بال های آسمانی به ستاره جسد! تلسکوپ فضایی هابل ناسا از سحابی پروانه عکس گرفته است

تلسکوپ فضایی هابل ناسا تصویری از سحابی پروانه گرفت که لایه‌های گازی را نشان می‌دهد که از ستاره‌ای که سوخت هسته‌ای خود را تمام کرده است به بیرون پرتاب می‌شود. با توجه به الف توییت از هابل، در نهایت این سحابی محو می شود و جسد ستاره ای به نام کوتوله سفید را پشت سر می گذارد. این ساختار ممکن است شبیه یک پروانه کیهانی باشد که بال های آسمانی خود را باز می کند، اما هیچ چیز ملایم یا ظریفی در مورد این انفجار عظیم وجود ندارد. ناسا گفت: در کالدول 69، که با نام NGC 6302 نیز شناخته می شود و به عنوان سحابی پروانه یا حشره شناخته می شود، لایه های گاز از ستاره ای شبیه به خورشید که سوخت هسته ای خود را تمام کرده است، خارج می شود.

این سازمان تحقیقاتی همچنین اطلاع می‌دهد که ستاره‌های با جرم متوسط ​​با تمام شدن سوختشان ناپایدار رشد می‌کنند و باعث می‌شوند که مواد به طور چشمگیری با سرعت بیش از یک میلیون مایل در ساعت به فضا پرتاب شوند. جریان های پرانرژی پرتو فرابنفش باعث درخشش مواد رد شده می شود، اما در نهایت سحابی محو می شود و تنها یک جسد ستاره ای کوچک به نام کوتوله سفید باقی می ماند. به گفته ناسا، خورشید میانسال ما ممکن است پس از اتمام سوختش در حدود 5 میلیارد سال، با سرنوشت مشابهی روبرو شود.

سحابی هایی مانند کالدول 69 به عنوان سحابی های سیاره ای شناخته می شوند، اما با سیارات مرتبط نیستند. این اصطلاح توسط ستاره شناس ویلیام هرشل، که سحابی پروانه را در سال 1826 کشف کرد، ابداع شد. از طریق تلسکوپ کوچک او، سحابی های سیاره ای به صورت گوی های سیاره مانند درخشان ظاهر می شوند. در حالی که ستاره‌هایی که سحابی‌های سیاره‌ای را ایجاد می‌کنند ممکن است زمانی سیاره‌هایی داشته باشند که به دور آنها می‌چرخند، دانشمندان انتظار دارند که مرگ آتشین این ستارگان در نهایت نابودی سیاره‌های همراه را به‌طور کامل غیرقابل سکونت خواهد گذاشت.

سحابی پروانه در فاصله 4000 سال نوری از ما در صورت فلکی عقرب قرار دارد. هابل این نمای نزدیک را در سال 2009 با استفاده از دوربین میدان عریض 3 خود که توسط فضانوردان در آخرین مأموریت خدمات شاتل نصب شده بود، دریافت کرد. این مشاهدات برای اولین بار ستاره مرکزی سحابی را کشف کردند.

سحابی پروانه بلندترین و بهترین سحابی در نیمکره جنوبی در زمستان است. از نیمکره شمالی، بهترین فصل تابستان است، اما برای اکثر ناظران، این فصل در بالای افق جنوبی کاملاً پایین به نظر می رسد. با قدر 9.5، این سحابی فقط با دوربین دوچشمی در آسمان تاریک قابل مشاهده است، اما تلسکوپ دید بهتری را ارائه می دهد.

در تصویر بالا هابل، فیلترهایی که انتشارات اکسیژن، هلیوم، هیدروژن، نیتروژن و گوگرد را از سحابی سیاره ای جدا می کنند برای ایجاد یک تصویر رنگی ترکیبی استفاده شده است. از طریق تلسکوپ خود، می توانید انتظار داشته باشید که چیزی شبیه یک پاک کن کوچک و دودی را ببینید. به گفته ناسا، از یک تلسکوپ متوسط ​​تا بزرگ در زیر آسمان تاریک برای تشخیص شکل پروانه سحابی استفاده کنید.