشرفت ما در دنیای مجازی ترکیبی که لنوو هفته گذشته در مورد آن صحبت کرد سریع‌تر خواهد بود.

تلفن گاب

فکر نمی کنم به کودکان گوشی هوشمند بدون نظارت داده شود. افراد زیادی وجود دارند که می خواهند کودکانی را شکار کنند که معمولاً برای مقابله با اکثر این بازیگران بد آموزش دیده یا مجهز نیستند. در یک رویداد تلفن همراه کوالکام هفته گذشته، آنها یک سرویس دستگاه و راه حل از Gabb Wireless را معرفی کردند که برای من جذاب بود.

یکی از مدیران در صحبت درباره انگیزه شرکت، داستان نحوه ملاقات دختر خردسالش و ارسال عکس های نامناسب توسط پسر بزرگتر را که ظاهراً به دخترش آسیب رسانده است، گفت.

در حالی که بیشتر محصولاتی که برای محافظت از کودکان طراحی شده‌اند بر نیازهای والدین متمرکز شده‌اند، به این معنی که کودکان اغلب از استفاده از آنها خودداری می‌کنند، Gabb ویژگی‌هایی را ترکیب می‌کند تا هم نیازهای کاربر کودک و هم والدینی را که می‌خواهند آنها را ایمن نگه دارند، برآورده کند.

محتوایی که به تلفن می رود محافظت می شود، نگهداری می شود و تحت کنترل والدین باقی می ماند. اما به اندازه کافی بازی ها و حواس پرتی وجود دارد که کودک به آنها دسترسی دارد. سرویس موسیقی فقط کلمات بد را حذف نمی کند. آهنگ هایی با زبان نامناسب را حذف می کند.

Gabb با استفاده از گیمیفیکیشن، اپلیکیشن‌های تلفن و ساعت هوشمند را نیز ایجاد کرده است که ورزش را تشویق می‌کند و رفتار مثبت را تحریک می‌کند. در عین حال، تلفن از کودک در برابر شکارچیان و محتوایی که در صورت مشاهده بدون نظارت می تواند به او آسیب برساند، محافظت می کند.

از این گذشته، فکر می‌کنم کودکان نه تنها حیاتی‌ترین منبع ما هستند، بلکه با ارزش‌ترین منبع ما هستند، و خدماتی که از آنها محافظت می‌کند، نامزد واضحی برای محصول هفته من است.

نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس کننده نظرات شبکه خبری ECT نیست.