تکنولوژی

تصویر روز نجوم ناسا 16 آوریل 2023: سحابی آواتار پروانه نادر

آیا ستاره ها تمایل دارند هنری ترین آواتارهای خود را در زمان مرگ به نمایش بگذارند؟ اینطور به نظر می رسد که! سحابی اساساً یک ابر بزرگ است که توسط گاز و غباری که در اثر انفجار یک ستاره در حال مرگ به بیرون پرتاب می شود، تشکیل شده است. در حالی که برخی از سحابی ها مناطقی هستند که ستارگان جدید شروع به شکل گیری می کنند، اما اساساً به عنوان رحمی عمل می کنند که ستاره ها را به دنیا می آورد! در هر صورت، این سحابی ها به عنوان شگفتی های هنری ظاهر می شوند.

امروز ناسا چنین تصویر نفس گیر را از سحابی M2-9 ارائه کرد که شبیه بال های یک پروانه است. ناسا می‌گوید: «در مورد ستارگان کم‌جرم مانند خورشید ما و M2-9، که در تصویر اینجا نشان داده شده‌اند، ستارگان با ریختن پاکت‌های گاز بیرونی خود از ستاره‌های معمولی به کوتوله‌های سفید تبدیل می‌شوند.» نمایش خیره‌کننده‌ای که به عنوان سحابی سیاره‌ای شناخته می‌شود، اغلب دیده می‌شود. از گاز مصرف شده ایجاد می کند که به تدریج در طی هزاران سال ناپدید می شود.

اطلاعات بیشتر در مورد سحابی پروانه ای M2-9

M2-9 یا سحابی سیاره پروانه حدود 2100 سال نوری از زمین فاصله دارد. ناسا می گوید بال هایی دارد که داستانی عجیب اما ناقص را روایت می کند. به گفته آژانس فضایی، در قلب سحابی، دو ستاره در دیسکی از گاز می چرخند که 10 برابر بزرگتر از مدار پلوتو است. بیرون ریختن پوشش ستاره در حال مرگ از دیسک منجر به تشکیل ظاهری دوقطبی می شود که شبیه بال های یک پروانه است. با این حال، در مورد فرآیندهای فیزیکی که باعث ایجاد و شکل دادن به این سحابی سیاره ای می شوند، چیزهای زیادی ناشناخته باقی مانده است.

مطلب پیشنهادی:  Apple WWDC 2024 در 10 ژوئن در Apple Park آغاز خواهد شد. پیشرفت در iOS، macOS تایید شد

تکنیکی برای گرفتن تصاویر از سحابی ها

برای گرفتن عکس از سحابی های دوردست، ستاره شناسان به تلسکوپ های بسیار پیشرفته تکیه می کنند. تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا نمونه هایی از تلسکوپ های فضایی هستند که با موفقیت تصاویر متعددی از سحابی های دوردست گرفته اند. این سحابی پروانه نیز توسط تلسکوپ فضایی هابل ناسا تصویربرداری شده است.

آیا می دانستید؟

نزدیکترین سحابی شناخته شده به زمین سحابی هلیکس است که گمان می رود بقایای ستاره ای شبیه خورشید باشد و تقریباً ۷۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد. این بدان معناست که حتی اگر بتوانید با سرعت نور سفر کنید، باز هم 700 سال طول می کشد تا به سحابی هلیکس برسید!

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا