تکنولوژی

تکان دهنده! برخورد شهاب بین ستاره ای تاریخی به زمین. ناسا سرعت آن را 144000 کیلومتر در ساعت تعیین کرده است

به گفته ناسا، دومین شهاب بین ستاره ای در تاریخ که به زمین برخورد کرد، با سرعت تکان دهنده 144000 کیلومتر در ساعت حرکت می کرد.

در سال 2014، یک شهاب سنگ توسط حسگرهای ناسا مشاهده شد. در آن زمان تصور نمی شد که اهمیت زیادی داشته باشد، به جز این واقعیت که بسیار دور از منظومه شمسی قرار داشت. در سال 2019، ناسا جستجو برای اجرام آسمانی بین ستاره ای را آغاز کرد و شهاب IM1 به عنوان اولین شهاب بین ستاره ای مشاهده شده در تاریخ تایید شد. برای افراد ناآشنا، اجرام آسمانی بین ستاره ای منحصر به فرد هستند. آنها هر جسمی از فضا هستند که وارد منظومه شمسی می شوند. دیدن این اجرام بسیار نادر است زیرا زمین در دایره داخلی منظومه شمسی قرار دارد و سیارک ها و شهاب ها به خورشید نزدیک نمی شوند. در واقع، تنها یک سنگ فضایی از این دست تاکنون شناسایی شده است. یا اینطور فکر می کردیم. به نظر می رسد که دومین شهاب بین ستاره ای در کاتالوگ داده های ناسا پنهان شده است.

دومین شهاب بین ستاره ای کشف شد

این شهاب که با نام IM2، مخفف شهاب بین ستاره ای دو شناخته می شود، در کاتالوگ Fireballs مرکز مطالعات اجسام نزدیک به زمین (CNEOS) یافت شد. این شی در 9 مارس 2017 کشف شد و اندازه آن حدود 3 فوت بود. همچنین دیده شده است که با سرعت فوق العاده بالای 144000 کیلومتر در ساعت حرکت می کند. این شهاب سنگ در اقیانوس اطلس نزدیک پرتغال به زمین برخورد کرد.

مطلب پیشنهادی:  وزیر فناوری اطلاعات راجیو چاندراسهکار در مورد هوش مصنوعی، دیپ فیک و رشد دیجیتال هند در رویداد DNPA صحبت می کند.

از قضا، بقایای این شهاب برای سال ها برای مطالعه در دسترس بوده است، اما هیچ کس نمی دانست که این ماده بین ستاره ای است. با این حال، آوی لوب، رئیس پروژه گالیله، مدیر مؤسس طرح سیاه چاله دانشگاه هاروارد، مدیر مؤسسه تئوری و محاسبات در مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونیان، و رئیس سابق دپارتمان نجوم در دانشگاه هاروارد، کسی بود که به همراه شاگردش امیر سراج متوجه شد که شهاب سنگ از فضا آمده است.

«در مقاله‌ای جدید با شاگردم، امیر سراج، دومین شهاب بین‌ستاره‌ای به نام IM2 را در فهرست گلوله‌های آتشین ناسا CNEOS شناسایی کردیم. این دو شهاب بین ستاره ای اجرامی در مقیاس متر هستند که از مسیری که از نظر گرانشی به خورشید محدود نشده بود با زمین برخورد کردند. لوب به The Debrief گفت: به عبارت دیگر، اجرام از فضای بین ستاره‌ای به منظومه شمسی رسیدند و زمانی که توسط «تور ماهیگیری» جو زمین جمع‌آوری شدند، سریع‌تر از سرعت فرار از خورشید حرکت می‌کردند. در اینجا می توانید اطلاعات بیشتری در مورد تحقیقاتی که منجر به این نتیجه شده است بخوانید.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا